Aktywność ruchowa w codziennym dniu kobiet po mastektomii powinna sprawiać radość, dostarczać zadowolenia, odprężenia i relaksu, pomagać w walce ze stresem oraz niwelować przeciążenia psychiczne. Ma ona na celu przede wszystkim regenerowanie sił fizycznych i psychicznych oraz zapobieganie występowaniu szeregu dolegliwości, jak np. spadku masy mięśniowej kończyny po stronie zabiegu, a także pogorszenia zakresu ruchu i postawy ciała. Aktywizacja dystalnych (końcowych) części kończyn usprawnia pracę układu krążenia, dzięki temu poprawie ulega również krążenie limfy (chłonki). O układzie limfatycznym mówi się, że jest otwarty – i w sumie tylko tyle o nim wie przeciętna osoba. W rzeczywistości układ limfatyczny to bardzo dobrze zorganizowany system naczyń, którego zadaniem jest filtrowanie płynów ustrojowych – w tym pośrednio także krwi – a więc mający fundamentalne znaczenie w utrzymaniu organizmu w homeostazie (równowadze).

Od jakich ćwiczeń zacząć aktywność fizyczną amazonek? Jakich form ruchu unikać?

Z uwagi na najczęstsze problemy amazonek właśnie z odpływem chłonki, pierwsze ćwiczenia wykonujemy w pozycji leżącej z uniesioną kończyną po stronie operowanej – co przyspiesza odpływ chłonki. Warto zwrócić uwagę, żeby w tym okresie nie przeciążać, nie dźwigać kończyną górną żadnych przedmiotów po stronie zabiegu.

Następnie wdrażamy ćwiczenia w pozycji siedzącej lub stojącej, pamiętając o tym, że tempo takich ćwiczeń powinno być spokojne, a intensywność umiarkowana. Ćwiczenia ruchowe nie powinny nadmiernie obciążać, ani wywoływać dolegliwości bólowych. Należy stopniowo wprowadzać ćwiczenia z przyborami (np. z laskami gimnastycznymi, piłeczkami) oraz zachęcać i motywować do systematycznych ćwiczeń, które przyniosą skuteczniejszą kontrolę sylwetki, lepsze przepływy płynów w okolicach po zabiegu, a przede wszystkim będą budować większą pewność siebie i chęć do dalszego działania!

Jak najwcześniej należy również wdrożyć ćwiczenia oddechowe. Bardzo dobrze sprawdzają się w tym zakresie programy ćwiczeń z tai chi, jogi, pilatesu. Należy jednak zwrócić uwagę, żeby nie wykonywać ruchów (szczególnie kończynami górnymi) zbyt dynamicznie, a także unikać pozycji wyjściowych leżąc przodem i takich, które uciskałyby klatkę piersiową.

W późniejszym okresie terapii na szczególną uwagę zasługują ćwiczenia w wodzie – aqua aerobic, aqua joga, a nawet aqua zumba w formie dostosowanej do potrzeb i możliwości amazonek. Ćwiczenia w wodzie poprawiają zakres ruchów obręczy barkowej, zwiększają siłę mięśni kończyn górnych i utrzymanie dobrej kondycji fizycznej, a także w sposób istotny wykorzystują środowisko wodne do hydromasażu całego ciała. Pamiętajmy także, że woda doskonale odciąża kręgosłup i kończyny dolne, dzięki czemu stanowi świetne uzupełnienie zajęć i przynosi ulgę, gdy przeciążymy te struktury podczas codziennej aktywności.

Naukowcy podkreślają, że wśród kobiet po leczeniu z powodu choroby nowotworowej, które w dalszym ciągu są aktywne fizycznie, występuje znacznie mniejsze ryzyko dalszego rozwoju choroby, znacznie lepsza jakość życia i kondycja fizyczna oraz sprawność ogólną. Warto zatem postawić na ruch!