Niedożywienie

Długotrwałe niedożywienie prowadzi do wystąpienia niedoborów energetyczno-białkowych, czego skutkiem, szczególnie w młodym wieku, może być zahamowanie rozwoju fizycznego, intelektualnego, upośledzenie funkcji poznawczych czy zaburzenia odporności. Co więcej, na skutek niedoboru wapnia i witaminy D oraz nadmiernego spożycia fosforu, może dochodzić do nieprawidłowej mineralizacji kości i tym samym problemów z osiągnięciem prawidłowej masy kostnej w czasie wzrostu i rozwoju dziecka, a także utrzymania jej w prawidłowym stanie w wieku dorosłym. Z powodu nieprawidłowej diety może wystąpić niedokrwistość związana z niedoborem żelaza, folianów, witaminy B₁₂ i B₆, cynku, miedzi i innych mikroelementów.

Niedożywienie może mieć również swoje następstwa w sferze psychologicznej (powiązane z ubóstwem może obniżać poczucie własnej wartości) oraz społecznej (gorsze wyniki w nauce, a w powiązaniu z ubóstwem – ryzyko braku akceptacji przez grupę rówieśniczą).

Otyłość i nadwaga

Otyłość u dzieci wpływa z kolei negatywnie na zdrowie i rozwój nie tylko w dzieciństwie, lecz także ma decydujący wpływ na zdrowie w życiu dorosłym, zwiększając ryzyko rozwoju przewlekłych chorób niezakaźnych i niesprawności. Czworo z pięciorga otyłych nastolatków pozostaje otyłymi w życiu dorosłym. Dlatego szczególnie ważne jest zapobieganie nadwadze i otyłości już w wieku dziecięcym. Wiele zaburzeń towarzyszących otyłości, diagnozowanych u osób dorosłych, stwierdza się obecnie u dzieci, m.in. dyslipidemię, oporność insulinową, cukrzycę typu 2, dysfunkcje śródbłonka, stłuszczenie wątroby oraz wady postawy (skolioza). Uważa się, że częstsze występowanie u dzieci zaburzeń, takich jak cukrzyca typu 2 i choroby układu sercowo-naczyniowego, jest konsekwencją epidemii otyłości. Dzieci otyłe są około trzykrotnie bardziej narażone na zachorowanie na nadciśnienie niż te z prawidłową masą ciała. Poza czynnikami zdrowotnymi, otyłość wpływa również na jakość życia dzieci na płaszczyźnie społecznego i psychicznego funkcjonowania.