Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej logo
Wyszukiwarka
Nadwaga i otyłość wśród dzieci i młodzieży

Nadwaga i otyłość wśród dzieci i młodzieży

Problem nadmiernej masy ciała występuje już u małych dzieci. WHO alarmuje, że jeśli obecne trendy utrzymają się, to do 2025 roku na świecie będzie ok. 70 mln dzieci do 5 roku życia z nadmierną masą ciała. Na podstawie dostępnych badań można określić, że w Polsce problem nadwagi i otyłości dotyczy około 10% małych dzieci (1-3 lata), 30% dzieci w wieku wczesnoszkolnym i niemal 22% młodzieży do 15 roku życia.

Epidemia XXI wieku

W dzisiejszych czasach nadmierna masa ciała, czyli nadwaga i otyłość jest problemem globalnym występującym w różnych populacjach na świecie, zarówno u dorosłych jak i u dzieci i młodzieży. Nadmierna masa ciała, a szczególnie otyłość sprzyja rozwojowi wielu chorób m.in. cukrzycy typu 2, chorobom układu sercowo-naczyniowego, niektórym typom nowotworów. Otyłość zwiększa także ryzyko wystąpienia zaburzeń hormonalnych i metabolicznych, zmianom zwyrodnieniowym układu kostno-stawowego czy bezdechowi sennemu. Poza negatywnym wpływem na zdrowie fizyczne wpływa również na jakość życia na płaszczyźnie psychospołecznej.

Niepokojące jest to, że dzieci i młodzież z otyłością z dużym prawdopodobieństwem pozostaną otyłe także po osiągnięciu dorosłości i będą miały zwiększone ryzyko zachorowania na choroby prowadzące do obniżenia jakości i długości ich życia.

Nadwaga i otyłość na świecie

Częstotliwość występowania nadwagi i otyłości wśród dzieci i młodzieży w ostatnich czterech dekadach wzrosła w wielu krajach w Europie i na świecie. Nadal wzrasta także w krajach o niskim i średnim dochodzie. Najwyższy odsetek dzieci i młodzieży z nadmierną masą ciała występuje w Stanach Zjednoczonych oraz krajach Europy południowej i zachodniej. Wzrost liczby dzieci z nadmierną masą ciała obserwowany jest w krajach rozwijających się, w których w ostatnich latach doszło do przemian ekonomicznych takich jak Brazylia, Meksyk, Egipt.

Wskaźniki otyłości wśród dzieci wydają się być wyrównane w krajach o wysokim dochodzie, ale nadal utrzymują się na wysokich poziomach. Obszary świata, w których odnotowano największy wzrost liczby otyłych dzieci i nastolatków to Azja Wschodnia, Bliski Wschód i Afryka Północna. Szczególnie w Azji wzrost wskaźnika otyłości wśród dzieci ostatnio przyspieszył.

A jak sytuacja wygląda w Polsce?

Zgodnie z wynikami badania PITNUTS (2016 r.) ok. 10% dzieci w wieku 1-3 lat ma nadwagę/otyłość, a dodatkowe 18,4% jest zagrożone nadmierną masą ciała. Problem nadwagi i otyłości dotyczy też niemal co trzeciego 8-latka (badanie COSI, 2016). U starszych dzieci i młodzieży nie jest znacząco lepiej. Według danych uzyskanych z ogólnopolskiego badania przeprowadzonego przez Instytut Żywności i Żywienia wśród uczniów szkół podstawowych i gimnazjów (10-16 lat) problem nadmiernej masy ciała dotyczył co piątego ucznia, przy czym częściej występował u chłopców niż u dziewcząt. Stwierdzono też, że wraz z wiekiem problem ten nieco malał chociaż nadal utrzymywał się na poziomie ok. 22% u gimnazjalistów i ok. 16% u gimnazjalistek. Najbardziej na występowanie nadwagi i otyłości narażeni byli uczniowie z województwa mazowieckiego i łódzkiego, najmniej – z województwa śląskiego i świętokrzyskiego.

Najnowsze (2018 r.) wstępne wyniki badania zachowań zdrowotnych młodzieży w wieku 11-15 lat (międzynarodowe badanie HBSC, w którym od wielu lat uczestniczy również Polska) wskazują, że nadmierna masa ciała występuje u 29,7% chłopców i 14,3% dziewcząt (wg kryteriów WHO, 2007). Odsetki te są wyższe o kilka procent w porównaniu do wyników edycji tego badania z 2014 r. W latach 2014-2018 odsetek młodzieży z nadmierną masą ciała wzrósł z 19,9% do 21,7% przy czym silniejsze pogorszenie zaobserwowano u chłopców w porównaniu do dziewcząt, a biorąc pod uwagę wiek – u 13-latków obojga płci.

Nie ma wątpliwości, że nadwaga i otyłość to problem dużej wagi. Przedstawione dane wskazują, że nadal istnieje ogromna potrzeba poszukiwania i realizacji skutecznych na globalną skalę działań, które pozwolą wyhamować niekorzystne trendy związane z problemem nadwagi i otyłości wśród dzieci i młodzieży.

  1. NCD Risk Factor Collaboration (NCD-RisC): Worldwide trends in body-mass index, underweight, overweight, and obesity from 1975 to 2016: a pooled analysis of 2416 population-based measurement studies in 128,9 million children, adolescents, and adults. Lancet 2017; 390: 2627-2642.
  2. Weker H., Barańska M., Riahi A. i wsp.: Nutrition of infants and young children i Poland – PITNUTS 2016. Dev Period Med.; 2017. 21(1): 13-28.
  3. [online]. [przeglądane dn. 27.07.2018 r.]. Dostępne w: http://www.who.int/end-childhood-obesity/news/new-estimate-child-adolescent-obesity/en/
  4. [online]. [przeglądane dn. 27.07.2018 r.]. Dostępne w: http://www.who.int/end-childhood-obesity/facts/en/
  5. [online]. [przeglądane dn. 27.07.2018 r.]. Dostępne w: https://www.oecd.org/els/health-systems/Obesity-Update-2017.pdf
  6. Jarosz M., Charzewska J., Wolnicka W. i wsp.: Stan odżywienia dzieci i młodzieży szkolnej w Polsce – badania w ramach projektu KIK/34 „Zachowaj Równowagę” realizowanego w Szwajcarsko-Polskim Programie Współpracy. Żyw Człow Metabol.; 2016. 43(4): 231-238.
  7. Weker H.: Polskie badania populacyjne u dzieci, młodzieży i młodych dorosłych:PITNUTS – dzieci od 5-36 miesiąca życia. Konferencja „Czy to już epidemia otyłości w Polsce? Dynamika nadwagi i otyłości w cyklu życia – wyniki polskich badań populacyjnych u dzieci, młodzieży i młodych dorosłych”, Instytut Matki i Dziecka i Instytut Kardiologii im. Prymasa Tysiąclecia Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Warszawa; 2018.
  8. Stalmach M.: Polskie badania populacyjne u dzieci, młodzieży i młodych dorosłych:COSI – Childhood Obesity Surveilance Initiative – 8-latki w badaniu WHO. Konferencja „Czy to już epidemia otyłości w Polsce? Dynamika nadwagi i otyłości w cyklu życia – wyniki polskich badań populacyjnych u dzieci, młodzieży i młodych dorosłych”, Instytut Matki i Dziecka i Instytut Kardiologii im. Prymasa Tysiąclecia Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Warszawa; 2018.
  9. Mazur J.: Polskie badania populacyjne u dzieci, młodzieży i młodych dorosłych:HBSC – Health Behaviour in School-age Children – 11,13,15-latki. Konferencja „Czy to już epidemia otyłości w Polsce? Dynamika nadwagi i otyłości w cyklu życia – wyniki polskich badań populacyjnych u dzieci, młodzieży i młodych dorosłych”, Instytut Matki i Dziecka i Instytut Kardiologii im. Prymasa Tysiąclecia Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Warszawa; 2018.
Zapobieganie nadwadze i otyłości u dzieci – krajowe programy edukacyjne i regulacje prawne

Zapobieganie nadwadze i otyłości u dzieci – krajowe programy edukacyjne i regulacje prawne

Programy edukacyjne

Jednym z elementów tworzenia prozdrowotnego środowiska w przedszkolach i szkołach są programy edukacyjne skierowane do uczniów, ale też do pracowników placówek oraz rodziców uczniów.

Przykładem skutecznych działań edukacyjnych może być dwuletni, ogólnopolski program edukacyjny skierowany do placówek oświatowych, który był współrealizowany przez Instytut Żywności i Żywienia w ramach Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy (zadanie „Edukacja i wrażanie zasad prawidłowego żywienia i aktywności fizycznej w przedszkolach, szkołach: podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych oraz ocena wpływu tej edukacji na sposób żywienia, stan odżywienia, aktywność fizyczną i poziom wiedzy dzieci i młodzieży”). Badanie ewaluacyjne programu wykazało, że po dwóch latach jego realizacji uzyskano poprawę zachowań żywieniowych dzieci i młodzieży, m.in. zmniejszenie o 19% odsetka uczniów niejedzących śniadania przed wyjściem do szkoły, zmniejszenie o 14% odsetka uczniów spożywających codziennie słodycze i o 20% – pijących codziennie słodkie napoje. Uzyskano także poprawę w zakresie wskaźników sprawności fizycznej.

Przykładów takich programów i działań edukacyjnych można wymienić więcej, np. program „Trzymaj Formę” współrealizowany przez Główny Inspektorat Sanitarny i Polską Federację Producentów Żywności, „5 porcji zdrowia w szkole” realizowany przez Krajową Unię Producentów Soków czy Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej tworzone przez ekspertów Instytutu Żywności i Żywienia finansowane ze środków Narodowego Programu Zdrowia na lata 2016-2020.

Należy też dodać, że placówki przedszkolne i szkolne realizują autorskie działania edukacyjne promujące zasady zdrowego stylu życia, w tym żywienia.

Programy edukacyjno-interwencyjne   

Sposobem wspomagającym zahamowanie narastania epidemii nadwagi i otyłości w populacji rozwojowej mogą być programy profilaktyczne. Komisja Europejska już ponad 10 lat temu ustanowiła strategię, której celem było zmniejszenie zagrożeń wynikających z nieprawidłowej diety i ograniczonego wysiłku fizycznego. Przykładem działań w ramach strategii były realizowane przez wiele państw europejskich, w tym przez Polskę, programy „Owoce i warzywa w szkole” czy „Mleko w szkole”. Ich celem była poprawa nawyków żywieniowych dzieci w wieku szkolnym poprzez promocję i zwiększenie spożycia warzyw, owoców, mleka i produktów mlecznych, czyli produktów ważnych dla prawidłowego rozwoju dziecka, a jednocześnie często niedoborowych w codziennej diecie. Programy te oprócz działań edukacyjnych obejmowały również nieodpłatne udostępnianie uczniom wymienionych grup produktów kilka razy w tygodniu porcji. Od 2017 r. oba programy połączono w „Program dla szkół”, którym aktualnie objęci są uczniowie z klas I-V większości polskich szkół podstawowych.

Regulacje w zakresie reklamowania żywności

Już w 2004 r. Światowa Organizacja Zdrowia w dokumencie Global Strategy on Diet Physical Activity and Health zasygnalizowała potrzebę stworzenia regulacji w zakresie reklamowania żywności, zapobiegania niestosownym praktykom handlowym czy zamieszczania w programach przeznaczonych dla dzieci przekazów audiowizualnych dotyczących produktów niepolecanych w codziennym żywieniu dzieci. W Unii Europejskiej dokumentem stanowiącym próbę zmniejszenia dostępu najmłodszych do reklam napojów i żywności niepolecanej w codziennym żywieniu dzieci jest Dyrektywa 2010/13/UE w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych. W Polsce regulacje prawne dotyczące reklamowania żywności w audycjach dla dzieci zostały zawarte w ustawie o radiofonii i telewizji z dnia 29 grudnia 1992 r. z późniejszymi zmianami (2015 r.), w myśl której „audycjom dla dzieci nie powinny towarzyszyć przekazy handlowe dotyczące artykułów spożywczych lub napojów zawierających składniki, których obecność w nadmiernych ilościach w codziennej diecie jest niewskazana”.

Regulacje prawne dotyczące żywienia w placówkach oświatowych

W celu poprawy żywienia dzieci i młodzieży oraz ograniczenia spożycia żywności, do której dodawane są cukry i substancje słodzące, żywności o wysokiej zawartości tłuszczu, soli/sodu Minister Zdrowia wydał rozporządzenie z dnia 26 sierpnia 2015 roku w sprawie grup środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży w jednostkach systemu oświaty oraz wymagań, jakie muszą spełniać środki spożywcze stosowane w ramach żywienia zbiorowego dzieci i młodzieży w  tych jednostkach (znowelizowane w 2016 r. – Dz.U. 2016 r. poz. 1154). W aktualnie obowiązującym rozporządzeniu określono grupy środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży w jednostkach systemu oświaty wraz z kryteriami, jakie muszą spełniać wybrane grupy środków spożywczych co do zawartości cukru, tłuszczu i soli. Zgodnie z nim posiłki oferowane w przedszkolu czy szkole muszą spełniać odpowiednie wymagania dla danej grupy wiekowej wynikające z aktualnych norm żywienia oraz uwzględniać wytyczne co do odpowiedniego doboru i częstotliwości podaży poszczególnych grup produktów.

Podsumowując: profilaktyka nadwagi i otyłości dziecięcej wymaga wielokierunkowego podejścia i współpracy przedstawicieli organizacji rządowych i pozarządowych, służby zdrowia, przemysłu spożywczego, mediów, a także samych konsumentów. Działania edukacyjne ukierunkowane na promowanie zasad prawidłowego żywienia oraz zwiększenie aktywności fizycznej są niezwykle istotnym elementem tej profilaktyki. Niezbędne wydaje się też systematyczne monitorowanie działań wraz z oceną ich skuteczności.

Czytaj więcej:

Zapobieganie nadwadze i otyłości u dzieci – co możemy zrobić?, mgr Anna Taraszewska

  • Black L, Matvienko-Sikar K, Kearney PM. The association between childcare arrangements and risk of overweight and obesity in childhood: a systematic review. Obes Rev. 2017 Oct;18(10):1170-1190. doi: 10.1111/obr.12575
  • Bammann K, Gwozdz W, Lanfer A et al. Socioeconomic factors and childhood overweight in Europe: results from the multi-centre IDEFICS study. Pediatr Obes. 2013 Feb. 8(1):1-12
  • Ramotowska A, Szypowski W, Kunecka K, Szypowska A. Ocena czynników wpływających na konsumpcję śniadań wśród warszawskiej młodzieży w wieku szkolnym – rola w prewencji otyłości. Endokrynol. Ped.; 2017. 16.1.58. 33-40.
  • Population-based prevention strategies for childhood obesity: report of a WHO forum and technical meeting, Geneva, 15–17; December 2009. [online]. [Przeglądany 17 października 2018]. Dostępny w:  http://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/44312/9789241599344_eng.pdf;jsessionid=5041CA486746DD630A01B40088CF847D?sequence=1
  • European Comision. Strategy on nutrition, overweight and obesity-related health issues. http://ec.europa.eu/health/nutrition_physical_activity/policy/strategy_en
  • World Health Organisation. Report of the comission on ending childhood obesity; 2016.  [online]. [Przeglądany 17 października 2018]. Dostępny w: http://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/204176/9789241510066_eng.pdf?sequence=1
  • European Commission. EU Action Plan on Childhood Obesity 2014–2020. 24 February 2014.
  • Zadanie 2. Edukacja i wrażanie zasad prawidłowego żywienia i aktywności fizycznej w przedszkolach, szkołach: podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych oraz ocena wpływu tej edukacji na sposób żywienia, stan odżywienia, aktywność fizyczną i poziom wiedzy dzieci i młodzieży [w] Zapobieganie nadwadze i otyłości oraz chorobom przewlekłym poprzez edukację społeczeństwa w zakresie żywienia i aktywności fizycznej. Projekt KIK/34 w Szwajcarsko-Polskim Programie Współpracy (Jarosz M. kier. projektu); 2016. [online]. [Przeglądany 17 października 2018]. Dostępny w:  http://www.zachowajrownowage.pl/pl/o-projekcie/
  • [online]. [Przeglądany 17 października 2018]. Dostępny w: https://www.trzymajforme.pl/start-16
  • [online]. [Przeglądany 17 października 2018]. Dostępny w: http://www.kups.org.pl/5-porcji-zdrowia-w-szkole-nowy-program-edukacyjny-dla-szkol-3121
  • [online]. [Przeglądany 17 października 2018]. Dostępny w: https://ncez.pl/
  • Ustawa z dnia z dnia 30 grudnia 2015 r. o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji. Dziennik Ustaw z 2016 r. poz. 25.
  • Mazur A, Radziewicz-Winnicki I. Wpływ mediów na rozwój otyłości u dzieci. Pediatria Polska; 2013. 88. 1-5.
  • Dz.U. 2015 poz. 1256. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 26 sierpnia 2015 r. w sprawie grup środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży w jednostkach systemu oświaty oraz wymagań, jakie muszą spełniać środki spożywcze stosowane w ramach żywienia zbiorowego dzieci i młodzieży w tych jednostkach. [online]. [Przeglądany 17 października 2018]. Dostępny w: http://www.mz.gov.pl
  • Dz.U. 2016 poz. 1154. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 26 lipca 2016 r. w sprawie grup środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży w jednostkach systemu oświaty oraz wymagań, jakie muszą spełniać środki spożywcze stosowane w ramach żywienia zbiorowego dzieci i młodzieży w tych jednostkach. [online]. [Przeglądany 17 października 2018]. Dostępny w: http://dziennikustaw.gov.pl/du/2016/1154/1
  • Dyrektywa Parlamentu europejskiego i rady 2010/13/UE z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych), OJ L 95, 15.4.2010.
Zapobieganie nadwadze i otyłości u dzieci – co możemy zrobić?

Zapobieganie nadwadze i otyłości u dzieci – co możemy zrobić?

Przyczyn nadwagi i otyłości jest wiele. Mogą one mieć charakter genetyczny i pozagenetyczny. Za najczęstsze przyczyny uważane są jednak nieprawidłowy sposób odżywiania oraz niewłaściwy styl życia nie tylko samego dziecka, ale także jego rodziców czy opiekunów. W pierwszym przypadku jest to m.in. nadmierne spożycie produktów i potraw będących bogatym źródłem cukru, soli, tłuszczu przy niedostatecznej jednocześnie konsumpcji produktów o dużej wartości odżywczej – warzyw i owoców, naturalnych produktów mlecznych czy pełnoziarnistych produktów zbożowych. To także niewłaściwe nawyki żywieniowe, np. pomijanie posiłków czy częste sięganie po nieprzemyślane przekąski lub słodkie napoje. Nawet niewłaściwe nawyki żywieniowe kobiety w okresie ciąży mogą mieć wpływ na nieprawidłowe kształtowanie masy ciała dziecka. W aspekcie stylu życia zwraca się uwagę na niedostateczną ilość codziennej aktywności ruchowej, częste spędzanie czasu wolnego przed ekranem telewizora, komputera czy nieodpowiednią ilość snu. Nieprawidłowości te niestety obserwowane są u dzieci już od najmłodszych lat.

Czy istnieje jakieś rozwiązanie?

Nie ma jednego i prostego rozwiązania problemu nadwagi i otyłości. Jest to problem złożony i wymaga wielokierunkowego podejścia i współpracy różnych środowisk.

Co trzeba zrobić, żeby zapobiegać nadmiernej masie ciała wśród dzieci i młodzieży?

W 2014 roku Unia Europejska opracowała Europejski Plan Przeciwdziałania Otyłości Dziecięcej na lata 2014-2020. Jego nadrzędnym celem jest przyczynienie się do powstrzymania wzrostu nadwagi i otyłości wśród dzieci i młodzieży (do 18 r.ż.) do 2020 r. Wymienione w planie propozycje radzenia sobie z problemem obejmują szeroko zakrojone działania dotyczące ośmiu obszarów, tj.

  • wspieranie zdrowego startu w życiu,
  • tworzenie prozdrowotnego środowiska szczególnie w przedszkolach i szkołach,
  • ułatwienie dokonywania prozdrowotnych wyborów żywieniowych i związanych ze stylem życia,
  • ograniczenie marketingu i reklamy skierowanej do dzieci w zakresie produktów niepolecanych w codziennym ich żywieniu,
  • edukacja prozdrowotna rodzin,
  • działania zachęcające do aktywności fizycznej,
  • monitorowanie i ocena stanu zdrowia i zachowań zdrowotnych w populacji rozwojowej,
  • poprawa koordynacji badań nad nadwagą i otyłością na poziomie krajowym i europejskim.

Przede wszystkim edukacja żywieniowa

Ważnym elementem profilaktyki nadmiernej masy ciała jest edukacja w zakresie zasad racjonalnego żywienia i zdrowego stylu życia oraz zagrożeń zdrowotnych wynikających z nadwagi i otyłości, nie tylko w grupie dzieci i młodzieży, ich rodziców, ale także wśród przedstawicieli różnych instytucji i organizacji zaangażowanych w opiekę nad tą grupą populacyjną. Ogromną rolę odgrywa tutaj zarówno środowisko domowe (zwłaszcza w pierwszych latach życia dziecka), jak też środowisko szkolne.

Edukacja słowna, wzmocniona prozdrowotnymi postawami rodziców czy nauczycieli pomaga stworzyć dzieciom i młodzieży otoczenie sprzyjające kształtowaniu i utrzymaniu prawidłowych nawyków związanych ze stylem życia i sposobem odżywiania.

Czytaj więcej:

Zapobieganie nadwadze i otyłości u dzieci – krajowe programy edukacyjne i regulacje prawne (cz. 2), mgr Anna Taraszewska

  • Black L, Matvienko-Sikar K, Kearney PM. The association between childcare arrangements and risk of overweight and obesity in childhood: a systematic review. Obes Rev. 2017 Oct;18(10):1170-1190. doi: 10.1111/obr.12575
  • Bammann K, Gwozdz W, Lanfer A et al. Socioeconomic factors and childhood overweight in Europe: results from the multi-centre IDEFICS study. Pediatr Obes. 2013 Feb. 8(1):1-12
  • Ramotowska A, Szypowski W, Kunecka K, Szypowska A. Ocena czynników wpływających na konsumpcję śniadań wśród warszawskiej młodzieży w wieku szkolnym – rola w prewencji otyłości. Endokrynol. Ped.; 2017. 16.1.58. 33-40.
  • Population-based prevention strategies for childhood obesity: report of a WHO forum and technical meeting, Geneva, 15–17; December 2009. [online]. [Przeglądany 17 października 2018]. Dostępny w:  http://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/44312/9789241599344_eng.pdf;jsessionid=5041CA486746DD630A01B40088CF847D?sequence=1
  • European Comision. Strategy on nutrition, overweight and obesity-related health issues. http://ec.europa.eu/health/nutrition_physical_activity/policy/strategy_en
  • World Health Organisation. Report of the comission on ending childhood obesity; 2016.  [online]. [Przeglądany 17 października 2018]. Dostępny w: http://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/204176/9789241510066_eng.pdf?sequence=1
  • European Commission. EU Action Plan on Childhood Obesity 2014–2020. 24 February 2014.
  • Zadanie 2. Edukacja i wrażanie zasad prawidłowego żywienia i aktywności fizycznej w przedszkolach, szkołach: podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych oraz ocena wpływu tej edukacji na sposób żywienia, stan odżywienia, aktywność fizyczną i poziom wiedzy dzieci i młodzieży [w] Zapobieganie nadwadze i otyłości oraz chorobom przewlekłym poprzez edukację społeczeństwa w zakresie żywienia i aktywności fizycznej. Projekt KIK/34 w Szwajcarsko-Polskim Programie Współpracy (Jarosz M. kier. projektu); 2016. [online]. [Przeglądany 17 października 2018]. Dostępny w:  http://www.zachowajrownowage.pl/pl/o-projekcie/
  • [online]. [Przeglądany 17 października 2018]. Dostępny w: https://www.trzymajforme.pl/start-16
  • [online]. [Przeglądany 17 października 2018]. Dostępny w: http://www.kups.org.pl/5-porcji-zdrowia-w-szkole-nowy-program-edukacyjny-dla-szkol-3121
  • [online]. [Przeglądany 17 października 2018]. Dostępny w: https://ncez.pl/
  • Ustawa z dnia z dnia 30 grudnia 2015 r. o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji. Dziennik Ustaw z 2016 r. poz. 25.
  • Mazur A, Radziewicz-Winnicki I. Wpływ mediów na rozwój otyłości u dzieci. Pediatria Polska; 2013. 88. 1-5.
  • Dz.U. 2015 poz. 1256. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 26 sierpnia 2015 r. w sprawie grup środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży w jednostkach systemu oświaty oraz wymagań, jakie muszą spełniać środki spożywcze stosowane w ramach żywienia zbiorowego dzieci i młodzieży w tych jednostkach. [online]. [Przeglądany 17 października 2018]. Dostępny w: http://www.mz.gov.pl
  • Dz.U. 2016 poz. 1154. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 26 lipca 2016 r. w sprawie grup środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży w jednostkach systemu oświaty oraz wymagań, jakie muszą spełniać środki spożywcze stosowane w ramach żywienia zbiorowego dzieci i młodzieży w tych jednostkach. [online]. [Przeglądany 17 października 2018]. Dostępny w: http://dziennikustaw.gov.pl/du/2016/1154/1
  • Dyrektywa Parlamentu europejskiego i rady 2010/13/UE z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych), OJ L 95, 15.4.2010.
Monodiety w otyłości – niebezpieczne dla zdrowia

Monodiety w otyłości – niebezpieczne dla zdrowia

 

W leczeniu otyłości najczęściej stosowane są diety niskoenergetyczne, które w połączeniu ze wzmożoną aktywnością fizyczną przyczyniają się do powstawania ujemnego bilansu energetycznego. W efekcie dochodzi do lipolizy w tkance tłuszczowej, a to skutkuje redukcją masy ciała.

 

Najważniejsze cechy właściwej diety odchudzającej

Każda dieta odchudzająca ma za zadanie osiągnięcie dwóch celów. Pierwszy z nich to obniżenie masy ciała, a drugi  – utrzymanie uzyskanych rezultatów w dłuższym okresie czasu. Zaleca się, aby racjonalna dieta redukcyjna opierała się na Piramidzie Zdrowego Żywienia i Aktywności Fizycznej, a także na Normach Żywienia dla populacji Polski.

 

Ważne, aby dieta redukcyjna posiadała następujące cechy:

–     powinna dostarczać mniej energii niż wynosi zapotrzebowanie organizmu,

–     musi zabezpieczać zapotrzebowanie na wszystkie składniki odżywcze z jednoczesnym ograniczeniem spożycia kalorii,

–     powinna być dostosowana do zwyczajów żywieniowych pacjenta,

–     istotne, aby była prosta w przygotowaniu,

–     powinna być łatwa do stosowania zarówno w domu, jak i poza domem,

–     musi być odpowiednia do długotrwałego przestrzegania,

–     powinna stanowić model żywienia, który zostanie wykorzystany w przyszłości.

 

Nieracjonalne odchudzanie się jest niebezpieczne dla zdrowia

Efekty uzyskiwane w wyniku stosowania racjonalnych diet niskoenergetycznych często są niewystarczające w opinii osób, które je stosują. Dlatego też osoby otyłe od lat stosują przeróżne diety alternatywne (nieracjonalne). Diety te często są opracowywane przez osoby bez odpowiedniego wykształcenia i doświadczeń, a następnie propagowane na szeroką skalę. Większość z tych diet przyczynia się do powstawania licznych objawów niepożądanych, a co gorsza, w wielu przypadkach długotrwałe ich stosowanie może trwale uszkodzić zdrowie

 

Do diet nieracjonalnych zalicza się m.in. monodiety, czyli diety zawierające jeden produkt żywnościowy lub jedną grupę produktów żywnościowych.

 

 

Dieta owocowo-warzywna: mniej kwasów trans, ale za mało białka

Monodieta warzywno-owocowa pozornie jest korzystana dla zdrowia, ponieważ pozwala uniknąć szkodliwych dla zdrowia izomerów trans nienasyconych kwasów tłuszczowych, które jak wiadomo przyspieszają rozwój miażdżycy i sprzyjają rozwojowi chorób nowotworowych. Również korzystne jest to, że w diecie tej nie ma przekąsek, zawierających cukier i częściowo utwardzony olej palmowy.

Osoba stosująca dietę składającą się tylko z warzyw i owoców odczuwa początkowo korzystne zmiany: ma mniej wzdęć, nie zatrzymuje wody i traci na wadze. Trzeba jednak pamiętać, że ubytek masy ciała w tym przypadku wynika nie tylko z utraty tkanki tłuszczowej, ale przede wszystkim – z efektu moczopędnego tej diety.

Niestety, pomimo tych „korzyści” dieta warzywno-owocowa jest zaliczana przez dietetyków i lekarzy do diet nieracjonalnych. Jest ona niebezpieczna dla organizmu, ponieważ nie zawiera pełnowartościowego białka. Białko dostarczane z pożywieniem w odpowiednich ilościach jest bezwzględnie potrzebne dla prawidłowego metabolizmu. W przypadku braku tego składnika w diecie, dochodzi w organizmie człowieka do wykorzystywania białka wewnątrzustrojowego na potrzeby energetyczne, co prowadzi do obniżenia podstawowej przemiany materii, a w konsekwencji pojawia się skłonność do powstawania efektu jo-jo.

 

Grapefruity i banany wzbogacają dietę, ale nie wolno ograniczać się tylko do owoców

Wśród monodiet popularnością cieszy się także dieta grapefruitowa. Owoc ten stanowi źródło wielu ważnych dla zdrowia składników odżywczych, w tym: witaminy C, błonnika rozpuszczalnego i nierozpusz­czalnego, likopenu i – co ważne – nie zawiera sodu. Jednak podstawową i poważną wadą diety grapefruitowej jest – podobnie jak w diecie owocowo-warzywnej – całkowity brak pełnowartościowego białka.

Dlatego spożywanie grapefruitów jako jedynego produktu w ciągu całego dnia stanowi zagrożenie dla zdrowia. Natomiast owoce te, jeżeli są stosowane jako jeden ze składników w diecie urozmaiconej, a więc dostarczającej organizmowi różnorodne produkty żywnościowe wyraźnie zwiększają jej wartość odżywczą.

 

Popularną niebezpieczną monodietą dietą jest także dieta bananowa.

Banany dostarczają ważnych dla zdrowia składników, do których zaliczamy: błonnik rozpuszczalny w postaci pektyny, potas, magnez, witaminę B6 i C, a także inne antyoksydanty. Jednak organizm człowieka odczuwa działania niepożądane wynikające ze spożywania wyłącznie bananów, w tym zaparcia i wzdęcia. Ponadto banany – szczególnie bardzo dojrzałe – zawierają znaczne ilości tyraminy, która może przyczyniać się do występowania bólów głowy i bezsenności.

 

Przedstawione wyżej przykłady wskazują wyraźnie, że monodiety stanowią nieracjonalny sposób żywienia, bowiem nie dostarczają wielu niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu składników – przede wszystkim białka, witamin, składników mineralnych, a także są ubogie w najbardziej aktywne postaci kwasów omega-3, tj. EPA (kwas eikozapentaenowy) i DHA (dokozaheksaenowy).

Żadna z tych diet nie spełnia wymagań Piramidy Zdrowego Żywienia i żadna z nich nie może stanowić modelu żywienia w przyszłości. Dlatego pamiętajmy, że po monodietę można sięgać wyłącznie w konsultacji z dietetykiem lub lekarzem. Monodiety stosowane na własną rękę, szczególnie przez dłuższy czas, będą powodować szereg dolegliwości związanych z niedoborami składników odżywczych.

 

Czytaj więcej:

Piramida Zdrowego Żywienia i Aktywności Fizycznej

Normy Żywienia

  1. Olszanecka-Glinianowicz M., Ostrowska L.: Otyłość rozdział w książce pt.: Interna Szczeklika. Wyd. Medycyna Praktyczna; 2017. 2662-2678.
Lody – zdrowsze od słodyczy?

Lody – zdrowsze od słodyczy?

 

Skład lodów naturalnych powinien opierać się na wysokiej zawartości śmietanki, mleka, jajek oraz ewentualnie dodatku świeżych owoców. Wyróżniamy również: sorbety, lody wodne i lody jogurtowe. Najmniej kaloryczne są sorbety, gdyż w 60% składają się z wody, nie zawierają mleka, śmietany, jajek, a zawartość tłuszczu jest w nich bliska zeru.

Z kolei gałka lodów śmietankowych dostarcza ok. 130 kcal, a każdy dodatek – np. czekolady, bakalii, wafelka, kolorowej posypki, słodkiej polewy czy bitej śmietany – jeszcze bardziej zwiększa ich kaloryczność. W efekcie 100 g deseru lodowego waniliowego, oblanego polewą czekoladową z orzechami włoskimi i posypką może dostarczać nawet 350 kcal w porcji!

 

Lody „naturalne”, „rzemieślnicze”, „jak dawnej” – czyli marketing branży lodowej

Prawdziwe lodziarnie i lody w nich oferowane powinny bazować na doświadczeniu i wiedzy specjalistów z zakresu technologii żywności. Niestety, w obecnych czasach coraz rzadziej wykorzystuje się umiejętności i wykształcenie tych osób do produkcji najwyższej jakości lodów. Hasło „naturalne” stało się mocno spopularyzowane i jest nadużywane, a lodziarnię może otworzyć każdy.

Nie trzeba posiadać specjalistycznej wiedzy na temat produkcji lodów, ponieważ rynek oferuje gotowe receptury oraz półprodukty, dzięki którym w łatwy sposób można uzyskać piękne, kolorowe, smaczne lody. Pasty truskawkowe zamiast truskawek, wsady bananowe zamiast bananów, gotowe kompozycje smakowe w proszku – to jedne z możliwości, jak w tani i łatwy sposób można „oszukać” klienta oferując sztucznie wytworzony produkt pod nazwą np. „naturalne lody rzemieślnicze”. Wartość odżywcza takich lodów jest bardzo niska, ale nic dziwnego, skoro do produkcji używa się najtańszych surowców.

Wysokie zawartości sacharozy (cukru) nie tylko odpowiadają za doznania smakowe, ale i wpływają na temperaturę krzepnięcia czy wydajność zamrażania podczas produkcji. Jednak czy aby na pewno aż tak wysokie dawki muszą być stosowane z powodów technologicznych? Czy aby celem nie jest uzależnienie nas od słodkiego smaku i zwiększenie sprzedaży? Generalne zalecenie jest następujące: wystrzegajmy się dużej ilości barwników i ulepszaczy, które mają jedynie na celu uatrakcyjnić produkt i zapewnić jego lepszą sprzedaż. W produkcji żywności wykorzystywane są barwniki pozyskiwane z występujących w przyrodzie surowców roślinnych lub zwierzęcych, wytwarzane metodami biotechnologicznymi, a także otrzymywane syntetycznie. Większość naturalnych barwników (m.in. kurkumina, ryboflawina, chlorofil, karotenoidy (karoteny, ekstrakt z papryki, likopen, luteina i kapsantyna) jest bezpieczna dla zdrowia człowieka, natomiast niektóre dodatki syntetyczne, które są tańsze w produkcji mają wykazane działanie niepożądane. Tartazyna (E102) stosowana w esencjach owocowych czy azorubina (E122) mogą zaburzać funkcję wątroby i działać hepatotoksycznie. Spożywając duże ilości żywności wysokoprzetworzonej łatwo przekroczyć maksymalne dopuszczalne dzienne pobranie określane skrótem ADI (ang. Acceptable Daily Intake) dla poszczególnych substancji dodatkowych.

 

Etykiety spożywcze lodów – tam szukajmy przydatnych informacji

Bądźmy czujni i nie dajmy się „nabić w butelkę”. Najlepszym sposobem identyfikacji lodów będzie zapoznanie się z ich składem na etykiecie spożywczej. Statystyki podają, że co trzeci Polak sprawdza jedynie datę ważności, a na pozostałe informacje nie zwraca uwagi. A to właśnie etykieta produktu spożywczego jest podstawowym źródłem informacji co zawiera produkt i jakich wartości odżywczych dostarcza. Dzięki lekturze etykiet znajdujących się na opakowaniach produktów spożywczych możemy dokonywać świadomych zakupów i wybierać takie produkty, które będą miały korzystny wpływ na nasze zdrowie.

W przypadku lodów sprzedawanych w tzw. budkach, właściciel lodziarni powinien posiadać wykaz składników sprzedawanych lodów, a w szczególności informować o zawartych w nich alergenach. Powyższy obowiązek nakłada Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014 r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych oraz Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1169/2011 wymieniające w załączniku nr II najważniejsze produkty lub substancje powodujące alergie bądź reakcje nietolerancji. Niedostosowanie się do wymogów prawnych może skutkować nałożeniem kary pieniężnej na właściciela.

 

Nazwa lodów może wprowadzać w błąd co do wartości odżywczych

Lody nazywane naturalnymi, tradycyjnymi czy wegetariańskimi wcale nie muszą cechować się dobrym składem. Spójrzmy na poniższą tabelę dwóch przykładowych deserów mrożonych:

 

 

Lody wegańskie [1]

Lody tradycyjne „jak dawniej” [2]

Informacje na etykiecie

Wegańskie lody waniliowe z syropem z owoców leśnych i truskawek

Lody „jak dawniej”: lody śmietankowe z wiśniami i wkręconym sosem wiśniowym

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Skład

  • Woda
  • Syrop z owoców leśnych i truskawek 10% (owoce w syropie 10,4%: maliny, truskawki, jeżyny)
  • Cukier, syrop glukozowy, glukoza
  • Kwas cytrynowy, substancja zagęszczająca: pektyny
  • Cytrynian sodu, aromaty, barwnik: antocyjany
  • Olej kokosowy, mąka ryżowa 1,3%, białko grochu
  • Pasta z migdałów 2,01%
  • Emulgator: mono- i diglicerydy kwasów tłuszczowych
  • Stabilizatory: mączka chleba świętojańskiego, guma guar
  • Naturalny aromat, laska wanilii 0,08%, barwnik: karoteny
  • Odtworzone odtłuszczone mleko
  • Śmietanka 15%
  • Wiśnie kandyzowane 1%
  • Cukier
  • Masło
  • Sos wiśniowy 10% (cukier, syrop glukozowy, czarna porzeczka, wiśnia 9%, substancja zagęszczająca: skrobia modyfikowana, regulator kwasowości: kwas cytrynowy, barwnik: betanina)
  • Syrop glukozowy
  • Mleko w proszku odtłuszczone
  • Glukoza
  • Emulgator: mono- i diglicerydy kwasów tłuszczowych
  • Stabilizatory: mączka chleba świętojańskiego, guma celulozowa, karagen,
  • Aromat
  • Barwnik: annato

 

 

Wartość energetyczna
w porcji (100g)

  • Energia: 195 kcal
  • Tłuszcz 6,8 g (kwasy tłuszczowe nasycone 5,6 g)
  • Węglowodany 32,0 g (cukry 27,0 g)
  • Białko 1,2 g
  • Błonnik <0,5 g
  • Sól 0,02 g
  • Energia: 229 kcal
  • Tłuszcz 11 g (kwasy tłuszczowe nasycone 8,6 g)
  • Węglowodany 30,2 g (cukry 27,4 g)
  • Białko 2,7 g
  • Błonnik <0,5 g
  • Sól 0,1 g

 

Obydwa składy lodów podanych w powyższej tabeli pozostawiają wiele do życzenia Na pewno nie można nazwać tych produktów „lodami zdrowymi”, ponieważ zawierają bardzo dużą ilość cukru (30g/100g!) i jego zamienników (syropu glukozowego, glukozy) oraz dodatków (emulgatory, barwniki, stabilizatory). Zarówno lody wegańskie [1] jak i lody „jak dawniej” [2] zawierają małe ilości owoców, zwłaszcza jak na lody owocowe. Dodatkowo cechują się wysoką zawartością szkodliwych nasyconych kwasów tłuszczowych, które sprzyjają chorobom sercowo-naczyniowym, podnoszą poziom cukru we krwi oraz frakcję cholesterolu całkowitego, LDL i trójglicerydów. Lodów z takim składem na etykiecie radzimy unikać.

 

Warto sięgać  po lody jogurtowe, z małej ilości składników lub własnej produkcji

Im krótszy skład na etykiecie spożywczej lodów, tym lepiej. Krótki skład to dobry sygnał, wskazujący, że nie mamy w tym przypadku do czynienia z żywnością wysokoprzetworzoną. Producenci wychodząc naprzeciw oczekiwaniom coraz to bardziej wymagających i świadomych konsumentów, zaczęli wzbogacać desery mrożone np. pożytecznymi bakteriami probiotycznymi.

Lody jogurtowe – dzięki wprowadzeniu jogurtu zamiast mleka – będą źródłem „dobrych” bakterii, takich jak Streptococcus salivarius, termophilus i Lactobacillus delbrueckii bulgaricus, które wykazują korzystny efekt fizjologiczny na naszą mikroflorę jelitową. Podobnie pozytywny efekt będą wykazywać lody z dodatkiem bakterii probiotycznych (np. Lactobacillus oraz Bifidobacterium). Lody prawdziwe powinny cechować się ciężką i gęsta konsystencją i nawet ich niewielka ilość powinna nas nasycić. Cena takich lodów z pewnością będzie nieco wyższa, co wiąże się z zastosowaniem wysokiej jakości produkcji technologicznej. Lody przemysłowe będą tańsze ze względu na zastosowane w nich tańsze zamienniki.

Istnieje wiele przepisów i propozycji na przygotowanie „zdrowych lodów”, bazujących na naturalnych składnikach, które możemy przygotować sami. Poniżej prezentujemy dwa przepisy na domowe, naturalne lody. Sprawdzą się również dla osób będących na diecie wegetariańskiej:

 

 

Lody truskawkowe

Lody orzechowe z solonym, domowym karmelem

 

 

Potrzebne składniki

  • mrożone truskawki (ok. 200g)
  • jogurt grecki (200g)
  • łyżeczka miodu (6g) lub pół banana (60g)
  • 1 banan (uprzednio zamrożony)
  • 2 łyżki masła orzechowego
  • 3-4 sztuki daktyli suszonych
  • Sól gruboziarnista
  • Orzeszki ziemne do dekoracji

 

 

 

Przygotowanie

Mrożone truskawki blendujemy i miksujemy z jogurtem greckim. Do smaku możemy dodać łyżkę miodu lub połowę banana.

Sos daktylowy: daktyle zalewamy wrzątkiem tak, aby przykrywały suszone owoce. Odczekujemy 20-30 minut i następnie odlewamy wodę do szklanki, a daktyle blendujemy z dodatkiem jednej łyżeczki masła orzechowego. Doprawiamy solą do smaku. W razie bardzo gęstej konsystencji, podlewamy całość wodą z daktyli.

Masa lodowa: Talarki z bananów zamrożone dzień wcześniej blendujemy z masłem orzechowym na gładką masę lodową. Jeżeli mamy trudności ze zblendowaniem masy, podlewamy ją pozostałą wodą z daktyli.

Przekładamy masę lodową do miseczki, polewamy domowym sosem z daktyli i posypujemy kawałkami orzeszków ziemnych. Możemy dla smaku dodać odrobinę soli gruboziarnistej.

 

Kaloryczność w porcji (100g)

  • Energia: 49 kcal
  • Tłuszcz 1,2 g (kwasy tłuszczowe nasycone 0,6 g)
  • Węglowodany 7,9 g (cukry 6,9 g)
  • Białko 2,5 g
  • Błonnik 1,4 g
  • Sól <0,02 g
  • Energia: 147 kcal
  • Tłuszcz 5,4 g (kwasy tłuszczowe nasycone 0,9 g)
  • Węglowodany 22,0 g (cukry 19,3 g)
  • Białko 2,4 g
  • Błonnik 2,7 g
  • Sól <0,02 g

 

Lody – zdrowa alternatywa dla słodyczy?

Lody zaliczane są do grupy przekąsek słodkich. Zrównoważone żywienie uwzględnia wszystkie grupy produktów spożywczych i dopuszcza spożywanie – w odpowiednich proporcjach – również przekąsek. Spożywanie lodów w nadmiernych ilościach może sprzyjać nadwadze, otyłości i chorobom z nich wynikających, np. miażdżycy czy cukrzycy typu 2.

Ciekawe zjawisko zaobserwował zespół pod nadzorem Kyle S. Burger i Erica Stice, który badał wpływ częstego spożywania lodów na aktywację układu nagrody w regionach mózgu (m.in prążkowia) – w odpowiedzi na otrzymywanie przez organizm koktajlu mlecznego na bazie lodów. Młodzież o prawidłowej masie ciała, która brała udział w badaniu, spożywała przez 6 miesięcy 150 ml koktajlu mlecznego o wartości 270 kcal zawierającego 13,5 g tłuszczu i 28 g cukru.

Metoda MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego) ukazała – po spożywaniu deseru mlecznego – silną aktywację w regionach mózgu, która jest powiązana z układem „nagrody” i doustnymi regionami somatosensorycznymi. Spożywanie mlecznego deseru silnie aktywowało obszary prążkowia, natomiast częste jego spożywanie wiązało się ze zmniejszoną fazową sygnalizacją dopaminy. Dopamina należy do neuroprzekaźników, dzięki którym odczuwamy szczęście i spełnienie m.in. po spożyciu pokarmu. 

Otrzymane wyniki sugerują, że spożycie żywności o dużej gęstości energetycznej (np. lodów, słodyczy, wysokokalorycznych dań i przekąsek) osłabia responsywność regionu (układu) nagrody w odniesieniu do tej grupy żywności. Ponadto po zakończeniu badania, zauważono przyrost masy ciała u niektórych z ochotników biorących udział w badaniu. Nadkonsumpcja takiej żywności, przejadanie się może zmniejszać responsywność i aktywację obszarów związanych z układem „nagrody”, a to może sprzyjać nadwadze i otyłości w wieku późniejszym.

Lody spożywane okazjonalnie to na pewno „fajny” pomysł na urozmaicenie codziennego jadłospisu, ale tylko w przypadku osób będących aktywnymi ruchowo i odżywiających się w sposób zgodny z zasadami Piramidy Zdrowego Żywienia i Aktywności Fizycznej. Rodzice i opiekunowie dzieci powinny zadbać, aby na talerzu młodego pokolenia nie zabrakło wartościowych produktów spożywczych takich jak: warzywa, owoce, strączków czy orzechów, a przekąsek powinno być jak najmniej, co nie oznacza, że mają być całkowicie wykluczone.

Osoby z nadwagą, otyłością, miażdżycą, cukrzycą typu 2, niealkoholową chorobą stłuszczeniową wątroby, hipertrójgliocerydemią czy zespołem metabolicznym powinny przede wszystkim zadbać o odpowiednią dietę na co dzień i starać się nie spożywać takich deserów w nadmiernych ilościach.

 

konsultacja merytoryczna: dr Magdalena Białkowska

  1. Burger K.S., Stice E., Frequent ice cream consumption is associated with reduced striatal response to receipt of an ice cream–based milkshake, Am J Clin Nutr.; 2012 Apr. 95(4): 810–817.
  2. Śliwińska A., Lesiów T., Lody jako żywność funkcjonalna – badania konsumenckie, Nauki Inżynierskie i Technologie, Engineering Sciences and Technologies; 2013. 1(8).
  3. S.,  Kalyankar S.D. i wsp., Ice Cream: Uses and Method of Manufacture, The Encyclopedia of Food and Health; 2016. vol. 3. pp. 391-397.
  4. Ustawa z dnia 23 grudnia 2014 r., Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014 r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz.U. 2015 poz. 29).
  5. Krzyśko-Łupicka T., Kręcidło M. Ł., Barwniki w żywności, a zdrowie konsumentów, Kosmos – Problemy Nauk Biologicznych; 2016..65 (4), 543-552.