Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej logo
Wyszukiwarka
Burak i jego dobroczynne działanie

Burak i jego dobroczynne działanie

Burak, a ściślej burak ćwikłowy, jest jednym z najczęściej uprawianych warzyw okopowych w Polsce. W roku 2014 zebrano 358 tys. ton buraków, które pod względem wielkości zbiorów zajmują czwarte miejsce po kapuście, cebuli i marchwi. Mimo to, według danych Głównego Urzędu Statystycznego, spożycie buraków przez ostatnie dziesięć lat charakteryzowało się tendencją spadkową, z 9,5 g na osobę dziennie w 2006 r. do 6,6 g na osobę dziennie w 2015 r. Buraki ćwikłowe kupowała mniej niż połowa badanych gospodarstw domowych.

Burak był lekarstwem

Burak ćwikłowy wywodzi się od buraka nadmorskiego. W czasach starożytnych był uprawiany nie tylko w celach spożywczych, lecz także leczniczych. Pierwsze wzmianki o buraku pojawiają się w dokumentach pochodzących z Babilonii. W roku 722 p.n.e. uprawiano go ponoć w ogrodach króla Marduk-apla-iddiny II. Około 400 r. p.n.e. zaczęto uprawiać buraki w Grecji, a 200 lat później dotarły one na tereny Republiki Rzymskiej. W czasach Karola Wielkiego i przez okres średniowiecza burak ćwikłowy uprawiany był jako warzywo liściaste, głównie we Francji i we Włoszech. Jako warzywo okopowe w Europie zaczęto uprawiać buraki, podobnie jak inne warzywa, w XVI w., chociaż są wzmianki z XIV w., jakoby pojawił się na polskich stołach.

Wartości odżywcze buraków ćwikłowych

Burak ćwikłowy swoje korzystne właściwości zawdzięcza w głównej mierze dużej zawartości antocyjanów i flawonoidów (betanina i cholina), czyli barwników, którym przypisuje się właściwości zapobiegające rozwijaniu się nowotworów. Według danych USDA (Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych) zawartość betaniny w buraku wynosi 128,7 mg/100 g, natomiast choliny 6 mg/100 g.

Zawiera on także dość duże ilości potasu (348 mg w 100 g produktu jadalnego). Pozostałe składniki mineralne zawiera w mniejszych ilościach, a mianowicie wapń (41 mg/100 g) oraz fosfor i magnez (17 mg/100 g). Spośród witamin, na uwagę zasługuje witamina C, której w korzeniu buraka ćwikłowego jest 10 mg/100 g.

Jak jeść buraki ćwikłowe

Korzeń buraka ćwikłowego, a także jego nać w przypadku młodej rośliny, stanowią doskonały dodatek do zup lub dań głównych. Najbardziej rozpoznawalnymi potrawami z buraka ćwikłowego są barszcz czerwony i botwina.

Buraki ćwikłowe możemy jeść w najprostszy sposób – na surowo po obraniu ze skórki. Jeżeli mamy sokowirówkę, uzyskamy wspaniały, pełny wartości odżywczej sok.

Sałatki i sosy z buraków

Kuchnia polska jest bardzo bogata w przepisy na potrawy z użyciem tego warzywa. Są to np. sałatki buraczane, do których używamy uprzednio ugotowanych i obranych buraków. Pokrojone w kostkę buraki możemy połączyć ze śledziami wymoczonymi w mleku – również pokrojonymi w kostkę, a także z czerwoną cebulą. Możemy dodać oleju, octu winnego i miodu. Buraki mogą wchodzić też w skład sosów. Warzywa te po ugotowaniu i pokrojeniu w cienkie słupki, łączymy z odrobiną jogurtu i koncentratem buraczanym.

Przeczytaj również inne artykuły z cyklu o superfoods

  1. Świetlikowska K. Warzywa. W: Surowce spożywcze pochodzenia roślinnego, Świetlikowska K. [red]. Wydawnictwo SGGW. Warszawa 2006, s. 75-78
  2. Kucharz & Gastronom Vademecum. Wydawnictwo Rea s.j. Warszawa 2001
  3. Kunachowicz H., Nadolna I., Przygoda B., Iwanow K., Tabele składu i wartości odżywczej żywności. PZWL. Warszawa 2005
  4. GUS. Rocznik statystyczny RP 2015. Warszawa 2016. s. 479
  5. GUS. Budżety gospodarstw domowych (za lata 2006-2015)
  6. Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych
Maliny na zdrowie

Maliny na zdrowie

Skąd się wzięły maliny?

Malina jest jednym z najstarszych owoców, wykorzystywanym przez tysiąclecia zarówno w celach odżywczych, jak i leczniczych. Liczne znaleziska archeologiczne potwierdzają, że już w epoce kamienia i w późniejszej epoce brązu koczownicze plemiona zbierały dzikie odmiany tych smakowitych owoców.

Jedne z pierwsze pisemnych wzmianek o malinach pochodzą z 300 r. p.n.e.

Według greckiego lekarza, farmakologa i botanika – Dioskoridesa oraz rzymskiego uczonego Pliniusza Starszego właściwą ojczyzną malin jest Grecja, a dokładniej mówiąc góra Ida na Krecie. Prawdopodobnie właśnie od tej góry wzięła się łacińska nazwa malin Rubus idaeus.

Wzmianki o malinach możemy odnaleźć także w mitologii. Jedna ze starogreckich legend mówi „ongi wszystkie maliny były białe. Gdy Zeus był małym dzieckiem, chciał głośnym krzykiem, wspomaganym echem zboczy górskich, wzbudzić gniew koryfanów, kapłanów bogini Cybele (Kobele). By go uspokoić, nimfa Ida, córka kreteńskiego króla Melisosa, pochyliła się, by zerwać malinę. Ciernie krzaka skaleczyły przy tym jej białą pierś, a kropla krwi spadła na owoc i od tego czasu wszystkie maliny jaśnieją piękną czerwienią…”

O malinie, jako roślinie uprawnej, pierwszy raz wypowiedział się Palladiusz w VI w n.e. Natomiast w XV w. uprawa malin została zapoczątkowana w przyklasztornych ogródkach. Jednak dopiero z końcem XVIII wieku nastąpił przełom i zaczęto mówić o pierwszych odmianach hodowlanych.

Ile mamy odmian malin?

Dziś znamy kilkaset odmian uprawnych malin, które różnią się między sobą wielkością owoców, smakiem, kolorem – barwa owoców może być ciemna, purpurowa, poprzez różne odcienie czerwieni, kończąc na jasnej, wręcz białej barwie. Do najbardziej znanych gatunków należy malina właściwa (Rubus idaeus L.) odznaczająca się pięknym, intensywnym czerwonym kolorem i przyjemnym słodkim smakiem. Możemy szczycić się tym, że Polska jest jednym z czołowych producentów maliny właściwej nie tylko w Europie, ale i na całym świecie!

Co kryją w sobie maliny?

Jedząc maliny zachwycamy się głównie ich walorami smakowymi, ale nie zapominajmy, że maliny to także skarbnica wartości odżywczych. Znajdziemy w nich cenne witaminy i minerały takie jak witamina C i E (naturalne antyoksydanty), witaminy z grupy B: B1, B2, B6, kwas foliowy, potas, wapń, fosfor, magnez, żelazo. Jako ciekawostkę potraktujmy fakt, iż liście maliny mają wyższą zawartość kwasu askorbinowego niż owoce. Warto również wiedzieć, że zawartość witaminy C w owocach jest zmienna i zależy od odmiany.

Maliny są także źródłem fitamin – są to cenne związki roślinne o podobnych właściwościach jak witaminy. Co ważne związki te pochodzą tylko i wyłącznie z roślin, a organizm człowieka nie ma niestety zdolności ich syntetyzowania. Fitaminy są określane jako fenolowe antyoksydanty, które wspomagają funkcjonowanie naszego organizmu.

Ponadto w malinach występują kwasy organiczne, tj. kwas cytrynowy, jabłkowy, salicylowy oraz ponad 100 różnych olejków eterycznych, co tłumaczy ich charakterystyczny smak i zapach.

Maliny są niezwykle cenne ze względu na zawartość błonnika, pektyn oraz substancji śluzowatych, wpływających korzystnie na pracę układu pokarmowego. W 100 gramowej porcji tych pysznych owoców znajduje się 6,7 g błonnika. Dobrą wiadomością dla osób dbających o linię jest kaloryczność malin – 100 g owoców to zaledwie 33 kcal.

 

Czy maliny mają właściwości lecznicze?

Jedzenie malin to nie tylko radość dla podniebienia. Lecznicze właściwości malin znane są od zarania dziejów. Już Hipokrates zalecał je jako środek napotny. Wiele wzmianek o prozdrowotnych właściwościach malin znajdziemy z medycynie ludowej – przypisywano im między innymi właściwości przeciwzapalne i przeciwgorączkowe. Całe szczęście, że współczesna medycyna również je docenia.

Bezapelacyjnie maliny sprawdzają się na froncie walki z przeziębieniami i różnego rodzaju infekcjami. Wówczas zastosowanie znajdują nie tylko owoce, ale także liście, które zawierają garbniki, flawonoidy i fenolokwasy. Napar z liści malin stanowi nie tylko doskonały lek napotny, ma on również zastosowanie przy dolegliwościach żołądkowych. Zawarte w liściach garbniki hamują rozwój bakterii jelitowych i skutecznie zmniejszają biegunkę. Napar malinowy, dzięki swoim właściwościom przeciwzapalnym polecany jest także do płukania jamy ustnej i gardła.

Dzięki zawartości kwasu elagowego maliny mają właściwości przeciwnowotworowe. Wyniki wielu eksperymentów wykazały, że związek ten może hamować procesy kancerogenezy w wątrobie i płucach. Przy okazji warto pamiętać, że kwas elagowy ma też właściwości przeciwwirusowe i przeciwzapalne, co tłumaczy stosowanie przetworów i naparów z malin w leczeniu przeziębień.

W ciągu ostatnich kilku lat pojawiły się doniesienia o zawartym w malinach ketonie, który prawdopodobnie może mieć pozytywny wpływ w leczeniu nadwagi i otyłości. Keton malinowy należy do głównych związków aromatycznych w tych owocach. Badania przeprowadzone na szczurach sugerują, że keton ten może hamować wzrost podskórnej tkanki tłuszczowej. Inne badania wskazują korzystny wpływ na lipolizę (rozkład triglicerydów w tkance tłuszczowej) oraz wydzielanie adiponektyny, która wpływa na szereg procesów metabolicznych, w tym procesów związanych z przemianą glukozy i kwasów tłuszczowych. Niestety badań tych jest jeszcze zbyt mało, aby uznać keton malinowy za skuteczną broń w walce z nadwagą i otyłością.

Dowiedz się więcej: Otyłość w pigułce

Jak więc widać, maliny mają bardzo duży potencjał leczniczy i szerokie spektrum działania.

Zastosowanie malin w kuchni

Owoce malin najlepiej jeść na surowo. Najsmaczniejsze są zaraz po zerwaniu z krzaczka. Niestety sezon malinowy nie jest zbyt długi…

Jak sobie poradzić, aby smakiem i aromatem malin cieszyć się również zimą? Rozwiązań jest kilka – najprościej maliny zamrozić, co ważne proces ten nie niszczy witaminy C, co z kolei zachodzi podczas długiego gotowania. Dojrzałe owoce malin można wykorzystać do sporządzenia pysznych przetworów, którymi będziemy cieszyli się, gdy za oknem pojawi się jesienna i zimowa aura. Najpopularniejszym przetworem z malin jest oczywiście syrop malinowy, który chętnie dodajemy do herbaty. Z malin możemy zrobić również smakowite dżemy, konfitury i marmolady.

Owoce te fantastycznie zachowują swój smak i aromat po ususzeniu. Warto też suszyć młode liście , które mogą stanowić jeden ze składników mieszanki zastępującej herbatę.

Jak widać maliny są nie tylko smakowitymi, ale też bardzo cennymi owocami, tak więc jedzmy je na zdrowie!

Przeczytaj również inne artykuły z cyklu o superfoods

Zadanie finansowane ze środków Narodowego Programu Zdrowia na lata 2016-2020.

  1. Kunachowicz H., Przygoda B., Nadolna I., Iwanow K.: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wydanie II zmienione, PZWL, Warszawa, 2017.
  2. Baranowska A., Radwańska K., Zarzecka K. i wsp.: Właściwości prozdrowotne owoców maliny właściwej (Rubus ideus L.). Probl. Hig. Epidemiol., 2015; 96 (2), 406-409.
  3. Krauze-Baranowska M., Majdan M., Kula M.: Owoce maliny właściwej i maliny zachodniej źródłem substancji biologicznie aktywnych. Postępy Fitoterapii; 2014; 1, 32-39.
  4. Szustakowska-Chojnacka M.: 100 roślin w twojej kuchni. PZWL, Warszawa, 2007.
  5. Kucharz&Gastronom Vademecum, Wydawnictwo Rea, Warszawa 2001
  6. Karabela M.: Malina. Panacea, 2007, 3 (20), 30-31.
  7. Krauze-Baranowska M.: Owoce maliny – właściwości dietetyczne i lecznicze. Panacea, 2007, 4 (21), 22-23.
  8. Krauze-Baranowska M., Majdan M.: Owoce maliny – źródło cennych leczniczo metabolitów wtórnych i witamin. Panacea, 2009, 1 (26), 14-15.
  9. Krauze-Baranowska M., Skóra-Majdan M.: Pożyteczne owoce maliny czarnej. Panacea, 2012, 1 (38), 23.
  10. Krauze-Baranowska M.: Właściwości przeciwzapalne owoców maliny i jeżyny o potencjalnym znaczeniu w chorobach reumatycznych i chorobie wrzodowej żołądka. Panacea, 2013, 4 (45), 16.
Wisienka na torcie

Wisienka na torcie

Polska krajem wiśni

Polska jest największym producentem wiśni w Unii Europejskiej i trzecim, po Turcji i Rosji, producentem tych owoców na świecie. Skąd zatem skojarzenie wiśni z Japonią? Sakura (japońska nazwa drzew wiśniowych i ich kwiatów) jest symbolem ulotnego piękna. Życie dla mieszkańców tego kraju, krótkotrwałe i piękne, podobne jest do kwiatów wiśni.

Wiśnia ptasia to czereśnia?

Choć kształtem i kolorem są do siebie bardzo podobne, czereśnie z uwagi na swój słodki smak znajdują więcej zwolenników. Czereśnie zawierają około 30% więcej węglowodanów niż wiśnie, są więc bardziej kaloryczne. Wiśnie, pomimo zdecydowanie kwaśniejszego smaku, zawierają mniej witaminy C niż czereśnie. Za kwaśny smak tych owoców odpowiada spora zawartość kwasów organicznych.

  • Choć mogłoby to zaskakiwać, produkcja wiśni w Polsce jest blisko dwa razy większa niż czereśni. Gdzie się zatem one podziewają? W Rosji i w Niemczech – te kraje są największymi odbiorcami wiśni i ich przetworów.

Przetwory z wiśni jedzmy z umiarem

Niska trwałość w stanie świeżym sprawia, że wiśnie chętnie przetwarzane są m.in. na dżemy, marmolady, konfitury i soki, dzięki czemu możemy się cieszyć ich smakiem przez cały rok.

  • Pamiętajmy: Z uwagi na kwaśny smak owoców, do przetworów wiśniowych najczęściej dodawane są spore ilości cukru – powinniśmy zachować umiar w ich spożyciu.

Najlepszą metodą utrwalania wiśni jest mrożenie – owoce te tracą wtedy najmniej wartości odżywczych i zachowują większość właściwości prozdrowotnych.

Witamina C i polifenole w wiśniach

Kwaśny smak wiśni może kojarzyć się z wysoką zawartością witaminy C, jednak nic bardziej mylnego. Wiśnie zawierają jej ponad połowę mniej niż maliny i, uwaga, około 15 razy mniej niż czarne porzeczki! Czy to oznacza, że nie warto ich jeść? Warto! Witamina C występuje we wszystkich owocach, więc bardzo ciężko o jej niedobory.

Polifenole, grupa związków o niesamowicie korzystnym potencjale prozdrowotnym (mają m.in. działanie przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwnowotworowe) są ważnym powodem, dla którego warto spożywać wiśnie. Zawartość polifenoli w wiśniach jest prawie 4 razy większa niż w malinach i 2 razy większa niż w truskawkach.

 

Zdrowy kolor wiśni

Barwa owoców wynika z obecności w nich pewnych składników, które mają często działanie prozdrowotne. Antocyjany (barwniki z grupy flawonoidów) odpowiedzialne za kolor wiśni wykazują silne działanie przeciwutleniające, dzięki czemu zmniejszają ryzyko wystąpienia chorób układu krążenia i chorób nowotworowych. Kto uplamił się kiedyś sokiem z tych owoców, wie, jak trudno sprać plamę – odpowiadają za to właśnie antocyjany!

Wiśniowy napój nie dla dzieci!

Z uwagi na wysoką zawartość kwasów, cukrów, garbników oraz atrakcyjną i intensywną barwę, wiśnie idealnie nadają się do produkcji wina. Znajdują zastosowanie jako surowiec do produkcji win jedno- i wieloowocowych, zarówno słabych, jak i mocnych, słodkich, półsłodkich, wytrawnych i półwytrawnych.

Wiśnie – przeciwbólowo

Spożywanie wiśni i czereśni przez osoby chorujące na dnę moczanową korzystnie wpływa na zmniejszenie dolegliwości bólowych spowodowanych tą chorobą.

Wiśnie w kuchennych eksperymentach

Choć na co dzień często boimy się ryzykować, kuchnia jest miejscem, w którym bezpiecznie możemy sobie na to pozwolić. Czasami warto troszkę poeksperymentować, bowiem zyski mogą okazać się zaskakująco… smaczne! Naleśniki z twarożkiem i konfiturą wiśniową, tarta z wiśniami, kompot – brzmi pysznie, ale wieje nudą! A gdyby tak połączyć zielone liście jarmużu z mrożonymi wiśniami, dodając maliny lub banany i wszystko zmiksować… Do odważnych świat należy!

Przeczytaj również inne artykuły z cyklu o superfoods

Zadanie finansowane ze środków Narodowego Programu Zdrowia na lata 2016-2020.

  1. Banaś A., Korus A.: Wartości odżywcze i wykorzystanie w żywieniu owoców truskawki i wiśni. Med Rodz 2016; 19(3): 158-162.
  2. Dąbrowska K., Mańka A., Krzywonos M.: Możliwości wykorzystania owoców krajowych do produkcji win owocowych. Nauki inżynierskie i technologie, 2015, 1(16).
  3. http://www.aicr.org
  4. http://www.fao.org
  5. Kunachowicz H., Przygoda B., Nadolna I., Iwanow K.: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wydanie II zmienione, PZWL, Warszawa 2017.
  6. Piątkowska E., Kopeć A., Leszczyńska T.: Antocyjany – charakterystyka, występowanie i oddziaływanie na organizm człowieka. Żywność. Nauka. Technologia. Jakość, 2011, 4 (77), 24 – 35.
Truskawka – owocowy smak lata

Truskawka – owocowy smak lata

Truskawki są najpopularniejszymi i najłatwiej dostępnymi w sezonie letnim polskimi owocami. Pierwsze truskawki pojawiają się na przełomie maja i czerwca, wraz z nastaniem ciepłych, słonecznych dni i towarzyszą nam co najmniej do połowy lipca. Jeżeli mamy trochę więcej szczęścia i sprzyjającą aurę, to możemy cieszyć się ich smakiem nawet do wczesnej jesieni.

Skąd się wzięły truskawki?

Dokładnie nie wiadomo, jakie były początki truskawek. Prawdopodobnie powstały zupełnie przypadkowo na początku XVIII w. w arystokratycznym Wersalu. Dokonał tego pewien francuski botanik, krzyżując ze sobą dwie odmiany poziomek – poziomkę wirginijską pochodzącą ze wschodnich regionów Ameryki Północnej z olbrzymią poziomką chilijską. Dlatego też truskawka ma wiele nazw zwyczajowych – poziomka truskawkowa, poziomka ananasowa czy poziomka wieloowocowa.

Pod koniec XVIII w. truskawki zaczęto uprawiać również w Anglii. Początkowo jadano je tylko na królewskich dworach, ponieważ były bardzo drogie i nie każdego było na nie stać. Na szczęście te czasy minęły i smakiem truskawek może cieszyć się każdy z nas.

Przeczytaj również o:

Malinach

Wiśniach

Ile mamy odmian truskawek

Truskawki występują w wielu odmianach uprawnych. Obecnie przyjmuje się, że istnieje blisko 2000 różnych odmian tych owoców. Różnią się między sobą wielkością, kształtem, barwą, konsystencją miąższu i oczywiście smakiem. Co ciekawe, truskawki uprawiane w chłodniejszych rejonach klimatu umiarkowanego uznaje się za smaczniejsze. Dlatego możemy śmiało powiedzieć, że polskie truskawki są najlepsze i doceniane na całym świecie!

Co kryją w sobie truskawki?

Oprócz walorów smakowych, truskawki to bogactwo składników odżywczych. Warto zatem przypomnieć, ile zdrowia skrywa się w małej, czerwonej, soczystej truskawce. Znajdziemy w nich cenne witaminy i minerały. Czy ktoś by podejrzewał, że truskawki są lepszym źródłem witaminy C niż cytrusy – 100 g dojrzałych truskawek dostarcza ok. 70 mg tej witaminy! Warto też zaznaczyć, że dojrzałe owoce zawierają nawet 20% więcej witaminy C niż owoce dojrzewające, zatem truskawki warto jeść w pełni dojrzałe.

W truskawkach znajdziemy także witaminy z grupy B (B1, B2, B6, PP) oraz witaminę A. Truskawki stanowią cenne źródło żelaza chroniącego przed anemią. Zawierają też wapń i fosfor wzmacniający kości, potas obniżający ciśnienie krwi, magnez kojący nerwy, a także mangan poprawiający pamięć.

 

Czy truskawki mają właściwości lecznicze?

Truskawki mają nie tylko wspaniały smak i aromat, ale również wiele walorów leczniczych i zdrowotnych. Charakteryzują się dużą zawartością związków biologicznie czynnych. Są doskonałym źródłem kwasu elagowego, który wspiera układ odpornościowy, wykazuje właściwości antyoksydacyjne oraz przeciwnowotworowe.

Truskawki, podobnie jak czosnek czy cebula, zawierają fitoncydy. Są to związki o silnych właściwościach bakteriobójczych, dzięki czemu sprzyjają leczeniu stanów zapalnych. Wpływają korzystnie na układ krążenia, więc może nieprzypadkowo swoim kształtem przypominają serce.

Badania naukowe potwierdziły, że truskawki mają właściwości obniżające poziom „złego” cholesterolu LDL i triglicerydów. Dzięki obecności antocyjanów (barwnik roślinny, który nadaje truskawce intensywny czerwony kolor) zmniejsza się prawdopodobieństwo tworzenia blaszek miażdżycowych.

Możemy spotkać się również z opinią, że truskawki mają fantastyczne właściwości wspomagające odchudzanie – zawierają w swoim składzie pektyny (rozpuszczalna frakcja błonnika), które ułatwiają pracę jelit. Ponadto truskawki działają oczyszczająco i moczopędnie (w 90% składają się z wody). Dodatkowym atutem jest niska kaloryczność – 100-gramowa porcja to tylko ok. 30 kcal oraz niski indeks glikemiczny.

Czy truskawki mogą szkodzić?

Niestety nie każdy może korzystać z dobrodziejstw truskawek. Należą one do produktów uczulających. Wbrew powszechnym opiniom truskawki rzadko powodują alergię w klasycznym tego słowa znaczeniu. Trzeba jednak pamiętać, że są to owoce, które mogą powodować powstawanie objawów alergicznych, potocznie znanych jako „uczulenie na truskawki”. Truskawek powinny unikać osoby ze stwierdzoną nadwrażliwością na salicylany, gdyż owoce te charakteryzują się bardzo wysoką zawartością tej substancji. Wśród typowych objawów uczulenia na salicylany możemy wymienić zmiany skórne (pokrzywka), alergiczny nieżyt nosa czy ataki duszności.

Zastosowanie truskawek w kuchni

Truskawki możemy wykorzystywać wszechstronnie, są niezastąpione w naszej rodzimej kuchni. Możemy z nich zrobić wiele smakowitych potraw – z koktajlami na czele, a także ciasta, desery, sałatki, zupy czy przystawki. To idealny owoc na  przetwory (soki, kompoty, dżemy, konfitury, marmolady). Oczywiście truskawki najsmaczniejsze są świeże, jadane na surowo.

Niestety są to owoce bardzo nietrwałe i dość szybko fermentują i pleśnieją. Najlepszym sposobem na ich przechowywanie jest mrożenie, ponieważ dzięki temu zachowują cenne składniki, z których możemy korzystać również zimą.

Samodzielna uprawa truskawek

Jeśli chcesz się cieszyć pysznymi, zdrowymi i ekologicznymi truskawkami może warto pomyśleć nad samodzielną ich uprawą. Truskawki, to bardzo wdzięczny gatunek, który doskonale nadaje się do uprawy w ogrodzie. Truskawki dobrze rosną praktycznie w każdej glebie. Dla osób nie mających własnego ogrodu, a chcących cieszyć się owocami prosto z krzaczka świetną propozycją będzie posadzenie truskawek w skrzynkach lub doniczkach na balkonie.

Do uprawy balkonowej idealnie nadają się truskawki, o długich, zwisających pędach, które powtarzają swoje owocowanie, dzięki czemu smakiem tych pysznych owoców możemy cieszyć się aż do pierwszych jesiennych przymrozków.

Truskawki zwisające będą również piękną ozdobą naszego balkonu, gdyż posiadają niesamowite walory wizualne. Truskawka wisząca wytwarza dużo rozłogów w niezwykle szybkim tempie – rozłogi te niemal natychmiastowo kwitną i owocują. W trakcie kwitnienia krzewinka obsypana jest lawiną śnieżnobiałych lub różowych kwiatów.

Pamiętajmy o truskawkach nie tylko latem, ale przez cały rok, bo to wspaniały owoc.

 

Zadanie finansowane ze środków Narodowego Programu Zdrowia na lata 2016-2020.
  1. Kunachowicz H., Przygoda B., Nadolna I., Iwanow K.: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wydanie II zmienione, PZWL, Warszawa 2017
  2. Gwóźdź E., Gębczyński P.: Prozdrowotne właściwości owoców, warzyw i ich przetworów. Postępy Fitoterapii. 2015; 4:268-271
  3. Zasowska-Nowak A., Nowak P.: Prozdrowotne efekty konsumpcji truskawek. Przemysł Fermentacyjny i Owocowo-Warzywny. 2014; 58:7-8
  4. Szustakowska-Chojnacka M.: 100 roślin w twojej kuchni. PZWL, Warszawa2007
  5. Świetlikowska K. (red.): Surowce spożywcze pochodzenia roślinnego. Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2006
  6. Kucharz&Gastronom Vademecum, Wydawnictwo Rea, Warszawa 2001
  7. Carper J.: Apteka żywności. Nowe i niezwykłe odkrycia leczniczego działania żywności. Wydawnictwo Hannah Publishing LTD, Londyn 1996
  8. Karabela M.: Truskawka. Panacea – Leki ziołowe nr 2 (15), kwiecień – czerwiec 2006