Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej logo
Wyszukiwarka
Babka płesznik – wsparcie w zespole jelita drażliwego

Babka płesznik – wsparcie w zespole jelita drażliwego

Babka płesznik – co to takiego?

Babka płesznik to polska nazwa Plantago psyllium, rośliny należącej do rodziny babkowatych (Plantago). Co ciekawe, znana jest także pod kilkoma nazwami regionalnymi takimi jak pchlica, płesznic, czy pchle nasienie. Sama nazwa psyllium pochodzi natomiast od greckiego słowa oznaczającego pchłę i odnosi się do rozmiaru oraz kształtu nasion. Pierwotnie babka płesznik pochodziła z zachodniego rejonu Morza Śródziemnego, zachodniej Azji oraz północnej Afryki. Obecnie uprawiana jest m.in. w południowej Francji, Hiszpanii, czy Pakistanie. Jednak zarówno w produkcji, jak i eksporcie babki płesznika dominują Indie. W Polsce uprawiana jest rzadko ponieważ podobne właściwości wykazuje bardziej popularne siemię lniane. Nasiona babki płesznika, a także innych gatunków z rodzaju Plantago, są wykorzystywane jako produkt leczniczy i do produkcji kleistej roślinnej substancji, wykorzystywanej m.in. w produkcji żywności, czy przemyśle kosmetycznym. Najczęściej nasiona pozyskuje się również z babki jajowatej (Plantago ovata) oraz babki piaskowej (Plantago arenaria). Często w badaniach proszek uzyskany w wyniku mielenia nasion roślin babkowatych określa się wspólnym mianem psyllium.

Nasiona babki płesznik zawierają niewielkie ilości białka, a także tłuszcz oraz inne komponenty jak fitosterole czy niektóre składniki mineralne (m.in. wapń i potas). Jednak tym, co cieszy się największym zainteresowaniem w świecie nauki, są właściwości żelujące nasion babki. Odpowiedzialne za nie są zawarte w łusce nasion rozpuszczalne frakcje wielocukrów takich jak ksyloza, ramnoza i arabinoza, umożliwiających tworzenie żelu w kontakcie z wodą. Łuska nasion babki jest doskonałym źródłem rozpuszczalnego błonnika i zawiera go więcej niż na przykład płatki owsiane.

Wpływ na organizm

Psyllium  już od setek lat jest szeroko wykorzystywane w medycynie tradycyjnej jako środek wykrztuśny, przeciwkaszlowy, działający antybakteryjnie i moczopędnie. Nasiona roślin babkowatych bywały także stosowane w chorobach reumatycznych oraz dolegliwościach skórnych. Psyllium to jednak przede wszystkim forma błonnika, zwłaszcza jego rozpuszczalnej frakcji. Spożycie błonnika, zarówno rozpuszczalnego, jak i nierozpuszczalnego, ma wiele dobrze udowodnionych korzyści zdrowotnych (Tabela 1).

Tabela 1. Przykłady działania błonnika pokarmowego

Działanie błonnika nierozpuszczalnego Działanie błonnika rozpuszczalnego
Wpływa na zwiększone wydzielanie:
– śliny
– hormonów przewodu pokarmowego (gastryny)
– soków trawiennych
Wpływa na:
– zwolnienie wchłaniania glukozy
– regulację gospodarki lipidowej – zmniejszanie stężenia cholesterolu poprzez zwiększone wydalanie tłuszczów, opóźnione wchłanianie trójglicerydów oraz wiązanie kwasów żółciowych
Zwiększa objętość treści pokarmowej, pobudza ukrwienie jelit i przez mechaniczne udrożnienie ścian jelita grubego wpływa na jego perystaltykę Zwiększa gęstość treści pokarmowej, normalizuje tempo pasażu jelitowego
Chroni przed zaparciami Skuteczny w leczeniu biegunki
Daje uczucie sytości  i zmniejsza wartość energetyczną diety Jest prebiotykiem i ma zdolność wychwytywania toksycznych związków w jelicie

Odpowiednie spożycie błonnika jest niezwykle istotne, zwłaszcza u osób borykających się z dolegliwościami takimi jak zaparcia, wzdęcia i bóle brzucha. Niestety często osoby z chorobami jelit źle reagują na obecność w diecie produktów wysokobłonnikowych, zalecanych np. w Talerzu Zdrowego Żywienia, takich jak surowe warzywa i owoce czy pełnoziarniste produkty zbożowe. Duża ilość nierozpuszczalnego błonnika może wręcz prowadzić do nasilenia dolegliwości, zwłaszcza wzdęć i bólu brzucha. Z kolei wykorzystanie błonnika rozpuszczalnego z łuski nasion roślin babkowatych wydaje się bezpieczne i może przynieść ulgę osobom z IBS oraz innymi chorobami jelit czy zaburzeniami czynnościowymi ich pracy. Błonnik rozpuszczalny występuje również naturalnie w produktach spożywczych – najwięcej w nasionach roślin strączkowych oraz niektórych warzywach i owocach. Niestety jednocześnie produkty te są źródłem nierozpuszczalnej frakcji błonnika, a dodatkowo (jak np. nasiona roślin strączkowych) mają właściwości wzdymające. Warto podkreślić, że nawet po wprowadzeniu suplementacji psyllium należy dążyć do tego, aby spożywane w ciągu dnia posiłki dostarczały błonnika w możliwie jak największej ilości.

W badaniach udowodniono również korzystny wpływ suplementacji psyllium u osób z otyłością, zaburzeniami gospodarki węglowodanowej oraz lipidowej, a nawet w przypadku nadciśnienia tętniczego. Badania wykazały, że suplementacja błonnika z nasion roślin babkowatych powodowała:

– większe uczucie sytości i mniejsze uczucie głodu, co przekładało się na niższą wartość energetyczną diety ogółem i w efekcie redukcję masy ciała
– obniżenie stężenia cholesterolu ogółem oraz cholesterolu LDL u osób z ich podwyższonym poziomem
– obniżenie ciśnienia skurczowego krwi
– obniżenie stężenia glukozy we krwi oraz poprawa innych parametrów m.in. insuliny i hemoglobiny glikowanej u osób z cukrzycą typu 2.

Babka płesznik a Zespól Jelita Nadwrażliwego (IBS)

Jak już zostało wspominane wcześniej, wśród pacjentów z IBS oraz innymi chorobami jelit, często zachodzi potrzeba dodatkowej suplementacji błonnika, ponieważ spożycie jego odpowiedniej ilości wraz z dietą może być problematyczne przy jednocześnie występujących dolegliwościach. W poszukiwaniu optymalnego rozwiązania w badaniach sprawdzano m.in. otręby owsiane i pszenne, fruktany z cykorii czy inulinę. Jednak tylko psyllium łączy w sobie kilka właściwości przynoszących szczególne korzyści osobom z problemami jelitowymi. Błonnik uzyskiwany z nasion roślin babkowatych jest jednocześnie długołańcuchowy, średnio lepki, rozpuszczalny w wodzie i mało fermentowany w przewodzie pokarmowym. Fermentacja to naturalny proces przebiegający w jelitach w trakcie trawienia pokarmu, w wyniku którego wytwarzają się m.in. gazy. Spożywanie produktów silnie fermentujących w jelitach może powodować uczucie dyskomfortu, zwłaszcza u osób borykających się z chorobami przewodu pokarmowego. Z tego względu bardzo istotny jest fakt, że psyllium ulega fermentacji w przewodzie pokarmowym w niewielkim stopniu.

Suplementacja łuski nasion babki może być pomocna zarówno w przypadku zaparć, jak i biegunek, a także w zmniejszeniu dolegliwości bólowych. W przypadku zaparć zdolność psyllium do wiązania wody i zatrzymywania jej w jelicie grubym powoduje, że zwiększa się uwodnienie stolca i staje się on bardziej miękki, przez co łatwiejszy do wydalenia. Paradoksalnie również w przypadku biegunek przydaje się ta właściwość błonnika z nasion roślin babkowatych. Dzięki zdolności wiązania wody jej nadmiar jest zatrzymywany w luźnym stolcu, poprawia się jego konsystencja, a to może prowadzić do regulacji rytmu wypróżnień. Większość pacjentów biorących udział w badaniach deklarowała również zmniejszenie dolegliwości takich jak ból brzucha po zastosowaniu suplementacji. Dodatkowo udowodniono także zmniejszenie stanu zapalnego (często występującego u osób z IBS) pod wpływem suplementacji psyllium. Suplementacja błonnika w takiej formie rekomendowana jest u pacjentów z IBS m.in. w oficjalnych wytycznych brytyjskich i amerykańskich, jak również polskich towarzystw gastrologicznych.

Suplementacja – kiedy i jak stosować?

Suplementy na bazie nasion babki płesznik i innych roślin babkowatych uznane są za bezpieczne – praktycznie nie stwarzają ryzyka wystąpienia skutków ubocznych i mogą być stosowane w zasadzie przez każdego, nawet dzieci. Szczególnie zauważalne korzyści z ich stosowania mogą zaobserwować osoby z chorobami przewodu pokarmowego jak IBS, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, uchyłkowatość jelit itp. Mimo braku potencjalnych negatywnych skutków suplementacji zawsze warto omówić z lekarzem prowadzącym możliwość jej stosowania.

Właściwości terapeutyczne udowodnione są przede wszystkim dla łusek nasion, dlatego nie zaleca się stosowania całych nasion babki w ramach suplementacji. Łuski nasion babki można kupić w aptekach, sklepach zielarskich i sklepach ze zdrową żywnością, a także przez Internet. Dostępne są  one w formie proszku, tabletek, kapsułek. Najkorzystniej pod względem łatwości użycia oraz ceny wydaje się wypadać suplement w formie proszku. Nie ma jednej ustalonej dawki czy schematu suplementacji. W większości badań efekt uzyskiwano przy stosowaniu ilości powyżej 10 gramów na dobę u osób dorosłych. W niektórych badaniach stosowano nawet do 30 gramów na dobę. Efekt terapeutyczny zwiększa się wraz ze wzrostem dawki, jednak obecnie nie zaleca się stosowania dawek powyżej 25 g/dobę. Choć psyllium nie fermentuje w jelitach, rekomenduje się stopniowe wprowadzanie suplementu, a następnie zwiększanie dawki i częstości stosowania w celu uniknięcia dyskomfortu ze strony przewodu pokarmowego. Zaleca się zwiększanie dawki o nie więcej niż 5 gramów tygodniowo. Suplement najkorzystniej przyjmować na około 20 minut przed posiłkiem, docelowo 2-3 razy dziennie. Nie należy zapominać o prawidłowej podaży płynów. Zwykle rekomendacje producentów zakładają użycie szklanki wody (ok. 220 ml) na każdą porcję (ok. 5 g) produktu. Konieczne jest stosowanie suplementacji przez co najmniej kilka, a najlepiej kilkanaście tygodni, by przyniosła ona oczekiwane, korzystne efekty.

Grafika: Najważniejsze wskazówki w suplementacji łuski nasion roślin babkowatych (psyllium)

Podsumowanie

Błonnik uzyskiwany z łuski nasion babki płesznik oraz nasion innych roślin babkowatych może być bezpiecznie stosowany jako suplement u osób z Zespołem Jelita Nadwrażliwego i innymi zaburzeniami pracy jelit. Jego suplementacja w dawce 10-25 g/dobę przez co najmniej kilka tygodni może pomóc skutecznie uregulować rytm wypróżnień i konsystencję stolca (zarówno w przypadku zaparć jak i biegunek), a także zmniejszyć dolegliwości bólowe.

Piśmiennictwo:

1. McRorie J., Gibb R., Sloan K., McKeown N.: Psyllium: The Gel-Forming Nonfermented Isolated Fiber That Delivers Multiple Fiber-Related Health Benefits. Nutrition Today 2021; 56(4): 169-182. doi: 10.1097/NT.0000000000000489.
2. El-Salhy M., Ystad SO, Mazzawi T. and Gundersen D.: Dietary fiber in irritable bowel syndrome (Review). Int. J. Mol. Med. 2017; 40(3): 607-613. doi: 10.3892/ijmm.2017.3072.
3. Garg P.: Inflammation in irritable bowel syndrome (IBS): Role of psyllium fiber supplementation in decreasing inflammation and physiological management of IBS. Turk. J. Gastroenterol. 2021; 32(1): 108-110. doi: 10.5152/tjg.2020.20229.
4. Waseem K. i wsp.: Nutritional and Therapeutic Benefits of Psyllium Husk (Plantago Ovata). Acta Sci. Microbiol. 2021; 4(3): 43-50.
5. Xiao Z, Chen H, Zhang Y i wsp.: The effect of psyllium consumption on weight, body mass index, lipid profile, and glucose metabolism in diabetic patients: A systematic review and dose-response meta-analysis of randomized controlled trials. Phytother. Res. 2020; 34(6): 1237-1247. doi: 10.1002/ptr.6609.
6. Chouinard L.: The Role of Psyllium Fibre Supplementation In Treating Irritable Bowel Syndrome. Can. J. Diet. Pract. Res. 2011; 72 (1): e107-e114. doi: 10.3148/72.1.2011.48.
7. Pietrzak A., Skrzydło-Radomańska B., Mulak A., i wsp.: Guidelines on the management of irritable bowel syndrome. Gastroenterology Rev. 2018; 13(4): 259-288. doi: 10.5114/pg.2018.78343.
8. Lysko M., Baszczyńska P.: Zespół jelita drażliwego – aktualne zasady postępowania. Farm. Pol 2019; 75(1): 8–11. doi: 10.32383/farmpol/116311.

Biegunka – zalecenia i jadłospis

Biegunka – zalecenia i jadłospis

Przyczynami biegunki mogą być m.in.: zakażenia wirusowe i bakteryjne, niedobory niektórych enzymów (np. laktazy), alergie pokarmowe, leczenie onkologiczne, stosowanie niektórych leków (np. antybiotyków), nadużywanie leków przeczyszczających, zaburzenia czynności jelit (np. zespół jelita nadwrażliwego) czy choroby organiczne jamy brzusznej (np. stany zapalne jelit). 

Wybrane zalecenia w biegunce:

  1. Spożywaj 5 – 6 posiłków dziennie, w regularnych odstępach czasowych (co 2 – 3 godziny). Ostatni posiłek spożywaj 2 – 3 godziny przed snem.
  2. Spożywaj posiłki w spokojnej atmosferze i bez pośpiechu, przy stole (w tym czasie unikaj np. oglądania telewizji, czytania gazet itp.). Dokładnie przeżuwaj pokarmy.
  3. Aby nie obciążać przewodu pokarmowego zalecanymi metodami przygotowywania potraw są przede wszystkim: gotowanie w wodzie lub na parze, duszenie bez obsmażania oraz pieczenie w folii, pergaminie lub naczyniach żaroodpornych bez dodatku tłuszczu.
  4. Spożywaj posiłki o umiarkowanej temperaturze, aby nie podrażniać przełyku. Unikaj spożywania potraw gorących i zimnych.
  5. Wyeliminuj z diety produkty długo zalegające w żołądku, wzmagające perystaltykę jelit, powodujące wzdęcia oraz bogate w błonnik pokarmowy np. tłuste produkty, potrawy smażone na tłuszczu i wędzone, nasiona roślin strączkowych, alkohol, ostre przyprawy.
  6. Ogranicz spożycie substancji słodzących, tj. sorbitolu, ksylitolu, mannitolu, które są powszechnie dodawane do napojów, słodyczy i gum do żucia oraz fruktozy zawartej m.in. w miodzie i owocach, ponieważ mogą one nasilać objawy biegunki.
  7. Ogranicz spożycie produktów pełnoziarnistych oraz surowych warzyw i owoców. Po zmniejszeniu nasilenia dolegliwości wprowadzaj te produkty stopniowo, w niewielkich ilościach, w celu sprawdzenia reakcji organizmu.
  8. W czasie trwania biegunki zmień mleko i fermentowane produkty mleczne na formy bezlaktozowe lub wzbogacane napoje i produkty roślinne bez dodatku cukru (np. sojowe, kokosowe, owsiane, migdałowe, ryżowe).
  9. Spożywaj większe ilości produktów zapierających: białego ryżu, kaszy manny, czerstwego pieczywa pszennego i sucharków, gotowanej marchewki, czarnych jagód, niedojrzałych bananów, surowych startych lub pieczonych jabłek, galaretek, kisieli, jaj na twardo.
  10. Ogranicz spożycie produktów rozluźniających stolec: kawy, soków owocowych, suszonych śliwek, buraków.

Chcesz wiedzieć więcej? Pobierz bezpłatny poradnik dietetyczny przygotowany przez ekspertów Centrum Dietetycznego Online. Znajdziesz w nim zalecenia żywieniowe, listę produktów zalecanych i przeciwwskazanych w diecie oraz przykładowy jadłospis w biegunce.

Materiały do pobrania:

Zalecenia – biegunka

Postępowanie w ostrej biegunce u małych dzieci

Postępowanie w ostrej biegunce u małych dzieci

W największej liczbie przypadków biegunkę można leczyć w domu, jednak w niektórych okolicznościach wymaga pobytu w szpitalu. Należy zgłosić się do lekarza w przypadku każdej z wymienionych sytuacji współtowarzyszącej biegunce: dziecko ma mniej niż 2 miesiące, cierpi na chorobę przewlekłą (np. cukrzycę), ma przedłużające się wymioty, dużą objętość biegunkowych stolców i w opinii członka rodziny może być odwodnione. W przypadku oceny odwodnienia można kierować się utratą masy ciała, jeśli wynosi powyżej 10% oznacza stan ciężki, który wymaga hospitalizacji. Lekarz po zebraniu wywiadu i ocenie dodatkowych parametrów, m.in. stanu ogólnego, wyglądu oczu i śluzówek, sposobu oddechu, elastyczności skóry czy tzw. powrotu włośniczkowego, może stwierdzić o konieczności hospitalizacji.

Każda biegunka może doprowadzić do odwodnienia. Im mniejsze dziecko, tym szybciej może nastąpić. Dlatego podstawowym krokiem w postępowaniu będzie podaż doustnego płynu nawadniającego (DPN). Jest tak samo skuteczne, jak nawadnianie dożylne. DPN powinien mieć w składzie sód (sól), nie musi zawierać glukozy czy innych składników (np. aminokwasów lub składników mineralnych). Jeśli dziecko ma powyżej 2 lat i łagodnie nasiloną biegunkę można podawać rozcieńczony sok jabłkowy, a później inne ulubione napoje. Dobowa podaż płynów zależy od masy ciała dziecka i wynosi:

  • przy masie 1-10 kg – 100 ml na każdy kilogram masy ciała,
  • przy masie 10-20 kg – 1000 ml + 50 ml na każdy kilogram powyżej 10 kg,
  • przy masie > 20 kg – 1500 ml + 20 ml na każdy kilogram powyżej 20 kg.

Po każdym biegunkowym stolcu (lub wymiotach) należy podać dodatkowo 5-10 ml DPN na każdy kilogram masy ciała dziecka. Najlepiej, żeby płyny podawać w małej objętości, mogą być podawane przez słomkę albo strzykawką.  

Jeśli uda się zapewnić odpowiednie nawodnienie, można pomyśleć o właściwym żywieniu. Nie zaleca się stosowania specjalnych diet w czasie ostrej biegunki (np. łatwostrawnej, bez laktozy, zatwardzającej). Na pewno warto ograniczyć podaż napojów o dużej zawartości cukru (np. soków), ponieważ mogą wzmagać biegunkę. Karmienie piersią powinno być utrzymane, a żywienie dostosowane do wieku dziecka. Trzeba wziąć pod uwagę fakt, że w czasie biegunki, a tym bardziej biegunki przebiegającej z gorączką i wymiotami, apetyt może być zmniejszony i nie powinno się karmić dziecka na siłę. Można podawać produkty dobrze w danym momencie tolerowane i chętnie zjadane.

Podaż niektórych preparatów farmaceutycznych może wspomóc leczenie biegunki. Skutecznie działają niektóre szczepy probiotyków, wskazuje się przede wszystkim dwa: bakterie Lactobacillus rhamnosus GG (LGG) i drożdże Saccharomyces boulardii. Bardzo ważna jest ich odpowiednia ilość w preparacie – zbyt niska po prostu nie zadziała (w przypadku LGG powyżej 1010 na dobę, a w przypadku drożdży 250-750 mg na dobę). Najlepiej stosować je 5-7 dni. Można rozważyć również stosowanie smektynu dwuoktanościennego. Nie zaleca się podawania na własną rękę węgla aktywowanego czy innych leków przeciwbiegunkowych, które w przypadku choroby przebiegającej z biegunką mogą utrudnić jej rozpoznanie.

  1. Alfredo Guarino A., Ashkenazi S., Gendrel D. et al.: European Society for Pediatric Gastroenterology, Hepatology, and Nutrition/European Society for Pediatric Infectious Diseases Evidence-Based Guidelines for the Management of Acute Gastroenteritis in Children in Europe: Update 2014. JPGN; 2014. 59: 132-152.
  2. Freedman S.B., Willan A.R., Boutis K. et al.: Effect of dilute apple juice and preferred fluids vs electrolyte maintenance solution on treatment failure among children with mild gastroenteritis: a randomized clinical trial. JAMA; 2016 May 10;315(18):1966-74. 
  3. Szajewska H., Wanke M., Patro B.: Meta-analysis: the effects of Lactobacillus rhamnosus GG supplementation for the prevention of healthcare-associated diarrhea in children. Aliment Pharmacol Ther.; 2011. Nov. 34(9):1079-87.
  4. Feizizadeh S., Salehi-Abargouei A., Akbari V.: Efficacy and safety of Saccharomyces boulardii for acute diarrhea. Pediatrics; 2014. Jul.134(1):e176-91.
  5. Das R.R., Sankar J., Naik S.S.: Efficacy and safety of diosmectite in acute childhood diarrhea: a. 2015. Jul.100(7):704-12.

 

Dieta w przebiegu grypy żołądkowo-jelitowej

Dieta w przebiegu grypy żołądkowo-jelitowej

 

Jak uniknąć odwodnienia? Podstawa to płyny

Prawidłowe nawodnienie organizmu podczas ostrej infekcji żołądkowo-jelitowej to podstawowy element postępowania żywieniowego. Grupą szczególnie narażoną na zburzenia wodno-elektrolitowe są niemowlęta, małe dzieci oraz osoby starsze.

Podawane płyny powinny być chłodne, spożywane małymi łykami w postaci:

  • wody niegazowanej,
  • słabych naparów herbat, łącznie z herbatą z dodatkiem soli (uzupełniajmy utracony w tracie wymiotów i/lub biegunek sód w organizmie),
  • doustnych płynów nawadniających dostępnych w aptekach,
  • samodzielnie przygotowanego płynu do nawadniania składającego się z 200 ml przegotowanej wody, 0,9 g soli oraz 4,0 g cukru.
  • marchwianki / lekkiej zupy.

Według zaleceń  Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) i Funduszu Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci (UNICEF) do nawadniania powinny być stosowane doustne płyny o obniżonej osmolarności. Przyjmowanie ich pozwala nie tylko uzupełniać niedobór płynów, ale wpływa również na zmniejszenie objętości wydalanych płynów w stolcu.

Po każdorazowym epizodzie wymiotów lub biegunki, należy zwiększyć ilość przyjmowanych płynów. Płyny powinny być podawane przynajmniej kwadrans po wymiotach, co poprawia ich tolerancję. Sposób podawania płynów nie ma znaczenia w przypadku występowanie jedynie biegunki.

 

Nie – dla słodkich soków

W okresie intensywnych wymiotów i/lub biegunek nie poleca się soków owocowych, słodzonych napojów gazowanych lub niegazowanych, które ze względu na dodatek cukru mogą nasilać objawy choroby.

Czas trwania intensywnego nawadniania zależy od ustąpienia objawów odwodnienia, zazwyczaj około 4-5 godzin. Bezwzględnym wskazaniem do hospitalizacji i nawadniania drogą pozajelitową jest odwodnienie powyżej 10%, objawy wstrząsu, zaburzenia świadomości lub brak poprawy mimo intensywnego nawadniania doustnego. 

 

Lekka dieta w czasie choroby

Kolejnym aspektem leczenia jest dieta, która w przebiegu grypy żołądkowo-jelitowej powinna charakteryzować się lekkostrawnością. Podczas intensywnych epizodów wymiotów i/lub biegunek zaleca się powstrzymanie od jedzenia, zwykle na czas intensywnego nawadniania (ok. 4 godziny).

W późniejszym etapie zaleca się możliwie jak najwcześniej powrócić do żywienia doustnego. Z diety należy wykluczyć produkty tłuste, ciężkostrawne oraz o dużej zawartości błonnika, które podrażniałyby układ pokarmowy. Do produktów działających w sposób osłonowy i hamujących perystaltykę jelit (co ogranicza występowanie biegunek) zalicza się:

  • jogurty,
  • delikatne musy,
  • kompot jabłkowy,
  • kisiel z czarnych jagód,
  • ryż na wodzie,
  • chudy rosół.

 

Rozszerzanie diety

Dietę stopniowo należy rozszerzać poprzez wprowadzanie jasnego, czerstwego pieczywa, delikatnych warzyw w postaci puree, chudych mięs i ryb, aż do etapu powrotu do normalnego, codziennego żywienia. Posiłki powinny być małe objętościowo, ale jadane częściej, by zbyt nie obciążać układu pokarmowego.  Należy w tym okresie ograniczyć spożycie owoców, orzechów i warzyw bogatych w błonnik pokarmowy, a także gruboziarnistych kasz, płatków zbożowych (owsianki) i pieczywa razowego, ostrych przypraw i alkoholu, produktów zawierających sorbitol i fruktozę. Ważne jest również, aby wyeliminować produkty smażone na rzecz gotowanych w wodzie i na parze, pieczonych w folii, duszonych bez tłuszczu.

Po ustąpieniu objawów żołądkowo-jelitowych należy wprowadzić normalną, prawidłową zbilansowaną dietę z wyłączeniem produktów ciężkostrawnych i tłustych na okres 3-5 dni.

 

Wspomagające leczenie

W leczeniu grypy żołądkowo-jelitowej zastosowanie znalazły probiotyki zawarte w fermentowanych napojach mlecznych (jogurty, kefiry, maślanki) oraz dostępne w postaci kapsułek w aptekach. Są one istotne do przywrócenia właściwej flory bakteryjnej układu pokarmowego uszkodzonej w trakcie choroby, ale również przyczyniają się do skrócenia czasu występowania biegunek. W badaniach wykazano, iż szczepy probiotyczne L. (Lactobacillus) reuteri, L. rhamnosusGG, L. casei oraz Saccharomyces boulardii przynoszą korzyści kliniczne w leczeniu biegunki w przebiegu rotawirusua i mogą przyczynić się do skrócenia czasu trwania biegunki o jeden dzień.

 

Czytaj więcej:

Przeziębienie – jak dietą wspomóc leczenie?

Literatura

1.  Farthing M., Salam M.: World Gastroenterology Organisation Global Guidelines. Acute diarrhea in adults and children: a global perspective. World Gastroenterology Organisation, February 2012,

2. Garlicki A, Leśniak M.:Leczenie chorób biegunkowych o etiologii zakaźnej u dorosłych, Przegl Epidemiol, 2009; 63: 395-400,

3. Jarosz M. [red]: Praktyczny podręcznik dietetyki, Instytut Żywności i Żywienia, Warszawa 2010.

Dieta w ostrej biegunce – nawodnienie to priorytet

Dieta w ostrej biegunce – nawodnienie to priorytet

Najczęstszą przyczyną ostrej biegunki są zakażenia przewodu pokarmowego lub spożycie toksyn bakteryjnych. Ostra biegunka bywa także efektem stosowania leków, np. antybiotyków, leków przeczyszczających czy chemioterapii, a także może być wynikiem niedoboru enzymów niezbędnych do trawienia pokarmów lub występowania nadwrażliwości pokarmowej.

Ostra biegunka jest objawem samoograniczającym się, jej objawy ustępują zazwyczaj w ciągu 3-5 dni. Podczas biegunki, z powodu wzmożonej utraty płynów, chorzy mogą odwodnić się i dlatego pierwszoplanową rolę odgrywa odpowiednie wyrównanie niedoborów wodnych. Równocześnie z utratą wody, dochodzi do wzmożonego wydalania elektrolitów, więc oprócz dostarczania płynów należy także dostarczać elektrolity.

Zapobiegamy odwodnieniu

Aby zapobiec odwodnieniu, należy podawać płyny w odpowiedniej objętości. W pierwszej fazie, przy odwodnieniu łagodnym (gdy ubytek masy ciała wynosi poniżej 5%), trzeba w ciągu 3-4 godzin podać choremu 50 ml płynu na kilogram masy ciała, a przy odwodnieniu średniego stopnia (ubytek 5-10% masy ciała), należy podać 50-100 ml płynu na kg masy ciała.

Dodatkowo, oprócz wymienionej ilości, po oddaniu jednego biegunkowego stolca trzeba uzupełnić płyny w objętości 5-10 ml na kg masy ciała. Zazwyczaj osobie dorosłej podajemy 350-700 ml płynu po każdym luźnym stolcu. Osobom z wymiotami należy podać dodatkowo 2-5 ml płynu na kg masy ciała, zazwyczaj ok. 140-350 ml płynów po każdym epizodzie wymiotów.

Pojawienie się pragnienia w trakcie ostrej biegunki zwykle wskazuje na niedobór co najmniej 1000 ml płynów.

O ile to możliwe, płyny najlepiej podawać drogą doustną – jest to najlepszy, fizjologiczny sposób ich uzupełniania.

W Polsce dostępne są w aptekach bez recepty doustne płyny nawadniające, które zawierają glukozę i podstawowe elektrolity – sód, potas, chlor i jony wodorowęglanowe. Sprzedawane są w postaci proszku do rozpuszczenia w wodzie.

Nie powinno się podawać chorym soków owocowych, warzywnych czy napojów gazowanych, np. typu cola, oraz mleka, ponieważ mogą one nasilać biegunkę.

Jeśli płyny nawadniające nie są dostępne, można zamiast nich używać lekko posolonej wody, herbaty lub marchwianki. Najlepiej tolerowane są płyny chłodne, gdyż gorące i ciepłe napoje często nasilają nudności. Płyny należy podawać często, w małych porcjach.

Jeśli jednak stan chorego wyjściowo jest ciężki, ulega szybkiemu pogorszeniu lub gdy wymioty uniemożliwiają doustne podawanie płynów, wówczas pacjent powinien trafić do szpitala, aby zapewnić dożylne uzupełnienie niedoborów wodno-elektrolitowych.

Po „przerwie wodnej” podajemy pokarmy stałe

Tak zwana przerwa wodna, czyli początkowe intensywne podawanie wyłącznie płynów, powinna trwać przez ok. 4-5 godzin. Po tym czasie zaleca się rozpoczęcie żywienia doustnego. Okazuje się bowiem, że pokarm stymuluje regenerację nabłonka jelitowego, co skraca okres choroby i zapobiega powstawaniu niedoborów pokarmowych.

Żywienie chorych z ostrą biegunką nie powinno odbiegać od diety stosowanej przed chorobą. Dieta oparta na gotowanej skrobi, jak np. kleik ryżowy, ziemniaki, gotowane przetarte jabłka czy marchwianka, może być stosowana, poprawia konsystencję stolca, ale nie skraca czasu choroby.

Należy unikać potraw z dużą zawartością cukru, ponieważ może to nasilać biegunkę, a także produktów o wysokiej zawartości tłuszczu. Posiłki powinny być spożywane 4-5 razy na dobę.

Dowiedz się więcej: Biegunka – zalecenia i przeciwwskazania dietetyczne

  1. Dzieniszewski J., Biegunka ostra i przewlekła. [w]: Jarosz (red.): Praktyczny Podręcznik Dietetyki. Instytut Żywności i Żywienia, Warszawa, 2010, str. 232-245.
  2. Mach T.: Choroby infekcyjne i pasożytnicze przewodu pokarmowego. [w] Interna Szczeklika. Podręcznik chorób wewnętrznych, Medycyna Praktyczna, 2012, str. 954-955.