Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej logo
Wyszukiwarka
Elektrolity na lato

Elektrolity na lato

 

Latem częściej przebywamy w środowisku o stosunkowo wysokiej temperaturze. Wiąże się to z większą utratą wody, głównie w wyniku zwiększonego wydzielania potu. Wzrastają również straty wody przez płuca. Nie wszyscy jednak jesteśmy świadomi, że wraz z wodą tracimy elektrolity – składniki mineralne rozpuszczone w płynach komórkowych. Są to dodatnio naładowane kationy: sód, potas, wapń, magnez, jak i naładowane ujemnie aniony: chlorki, wodorowęglany, fosforany.

 

Niedobór elektrolitów może powodować zaburzenia pracy organizmu

Elektrolity pełnią w organizmie wiele istotnych funkcji. Ich prawidłowe stężenie gwarantuje utrzymanie bilansu wodno-elektrolitowego i równowagi kwasowo-zasadowej. Uczestniczą w przewodzeniu impulsów nerwowych, odpowiadają za kurczliwość mięśni, w tym mięśnia sercowego.

Niedoborowi elektrolitów często towarzyszy odwodnienie. Sygnałem takiego stanu będzie osłabienie organizmu, senność, apatia, czasem również rozdrażnienie. Mogą pojawić się zawroty głowy, drżenie i bóle mięśni, obrzęki, a także biegunki lub zaparcia. Większa utrata elektrolitów może powodować zaburzenia rytmu serca, zmiany ciśnienia krwi czy omdlenia.

Straty wody trzeba regularnie uzupełniać. Podobnie dzieje się, kiedy tracimy elektrolity. Musimy wówczas zadbać o nawodnienie organizmu. Powinniśmy przy tym zwrócić uwagę na to co pijemy. Najlepiej, żeby to była woda mineralna, która dostarcza także elektrolity. Mogą to być także soki, nie tylko owocowe, ale i warzywne, które zawierają znaczne ilości składników mineralnych i również uzupełnią niedobór elektrolitów. Szczególnie polecany jest sok pomidorowy będący bogatym źródłem potasu.

 

Na niedobór elektrolitów pomagają warzywa, owoce, a nawet produkty solone

Elektrolity znajdują się również w wielu produktach spożywczych. Cenne pod tym względem są przede wszystkim warzywa i owoce. Produkty te zawsze powinny być podstawą naszej diety, przy czym latem możemy cieszyć się ich wyjątkowo dużą dostępnością, zwłaszcza warzyw i owoców występujących sezonowo. Warto więc po nie sięgać jak najczęściej, co również pozwoli nam na uzupełnienie strat elektrolitów. Należy przy tym wspomnieć, że warzywa i owoce zawierają także dużo wody, np. ogórki i pomidory mają jej około 95%.

Sód jest składnikiem, którego spożycie należy ograniczać. Zwykle nasza dieta dostarcza go w nadmiarze. Jednak w szczególnych przypadkach niedoboru elektrolitów można na krótko zwiększyć spożycie produktów zawierających większe jego ilości, zwłaszcza kwaszonych ogórków czy kapusty, przetworów mlecznych (serów podpuszczkowych, napojów typu ayran), pieczywa.

 

Warto korzystać ze źródeł potasu, wapnia i magnezu

Znaczącym źródłem potasu obok świeżych warzyw i owoców są dobrej jakości suszone owoce, orzechy i nasiona, kakao, gorzka czekolada oraz ziemniaki.

Wapń dostarczą przede wszystkim produkty mleczne. Latem częściej warto sięgać po naturalne napoje fermentowane (kefir, maślanka, jogurt, zsiadłe mleko). Spożywając zielone warzywa liściaste oraz nasiona roślin strączkowych również można wzbogacić dietę w ten pierwiastek.

Produktami bogatymi w magnez są przetwory zbożowe, nasiona roślin strączkowych, kakao, gorzka czekolada, orzechy, a także niektóre warzywa i owoce.

W aptekach dostępne są doustne płyny nawadniające, kwalifikowane jako żywność specjalnego przeznaczenia medycznego. W ich skład wchodzą elektrolity oraz glukoza. Płyny te służą uzupełnieniu strat wody i elektrolitów wynikających przede wszystkim z zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego, takich jak biegunka czy wymioty.

W przypadku niedużych strat wody i elektrolitów nie ma potrzeby przyjmowania doustnych płynów nawadniających. Straty te można uzupełnić pijąc wodę mineralną, soki i spożywając produkty bogate w składniki mineralne.

Kiedy organizm traci więcej wody i elektrolitów i pojawiają się poważniejsze objawy tego niedoboru, wówczas doustne płyny nawadniające mogą być pomocne. Jednak jest to stan, w którym powinniśmy zasięgnąć porady lekarza i najlepiej, żeby to on zdecydował o sposobie postępowania.

Najważniejsze, żebyśmy latem pamiętali, że nasz organizm narażony jest na większą utratę wody i elektrolitów. Starajmy się tak postępować, żeby poprzez regularne picie i stosowanie właściwej diety nie dopuścić do poważniejszych zaburzeń z tego powodu.

  1. Allison S.: Fluid, electrolytes and nutrition. Clin. Med.; 2004. 4, 6, 573-578.
  2. Dzieniszewski J.: Biegunki. W: Dietetyka. Żywność, żywienie w prewencji i leczeniu. Red. nauk. M. Jarosz. Instytut Żywności i Żywienia. Warszawa; 2016, 2017. 252-265,
  3. Kokot F., Franek E.: Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL; 2013.
  4. Kunachowicz H., Przygoda B., Nadolna I., Iwanow K.: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL; 2017.
  5. WHO Model Formulary 2008. Red. M.C. Stuart, M. Kouimtzi, S.R. Hill. World Health Organization; 2009.
(Nie)słodki odwyk – jak odzwyczaić się od słodkiego smaku?

(Nie)słodki odwyk – jak odzwyczaić się od słodkiego smaku?

 

Słodki smak ma mleko kobiece – pierwszy pokarm, z jakim stykamy się po urodzeniu. Smak ten kojarzy się nam z przyjemnością (węglowodany pobudzają produkcję serotoniny w mózgu, a ta poprawia nastrój). Często wraz z wiekiem utrwala się (a nawet wzmacnia) nasza preferencja dla smaku słodkiego, na co wpływ może mieć m.in. codzienna dieta – na początku kształtowana przez rodziców, a później będąca wynikiem naszych samodzielnych wyborów żywieniowych.

 

Zalecenie: należy ograniczać konsumpcję cukrów prostych

Węglowodany dla organizmu człowieka są jednym z głównych źródeł energii – od 45% do 65% energii powinno pochodzić właśnie z nich. Znaczenie dla zdrowia mają jednak proporcje i rodzaj spożywanych przez nas węglowodanów. Wiele badań potwierdza wpływ nadmiernej konsumpcji węglowodanów prostych (cukrów) na rozwój otyłości, cukrzycy typu 2, chorób układu krążenia, niektórych typów nowotworów, a także próchnicy. Jednocześnie wiele badań wskazuje, że ograniczanie spożycia cukrów prostych skutecznie pomaga zmniejszyć nadmierną masę ciała, jest istotnym elementem dietoterapii cukrzycy czy zmniejszenia ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Dlatego w naszej codziennej diecie tzw. cukry wolne (czyli cukry proste dodawane do żywności przez producenta, kucharza lub konsumenta oraz cukry naturalnie obecne w miodzie, syropach, sokach owocowych i koncentratach soków owocowych) nie powinny dostarczać więcej niż 10% energii.

Co to oznacza w praktyce? Orientacyjnie, w przeliczeniu na gramy, mało aktywna fizycznie osoba dorosła nie powinna spożywać więcej niż 56 g takich cukrów dziennie, zaś dzieci i młodzież – jeszcze mniej: przedszkolaki nie więcej niż 35 g, a starsze dzieci i młodzież – 50 g cukrów. Eksperci Światowej Organizacji Zdrowia postulują nawet, by – jeśli to możliwe – cukry wolne dostarczały nie więcej niż 5% energii.

 

Słodzone napoje są źródłem cukru

Wszyscy wiemy, że jedząc słodycze spożywamy też cukier. Nie każdy jednak zdaje sobie sprawę, a czasami nam to po prostu umyka, że znaczącym źródłem cukru są również różnego rodzaju napoje – zarówno te kupowane w sklepie, jak i przygotowywane w domu. Puszka (330 ml) napoju typu cola to 7 łyżeczek cukru, mała butelka (500 ml) napoju herbacianego – 4-7 łyżeczek, szklanka napoju owocowego – 3-4 łyżeczki, puszka (250 ml) napoju energetyzującego – 5-6 łyżeczek cukru.

Niektórzy nie wyobrażają sobie wypicia herbaty czy kawy bez dodatku cukru – zwyczajowo wsypujemy 2 łyżeczki. Kawa i herbata dostarczają cennych dla zdrowia składników, jednak dosładzane taką ilością cukru mogą stać się znaczącym jego źródłem w diecie. Zwłaszcza gdy jesteśmy amatorami tych napojów. Prosty przykład: wypijając do każdego z pięciu zalecanych dziennie posiłków tylko jedną herbatę słodzoną dwiema łyżeczkami cukru „wypijamy” aż 50 g cukru, czyli dodatkowo ok. 200 kcal, i są to tzw. „puste kalorie”, które są jedynie nośnikiem energii. A ilu z nas wypija więcej takich herbat (kaw) dziennie?

 

Jedna szklanka soku owocowego dziennie

Cukry proste znajdziemy też w sokach owocowych. Nie są to jednak cukry dodane w procesie produkcji – tak jak w przypadku napojów owocowych czy nektarów – ale cukry naturalnie występujące w soku, pochodzące z owoców, z których go przygotowano. Mimo że soki są atrakcyjną grupą produktów i istotną pod względem wartości odżywczej, nie powinniśmy ich pić bez ograniczeń. Zgodnie z zasadami zdrowego żywienia tylko jedną – z minimum 5 porcji owoców i warzyw spożywanych w ciągu dnia – może stanowić szklanka soku.

Najnowsze zalecenia Amerykańskiego Towarzystwa Pediatrycznego również podkreślają, że dzieci od najmłodszych lat należy przyzwyczajać do jedzenia całych owoców, a nie picia soków owocowych. Dlatego do ukończenia pierwszego roku życia soki owocowe nie powinny być wprowadzane do codziennej diety (za wyjątkiem sytuacji klinicznie uzasadnionych). U dzieci starszych sok jako element urozmaicenia codziennego jadłospisu, można wprowadzać stopniowo, wraz z wiekiem zwiększając jego ilość do szklanki dziennie u dzieci i młodzieży w wieku szkolnym.

 

Woda najlepsza na pragnienie

Co w takim razie pić? Odpowiedź jest prosta – wodę. Źródlana, mineralna, gazowana, niegazowana, z kranu (jeśli jej dobrą jakość potwierdzono odpowiednimi badaniami) – zaspokoi pragnienie, nawodni organizm, dostarczy niektórych składników mineralnych, ale nie kalorii. Uwaga jednak na napoje łudząco przypominające wodę – te mogą zawierać dodatek cukru, substancje aromatyzujące czy smakowe. Korzystniej jest przygotować wodę smakową samodzielnie, dodając cząstki różnych owoców, warzyw (świetnie sprawdzi się ogórek), sok wyciśnięty z cytryny lub pomarańczy czy listki świeżych ziół. Nie tylko nadadzą one wodzie smak, ale również uatrakcyjnią jej wygląd.

W gorące dni świetnie sprawdzi się nie tylko woda, ale też herbaty albo herbatki owocowe bez cukru, za to z pokrojonymi kawałkami owoców sezonowych i kostkami lodu – zaspokoją pragnienie, a przy tym orzeźwią.

 

11 propozycji, jak odzwyczaić się od smaku słodkości

Nie ma jednego uniwersalnego sposobu, by odzwyczaić się od smaku słodkiego, albo inaczej – aby od nowa przyzwyczaić się do smaku mniej słodkiego. Na pewno jednak warto zawalczyć o zmniejszenie ilości cukru w codziennym żywieniu. Pomocne może się okazać wprowadzanie do naszej codzienności, stopniowo, małymi krokami bardzo prostych zasad:

  1. Regularne posiłki – jedzmy je co 3-4 godziny, co zmniejszy prawdopodobieństwo sięgnięcia po nieprzemyślane, niestety bardzo często słodkie, przekąski.
  2. Planowanie dnia – jeśli wiemy, że nie zdołamy zjeść w ciągu dnia posiłku o odpowiedniej porze, to zabierajmy ze sobą wartościową odżywczo przekąskę  np. owoc – też słodki, ale dodatkowo pełny błonnika, witamin i składników mineralnych. Warto również zawsze mieć ze sobą małą butelkę wody.
  3. Zastąpienie tradycyjnych słodyczy produktami również słodkimi, ale o wyższej wartości odżywczej – sprawdzą się np. owoce świeże lub suszone, ciemna czekolada (generalnie im wyższa zawartość kakao, tym mniej cukru), jogurt naturalny z dodatkiem świeżych owoców i cynamonu.
  4. Zamiana słodkich napojów na mniej słodkie – warto samodzielnie przygotowywać napoje w domu, dzięki czemu mamy wpływ na ilość dodawanego cukru – dodanie do szklanki napoju jednej łyżeczki cukru (albo miodu), zamiast zwyczajowych dwóch, też nada mu smak słodki, a cukru „wypijemy” o połowę mniej.
  5. Stosowanie stewii, ksylitolu – rozwiązanie do rozważenia w przypadku osób, dla których rezygnacja z cukru jest szczególnie trudna – nadają one produktom oraz napojom słodki smak, ale nie dostarczają kalorii lub dostarczają ich znacznie mniej niż cukier i wykazują dodatkowe walory zdrowotne. Należy jednak pamiętać, że i one powinny być stosowane z rozwagą.
  6. Niekupowanie słodyczy na zapas – w jednym z badań wykazano, że chęć na zjedzenie produktów słodkich oraz będących źródłem skrobi często pojawia się wieczorem, zatem trzymanie słodyczy w domu na tzw. wszelki wypadek z dużym prawdopodobieństwem skończy się sięgnięciem po nie.
  7. Rezygnacja z zakupów, gdy jesteśmy głodni – wykazano, że robienie zakupów, gdy jesteśmy głodni, wpływa na rodzaj kupowanych produktów – chętniej wówczas wybieramy produkty wysokokaloryczne.
  8. Czytanie informacji na opakowaniach produktów – zapoznając się ze składem produktu i informacją o jego wartości odżywczej możemy wybrać ten, który zawiera mniej cukrów. Warto to robić również dlatego, że nie tylko słodycze zawierają cukier dodany – zawierają go też produkty, których często o to nie podejrzewamy, m.in. niektóre produkty zbożowe czy gotowe sosy.
  9. Odwrócenie uwagi od chęci na słodycze – jeśli mamy ochotę na zjedzenie czegoś słodkiego, warto zrobić coś, co odwróci naszą uwagę od tego pragnienia. W badaniu opublikowanym w 2016 r. wykazano, że np. układanie puzzli może być skutecznym sposobem zmniejszenia chęci sięgania po niekorzystne dla zdrowia przekąski.
  10. Wysypianie się – w badaniu na zdrowych ochotnikach wykazano, że po bezsennej nocy jesteśmy bardziej skłonni, by sięgać po żywność wysokokaloryczną, słodkie i słone przekąski.
  11. Wsparcie ze strony najbliższych – dla wielu z nas ograniczenie czy rezygnacja z jedzenia słodyczy oraz picia napojów słodzonych może okazać się wyzwaniem. Dlatego warto poprosić o wsparcie najbliższych. Można takie zmiany realizować razem z członkami rodziny czy przyjaciółmi, co pozwoli zarówno na wzajemne kontrolowanie się, jak też wspieranie w trudniejszych momentach.

 

Porównanie wartości energetycznej i zawartości cukrów w wybranych produktach i napojach.

100 g

Wartość energetyczna

Zawartość cukrów

Baton czekoladowy z orzechami i karmelem

483 kcal

51 g

Batonik zbożowy z orzechami

437 kcal

31 g

Deser lodowy z bitą śmietaną i polewą czekoladową (2 gałki lodów)

ok. 260 kcal

ok. 20 g

Mrożony jogurt naturalny z truskawkami

ok. 43 kcal

ok. 5 g

Pączek

415 kcal

25 g

Ciasto drożdżowe

291 kcal

8,5 g

Bułeczka drożdżowa z jabłkiem

274 kcal

ok. 12 g

Jabłko

50 kcal

9 g

Napój typu cola

42 kcal

ok. 10 g

Napój owocowy

36 kcal

ok. 9 g

Woda

0 kcal

0 g

  1. Jarosz M. (red. nauk.): Normy żywienia dla populacji Polski, IŻŻ, Warszawa, 2017,
  2. Kunachowicz H., Przygoda B., Nadolna I. i wsp.: Tabele składu i wartości odżywczej żywności, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa, 2017,
  3. J.A.,Bobowski N.K.: The sweetness and bitterness of childhood: Insights from basic research on taste preferences. Physiol Behav. 2015, 152 (0 0): 502–507,
  4. Rosenstein D., Oster H.: Differential facial responses to four basic tastes in newborns. Child Dev. 1988;59:1555–68,
  5. Bray G.A., Nielsen S.J., Popkin B.M.: Consumption of high-fructose corn syrup in beverages may play a role in the epidemic of obesity. Am J ClinNutr 2004;79:537– 43,
  6. Basciano H., Federico L., Adeli K.: Fructose, insulin resistance, and metabolic dyslipidemia. Nutrition & Metabolism 2005, 2:5,
  7. Slattery M.L., Benson J., Berry T.D. iwsp.: Dietary sugar and colon cancer. AACR, 1997, 6 (9): 677-685,
  8. Touger-Decker R., van Loveren C.: Sugars and dental caries. Am J ClinNutr 2003;78(suppl):881S–92S,
  9. Johnson R.K., Appel L.J., Brands M. iwsp.: Dietary Sugars Intake and Cardiovascular Health. A Scientific Statement From the American Heart Association. Circulation. 2009;120:1011-1020,
  10. Chen L., Appel L.J., Loria C. iwsp.: Reduction in consumption of sugar-sweetened beverages is associated with weight loss: the PREMIER trial. Am J ClinNutr. 2009, 89(5):1299 – 306,
  11. Ebbeling C.B., Feldman H.A., Osganian S.K. iwsp.: Effects of decreasing sugar-sweetened beverage consumption on body weight in adolescents: a randomized, controlled pilot study. Pediatrics. 2006 Mar;117(3):673-80,
  12. de Ruyter J.C., Olthof M.R., Seidell J.C. iwsp.: A trial of sugar-free or sugar-sweetened beverages and body weight in children. N Engl J Med. 2012 11;367(15):1397-406,
  13. 2016 European Guidelines on cardiovascular disease prevention in clinical practice. Eur. Heart J., 2016, 37, 22315-81,
  14. Kłosiewicz-Latoszek L., Cybulska B.: Cukier a ryzyko otyłości, cukrzycy i chorób sercowo-naczyniowych. Probl. Hig. Epidemiol., 2011, 92(2), 181-6,
  15. Jarosz M. (red. nauk.): Dietetyka. Żywność, żywienie w prewencji i leczeniu. IŻŻ, Warszawa, 2017,
  16. WHO, Guideline: Sugars intake for adults and children, Geneva, 2015,
  17. Heyman M.B., Abrams S.A. AAP Section on Gastroenterology, Hepatology and Nutrition, AAP Committee on Nutrition. Pediatrics,: Fruit juice in infants, children and adolescents: current recommendations. 2017, 139(6): e20170967,
  18. Chan P., Tomlinson B.,Chen Y-J. iwsp.: A double-blind placebo-controlled study of the effectiveness and tolerability of oral stevioside in human hypertension. Br J ClinPharmacol 2000, 50: 215-220,
  19. Gregersen S., Jeppesen P.B., Holst J.J. iwsp.: AntihyperglycemicEffectsofSteviosideinType2DiabeticSubjects. Metabolism 2004, 53(1): 73-76,
  20. Islam M.S., Indrajit M.: Effects of xylitol on blood glucose, glucose tolerance, serum insulin and lipid profile in a type 2 diabetes model of rats. Ann NutrMetab. 2012;61(1):57-64,
  21. Scheer F.A., Morris C.J., Shea S.A.: The Internal Circadian Clock Increases Hunger and Appetite in the Evening Independent of Food Intake and Other Behaviors. Obesity 2013, 21(3): 421–423,
  22. van Dillen L.F., Andrade J.: Derailing the streetcar named desire. Cognitive distractions reduce individual differences in cravings and unhealthy snacking in response to palatable food. Appetite 2016, 1(96):102-110,
  23. Mela D.J., Aaron J.I., Gatenby S.J.: Relationships of consumer characteristics and food deprivation to food purchasing behavior. PhysiolBehav. 1996, 60(5):1331-5,
  24. Tal A., Wansink B.: Fattening Fasting: Hungry Grocery Shoppers Buy More Calories, Not More Food. JAMA Intern Med. 2013, 173(12):1146-1148,
  25. Baron K.G., Reid K.J., Kern A.S. iwsp.: Role of sleep timing in caloric intake and BMI. Obesity 2011, 19(7):1374-81.

 

Warzywa i owoce w żywieniu dzieci i młodzieży. Praktyczne wskazówki

Warzywa i owoce w żywieniu dzieci i młodzieży. Praktyczne wskazówki

Warzywa i owoce w każdym posiłku

Dziecko powinno jeść warzywa i owoce kilka razy dziennie w ramach głównych posiłków oraz pojadania (co najmniej 5 porcji dziennie). Różnorodność spożywanych warzyw i owoców zapewnia dostarczenie wszystkich cennych składników odżywczych. Stosowanie zasady „kolorowego talerza” ułatwi sporządzanie pełnowartościowych posiłków oraz zapewni potrawom ciekawy i apetyczny wygląd.

Warzywa i owoce są źródłem:

– Witaminy C, która wzmacnia system odpornościowy organizmu, zmniejszając podatność na zakażenia bakteryjne i wirusowe, przyspiesza gojenie się ran, pomaga zachować dobry stan ścian naczyń krwionośnych, jest najpowszechniejszym przeciwutleniaczem.

– Beta-karotenu (prowitaminy A); w organizmie powstaje z niego witamina A, która sprzyja tworzeniu się nowych komórek, jest więc konieczna do uzyskania odpowiedniego wzrostu u dzieci. Witamina A bierze także udział w procesie widzenia, zapobiega „kurzej ślepocie”. Wzmacnia układ immunologiczny – przy niedoborach tej witaminy następuje osłabienie odporności. Beta-karoten jako przeciwutleniacz unieszkodliwia wolne rodniki, działa więc przeciwnowotworowo.

– Folianów, które są niezbędne w procesie tworzenia i prawidłowego funkcjonowania kwasów DNA i RNA oraz produkcji czerwonych krwinek. Zarówno u dorosłych, jak i dzieci, foliany zapobiegają anemii. Regulują też wzrost i podział wszystkich komórek organizmu.

– Antocyjanów – są to substancje o właściwościach przeciwutleniających, mają zdolność usuwania wolnych rodników tlenowych. Mają także właściwości przeciwzapalne, antybakteryjne oraz korzystnie działają na naczynia krwionośne, zwiększając ich elastyczność.

– Składników mineralnych, głównie zasadotwórczych: potasu, magnezu, żelaza, wapnia. Składniki te są niezbędne do budowy zdrowych kości i zębów, do właściwego funkcjonowania układu nerwowego i krwiotwórczego.

– Błonnika, który jest ważny dla prawidłowego funkcjonowania przewodu pokarmowego, zapobiega zaparciom, reguluje pracę jelit.

Zdrowy – kolorowy talerz

Warzywa i owoce pomarańczowe

Marchew, papryka, pomidory, dynia, morele, brzoskwinie, pomarańcze, cytryny, grejpfruty swoją barwę zawdzięczają beta-karotenowi. Ta grupa warzyw i owoców zawiera także duże ilości witaminy C – zwłaszcza cytrusy, które w okresie zimowym są dobrym źródłem tej witaminy.

Warzywa i owoce ciemnogranatowe

Burak, kapusta czerwona, czarna porzeczka, winogrona, borówka czernica, śliwka, jeżyna, żurawina – zawierają duże ilości antocyjanów, witaminy C oraz karotenoidów.

Warzywa i owoce zielone

Brokuły, natka pietruszki, sałata, szpinak, cykoria, seler naciowy zawierają foliany. Zielone warzywa liściaste są również źródłem witaminy C, witaminy B6 oraz żelaza.

Praktyczne wskazówki dla rodziców:

  • Dodawajmy warzywa i/lub owoce do każdego posiłku dziecka.
  • Przygotowujmy atrakcyjne kolorystycznie potrawy –  barwa warzyw i owoców wiąże się z określonymi substancjami, które mają wpływ na ich wartość odżywczą.
  • Dajmy dziecku na II śniadanie do szkoły warzywa i owoce sezonowe – umyte i pokrojone – dziecko na pewno chętnie sięgnie po nie w szkole.
  • Przyrządzajmy potrawy razem z dzieckiem, niech samo wybierze warzywa, które lubi, i przygotuje sałatkę lub udekoruje kanapkę.
  • Zamiast słodyczy podawajmy dziecku do przegryzania pokrojone warzywa i owoce – talerz obranych i pokrojonych produktów od razu do spożycia (np. marchewkę, paprykę, rzodkiewki, ogórki).
  • Korzystajmy z sezonowych warzyw i owoców, w okresie zimowym stosujmy mrożonki.

Sami jedzmy codziennie warzywa i owoce – to najlepsza metoda na kształtowanie nawyków żywieniowych dziecka.

Ilustracja: Photo by Patrick Fore on Unsplash

Kiedy najlepiej spożywać owoce?

Kiedy najlepiej spożywać owoce?

W obiegowej opinii krąży wiele różnych informacji związanych z jedzeniem owoców i warzyw. Powtarzające się pytania, dotyczące zwłaszcza owoców, to: Jeść owoce przed posiłkiem czy po posiłku? Jeść je przed południem czy po południu? Można się pogubić. Jaki jest więc najlepszy czas na zjedzenie owoców? Czy można spożywać owoce w godzinach popołudniowych i wieczornych? Czy w ogóle możemy mówić, kiedy w ciągu dnia jest najlepszy czas na ich jedzenie?

Po południu też można jeść owoce

Zasada niejedzenia owoców po południu prawdopodobnie zdobyła popularność jako element jednej z diet, której idea pojawiła się w Stanach Zjednoczonych tzw. diety siedemnastodniowej. Jednym z jej zaleceń jest jedzenie wybranych owoców 2 razy dziennie tylko do godziny 14., ponieważ jedzenie owoców (albo jakichkolwiek węglowodanów) powoduje podniesienie poziomu cukru we krwi i nasz organizm, zanim udamy się na wieczorny odpoczynek, będzie miał zbyt mało czasu, by ustabilizować poziom cukru, co m.in. będzie sprzyjało zwiększaniu masy ciała.

Nie ma jednak dowodów naukowych na to, że jedzenie owoców po południu spowoduje większy wzrost poziomu cukru we krwi w porównaniu do innych pór dnia. Tak naprawdę zjedzenie każdego produktu zawierającego węglowodany (nie tylko owoców) spowoduje wzrost poziomu glukozy we krwi niezależnie od pory dnia. Nasza tolerancja węglowodanów może się co prawda nieco zmieniać w ciągu doby, jednak nie są to zmiany na tyle istotne, by znacząco wpływać na tempo przemian metabolicznych w naszym organizmie.

Jeśli jesteśmy zdrowi, nie musimy się obawiać, że jedzenie owoców po południu spowoduje, że będziemy tyć. Wiele różnych czynników wpływa na to, jak energia z pożywienia jest wykorzystywana i czy jest gromadzona w postaci tkanki tłuszczowej – niejedzenie owoców o określonych porach dnia raczej nie jest jednym z nich. Kiedy udajemy się na spoczynek, nasz organizm nie przełącza się nagle z trybu „spalanie kalorii” na tryb „odkładanie kalorii w postaci tkanki tłuszczowej”. Tempo przemian metabolicznych zwalnia, ale nasz organizm nadal wykorzystuje energię, by utrzymać chociażby pracę różnych narządów i układów.

Więcej warzyw i owoców – mniejsze ryzyko otyłości

Badania obserwacyjne potwierdzają korzystny wpływ konsumpcji owoców i warzyw na utrzymanie masy ciała i mniejszą skłonność do tycia. Na podstawie metaanalizy kilkunastu badań populacji dorosłych wykazano, że u osób jedzących zarówno więcej owoców, jak i więcej warzyw ryzyko wystąpienia otyłości było o 17% mniejsze w obu tych przypadkach w porównaniu do osób, które jadły ich mniej. Korzystny efekt obserwowano przy zwiększeniu spożycia owoców o 100 g.

Rezygnowanie z owoców po południu nie przynosi szczególnych korzyści, dlatego ich jedzenie to dobry pomysł  niezależnie od pory dnia.

Jak zwykle są wyjątki…

Owoce to pyszna i wartościowa przekąska, którą osoby zdrowe, chcące się racjonalnie odżywiać, mogą jeść o dowolnej porze dnia. Są jednak przypadki, kiedy czas spożycia owoców może mieć znaczenie.

Jeśli chcemy stracić „nadprogramowe” kilogramy

Świeże owoce, mimo że zawierają cukry proste – glukozę, fruktozę, sacharozę – i tak dla osoby „odchudzającej się” stanowią znacznie lepszy wybór niż kaloryczne przekąski typu batoniki, ciastka, słodkie bułki. W związku z tym, że owoce zawierają błonnik, ich jedzenie daje uczucie sytości na dłużej i tym samym zwiększa szansę na to, że nie sięgniemy tak szybko po kolejną przekąskę. Zjedzenie warzywa/owocu przed posiłkiem może dać podobny efekt – nasyci nas i zwiększy szansę na zjedzenie mniejszej porcji.

W jednym z badań wykazano, że zjedzenie godzinę przed kolacją mieszanki owoców jagodowych zamiast słodkiej przekąski o takiej samej kaloryczności wpłynęło na zmniejszenie ilości kalorii pobranych z kolacją. Ponadto włączenie owoców do diety o obniżonej kaloryczności wzbogaca ją w substancje przeciwutleniające. Taka dieta nie tylko będzie sprzyjała spadkowi masy ciała, lecz także wpłynie korzystnie na czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych związanych z otyłością.

Dzisiaj mamy dostęp do wielu różnych owoców niemal przez cały rok – jest więc z czego wybierać. Większość surowych owoców dostarcza ok. 50 kcal w 100 g produktu. Niektóre zawierają więcej cukrów prostych niż inne, mają wyższy indeks glikemiczny. W przypadku takich owoców musimy bardziej kontrolować ich ilość w codziennej diecie, pamiętając też o zasadzie, że owoców powinniśmy jeść mniej niż warzyw.

Jeśli mamy cukrzycę typu 2

Z uwagi na chorobę musimy kontrolować zawartość węglowodanów w diecie, co nie zawsze oznacza całkowitą rezygnację z jedzenia owoców, chociaż u niektórych chorych może być to wskazane. Jeśli włączamy owoce do swojej diety, powinniśmy uważać, ile ich zjadamy w ciągu dnia i wybierać głównie te o niskim indeksie glikemicznym.

Najlepiej jedzmy owoce łącznie z posiłkiem lub w połączeniu z produktem zawierającym np. białko, błonnik. Dzięki temu poziom cukru we krwi będzie wzrastał wolniej, niż gdybyśmy zjedli sam owoc.

Owoce niezależnie od pory dnia

Dla wielu z nas jedzenie owoców jest dobrym pomysłem niezależnie od pory dnia. Wyjątek stanowią osoby, które z powodu swojego stanu zdrowia, np. z powodu cukrzycy typu 2, powinny zwracać uwagę zarówno na ilość owoców w diecie, ich rodzaj, jak również porę ich spożywania.

Wszyscy też zawsze powinni pamiętać o odpowiednich proporcjach pomiędzy owocami i warzywami w codziennym jadłospisie – warzyw więcej niż owoców.

Piśmiennictwo

  1. Wolnicka K.: Talerz zdrowego żywienia. https://ncez.pzh.gov.pl/abc-zywienia/talerz-zdrowego-zywienia/ [dostęp z dn. 13.03.2024].
  2. Oyebode O., Gordon-Dseagu V., Walker A. i wsp.: Fruit and vegetable consumption and all-cause, cancer and CVD mortality: analysis of Health Survey for England data. J Epidemiol Community Health. 2014, 68(9): 856-862.
  3. Muraki I., Imamura F., Manson J.E. i wsp.: Fruit consumption and risk type 2 diabetes: results from three prospective longitudinal cohort studies. BMJ 2013; 347: f5001.
  4. Moreno M.: The 17 Day Diet, Simon&Schuster, 2011.
  5. Pinkhasov B.B., Selyatinskaya V.G., Astrakhantseva E.L. i wsp: Circadian Rhythms of Carbohydrate Metabolism in Women with Different Types of Obesity. Bull Exp Biol Med. 2016;161(3): 323-326.
  6. Karl J.P., Roberts S.B., Schaefer E.J. i wsp.: Effects of carbohydrate quantity and glycemic index on resting metabolic rate and body composition during weight loss. Obesity 2015; 23(11): 2190-2198.
  7. Schwingshackl L., Hoffmann G., Kalle-Uhlmann T. i wsp.: Fruit and Vegetable Consumption and Changes in Anthropometric Variables in Adult Populations: A Systematic Review and Meta-Analysis of Prospective Cohort Studies. PLoS One. 2015, 16;10(10):e0140846.
  8. Lewis J.J., Funnell M.P., Milner S.: An afternoon snack of berries reduces subsequent energy intake compared to an isoenergetic confectionary snack. Appetite 2015, 95: 132-137.
  9. Kunachowicz H., Przygoda B., Nadolna I., Iwanow K.: Tabele składu i wartości odżywczej żywności, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa, 2017.
  10. Szymańska-Garbacz E., Czupryniak L.: Praktyka kliniczna – diabetologia: problemy w leczeniu cukrzycy – cz. 15: czy owoce to w diabetologii „zakazany owoc”? Med. Prakt., 2015; 9: 84-88.
  11. Yu K., Ke M.Y., Li W.H. i wsp.: The impact of soluble dietary fibre on gastric emptying, postprandial blood glucose and insulin in patients with type 2 diabetes. Asia Pac J Clin Nutr. 2014;23(2): 210-218
  12. Polskie Towarzystwo Diabetologiczne: Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u osób z cukrzycą 2023. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego. Curr. Top Diabetes, 2023; 3: 1–140.