Nadciśnienie tętnicze – zalecenia i jadłospis do pobrania

Nadciśnienie tętnicze – zalecenia i jadłospis do pobrania

Zalecenia dietetyczne:

  1. Jeżeli masz nadwagę lub otyłość, koniecznie dąż do uzyskania prawidłowej masy ciała.
  2. Zmniejsz spożycie soli (m.in. nie dosalaj potraw, unikaj żywności wysokoprzetworzonej, ogranicz spożycie wędlin wędzonych i peklowanych)
  3. Zwiększ spożycie potasu – składnika wpływającego na obniżenie ciśnienia krwi. Znajdziesz go głównie w warzywach, owocach i ziemniakach.
  4. Ogranicz spożycie nasyconych kwasów tłuszczowych. Kilka razy w tygodniu wybieraj chudy drób bez skóry i przynajmniej 2 razy w tygodniu sięgnij po ryby. Mięso czerwone jedz tylko kilka razy w miesiącu. Aby obniżyć udział nasyconych kwasów tłuszczowych w diecie wybieraj niskotłuszczowe (do 2% tłuszczu) produkty mleczne (mleko, sery, jogurty).
  5. Zwiększ spożycie nienasyconych kwasów tłuszczowych. Spożywaj dwa razy w tygodniu ryby morskie pieczone lub gotowane. Unikaj smażenia, ponieważ niweluje ono korzystne właściwości ryby i podwyższa kaloryczność ze względu na dodany tłuszcz. Zadbaj o obecność w diecie oliwy z oliwek oraz oleju rzepakowego.
  6. Zwiększ udział w diecie niskotłuszczowych produktów mlecznych, które są bardzo dobrym źródłem białka i wapnia. Spożywaj 2-3 porcje dziennie produktów mlecznych. Jedna porcja to np. 1 szklanka mleka lub 1 kubek jogurtu (150 g).
  7. Jedz codziennie 4-5 porcji warzyw (1 porcja to np. 1 szklanka warzyw liściastych lub pół szklanki warzyw gotowanych). Staraj się aby warzywa znalazły się w każdym z trzech głównych posiłków. Owoce spożywaj w ilości 4-5 porcji dziennie – jeśli masz nadmierną masę ciała ogranicz spożycie owoców do 2-3 porcji dziennie. Porcja owoców to 1 średnie jabłko, gruszka, pomarańcza lub ¼ szklanki owoców suszonych.
  8. W ciągu dnia możesz wypić maksymalnie 2 filiżanki kawy i 3 filiżanki herbaty. Nie pij napojów zawierających kofeinę przed wysiłkiem fizycznym.
  9. Ostrożnie z alkoholem – dopuszcza się niewielkie jego spożycie, ale nie oznacza to, że jest zalecany. Osoba z nadciśnieniem może wypić okazjonalnie umiarkowaną ilość alkoholu: dla mężczyzny jest to 50-60 ml mocnego alkoholu, dwa kieliszki wina lub 0,33 l piwa. Dla kobiety ilości te są o połowę mniejsze.
  10. Zrezygnuj z palenia papierosów.
  11. Zwiększ aktywność fizyczną.

Chcesz wiedzieć więcej? Pobierz bezpłatny poradnik dietetyczny przygotowany przez ekspertów Centrum Dietetycznego Online Znajdziesz w nim zalecenia żywieniowe, listę produktów zalecanych i przeciwskazanych w diecie oraz przykładowy jadłospis w nadcisnieniu tętniczym.

Materiały do pobrania:

Zalecenia dietetyczne – nadciśnienie tętnicze

Garść faktów o nadciśnieniu tętniczym

Garść faktów o nadciśnieniu tętniczym

Nadciśnienie, o ile nie zostanie wykryte przy rutynowym pomiarze ciśnienia tętniczego, najczęściej przebiega skrycie. Jeśli pojawiają się objawy, to są one bardzo niespecyficzne i występują pod postacią bólów głowy, szybkiego kołatania serca, nadmiernej potliwości czy też zaczerwienienia twarzy, szyi i klatki piersiowej. Występowanie takich objawów, zwłaszcza u osób z nadwagą lub otyłością, powinno nas skłonić do pilnej wizyty u lekarza.

 

Jak rozpoznać nadciśnienie tętnicze?

Nadciśnienie tętnicze rozpoznajemy, gdy w trzech pomiarach wykonanych w pozycji siedzącej, po kilkunastominutowym odpoczynku, w odstępach co najmniej kilkudniowych, wartości ciśnienia tętniczego krwi wynoszą 140/90 mmHg (18,7/12,0 kPa) lub więcej. Ostatnio amerykańscy eksperci w znaczący sposób zmodyfikowali tę klasyfikację obniżając wartości graniczne, przy których rozpoznaje się nadciśnienie tętnicze. Wartości ciśnienia tętniczego w przedziale 130/80 mmHg do 139/89 mmHg, które do tej pory były uznawane za prawidłowe, zaklasyfikowano jako pierwszy stopień nadciśnienia tętniczego. Jako uzasadnienie tej decyzji naukowcy podają, że ryzyko udaru mózgu i choroby wieńcowej wzrasta nawet dwukrotnie u osób z ciśnieniem utrzymującym się w granicach 130-139/85-90 mmHg w porównaniu z osobami, których ciśnienie krwi jest poniżej 120/80 mmHg.

 

źródło: Prejbisz A., Januszewicz A., 2018

 

Przyczyny nadciśnienia tętniczego

Nadciśnienie tętnicze najczęściej ma charakter pierwotny, co oznacza, że rozwija się samoistnie pod wpływem różnych czynników środowiskowych, które sprzyjają jego wystąpieniu. Najważniejsze z nich to: nadmierne spożycie soli, dieta bogatotłuszczowa, otyłość, niska aktywność fizyczna, palenie papierosów.

 

Podstawowe zasady leczenia

Eksperci z American College of Cardiology (ACC) oraz American Heart Association (AHS) przedstawiają zasady modyfikacji stylu życia, obejmujące zmniejszenie masy ciała (w przypadku nadwagi czy otyłości), zastosowanie optymalnej diety w prewencji chorób serca np. diety DASH, a także zmniejszenie spożycia soli przy równoczesnym zwiększeniu spożycia potasu, ograniczenie spożycia alkoholu i oczywiście zwiększenie aktywności fizycznej. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym połączenie wysiłku fizycznego z dietą DASH oraz redukcją masy ciała korzystniej wpłynęło na obniżenie ciśnienia krwi w porównaniu z zastosowaniem samej diety DASH.

Oczywiście w wielu przypadkach leki stają się niezbędne, aby utrzymać prawidłowe wartości ciśnienia krwi. Zmiana klasyfikacji nadciśnienia tętniczego wymusiła również wprowadzenie nowych granicznych wartości ciśnienia tętniczego, przy których konieczne jest wprowadzenie farmakoterapii. Wdrożenie leczenia farmaceutykami uzależnione jest nie tylko od wysokości ciśnienia tętniczego, ale również od tzw. ryzyka sercowo-naczyniowego.

 

źródło Prejbisz A., Januszewicz A., 2018

 

Wielu ekspertów podkreśla konieczność długoterminowej obserwacji pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i podejmowania działań, które mają na celu zwiększenie stopnia stosowania się pacjentów do zaleceń. Największe korzyści przynosi podejście zespołowe, w którym, w procesie leczenia, oprócz samego pacjenta uczestniczą również jego lekarz rodzinny, lekarz specjalista, dietetyk, pielęgniarka oraz farmaceuta.

Pamiętajmy, odpowiednia dieta i zdrowy styl życia to nie tylko podstawowa forma prewencji nadciśnienia tętniczego, ale kluczowy element jego leczenia.

Nadciśnienie: mniej soli!

Nadciśnienie: mniej soli!

Sprawdź to sam, czytając etykiety. Szybko zauważysz, że sól jest w bardzo wielu produktach, nawet takich, które nie kojarzą się ze słonym smakiem: w batonikach, ciastkach, wędlinach, zupach i sosach „instant”, mieszankach przypraw, konserwach, majonezach, musztardach, keczupach czy serach.

Tymczasem dziennie lepiej nie przekraczać spożycia jednej płaskiej łyżeczki soli (5 g). Osoby z nadciśnieniem powinny zjadać nie więcej niż 5 g soli dziennie. Ilość ta obejmuje sól stosowaną podczas przygotowywania posiłków, sól dodaną w trakcie spożywania posiłków, jak również sól zawartą już w produktach spożywczych. 5 gramów to mniej więcej tyle, ile przeciętnie dodaje się soli do gotowanych ziemniaków czy ryżu oraz zupy i sosu.  Badania wskazują, że spożycie soli przez Polaków jest ponad dwukrotnie większe niż ilość zalecana przez ekspertów.
 

Jest sposób na zmniejszenie soli w posiłkach. Na pewno warto trochę mniej solić potrawy,  samemu wszystko przygotowywać i nie korzystać z żywności przetworzonej, dzięki temu dokładnie można kontrolować ilość soli w posiłkach.
 

Jednak w dzisiejszych czasach nie każdy może sobie na to pozwolić i musi korzystać z żywności przetworzonej. Lepiej więc wybierać tę mniej słoną. Jak to zrobić – oto wskazówki.

  • Kupujesz wędlinę czy ser? Sprawdź skład na etykiecie i kupuj te, które zawierają mniej soli (patrz na rubrykę: zawartość sodu/soli).
    Zamiast stosować mieszanki przypraw typu „vegeta”, „przyprawa do kurczaka”, „przyprawa do grilla” itp., przyprawiaj potrawy ziołami sprzedawanymi osobno lub kupuj te mieszanki, które zawierają wyłącznie zioła.
  • Kupuj sól bezsodową lub z niską zawartością sodu, tj. sól potasową i sól magnezową.
    Zrezygnuj z kostek rosołowych i gotuj bulion samodzielnie;
  • Zrezygnuj ze słonych przekąsek typu chipsy, solone orzechy, paluszki.
    Zwracaj również uwagę na zawartość sodu w kupowanej wodzie mineralnej.

 

Twoje serce szybko się odwdzięczy za wprowadzenie w życie tych wskazówek!

 
Pierwsza publikacja artykułu: 9.12.2016

Fenomen Nordic Walking. Dlaczego zachęca się seniorów do marszu z kijami?

Fenomen Nordic Walking. Dlaczego zachęca się seniorów do marszu z kijami?

Nordic walking uznano za najbardziej naturalną formę aktywności ruchowej. Taka forma marszu z aktywizacją górnej części ciała zapewnia harmonijną i wszechstronną pracę organizmu. Sprzyja bezpiecznej aktywności ruchowej w każdym wieku, a szczególnie polecana jest seniorom – gdyż zmusza do umiarkowanego wysiłku. Trening znajduje zastosowanie zarówno w rekreacji ruchowej, pieszej turystyce jak i w rehabilitacji. Tak wiele prozdrowotnych korzyści, jakie daje nordic walking powoduje, że stale cieszy się ogromna popularnością. Organizowanych jest coraz więcej imprez masowych dla maszerujących z kijami, a połączenie nuty rywalizacji z możliwością spotkania się z wieloma zwolennikami zdrowego stylu życia daje ogromną motywację do systematycznej aktywności!

 

Skąd taka powszechność i uniwersalność?

Nordic walking stanowi kompleksowy trening całego ciała, poprawiający ogólną wydolność organizmu, zwiększający siłę mięśni ramion, obręczy barkowej, wytrzymałość, równowagę, koordynację ruchów. Podkreśla się także wpływ takiej aktywności fizycznej na zmniejszenie obciążeń psychoemocjonalnych. Jest to świetna metoda odreagowania stresu!

 

 

Dostępność niezbędnego wyposażenia jest obecnie bardzo duża, a rodzaj i jakość proponowanych na rynku kijków do nordic walking sprawia, że każdy znajdzie coś dla siebie. Uniwersalność tej formy aktywności fizycznej zapewnia przede wszystkim możliwość ćwiczeń dla każdej grupy wiekowej, obojga płci. Jest to doskonała forma spędzania aktywnie i zdrowo czasu z rodziną niezależnie od wieku i kondycji fizycznej. Bardzo dobrze sprawdza się zarówno w miejskich parkach, jak i podczas górskich wędrówek.

 

 

W najnowszych badaniach wskazuje się na szczególne znaczenie nordic walking dla utrzymania dobrej kondycji fizycznej i sprawności seniorów poprzez jedną z najbezpieczniejszych form o prostej strukturze ruchu dla osób starszych. Nordic walking pozwala także doskonalić i utrzymać jak najdłużej dobrą orientację w terenie. Ważnym prozdrowotnym aspektem jest także odciążenie stawów kończyn dolnych jakie daje marsz z kijami.  Eksperci podkreślają wpływ treningu z kijami na poprawę trzymania prawidłowej postawy ciała, a także rozluźnianie mięśni karku i barków.

 

Jak zacząć przygodę z kijkami i jak dobrać intensywność ćwiczeń?

Warto pamiętać, aby zacząć od zajęć z niższą intensywnością i przede wszystkim opanować prawidłową technikę marszu z kijami. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) rozróżnia ćwiczenia o umiarkowanej intensywności (przy których tętno osiąga między 50 a 70% maksymalnej wartości) oraz ćwiczenia o wysokiej intensywności (od 70 do 85% maksymalnej wartości tętna). Nordic walking daje możliwość treningu w obu tych zakresach intensywności. Pamiętajmy także, że wychodząc z kijkami w teren stanowią one doskonały przybór do ćwiczeń w miejscu. Idealnie posłużą do ćwiczeń rozciągających mięśnie klatki piersiowej czy tylnej grupy mięsni nóg. Ustawione symetrycznie tuż przed nami z boku dają dobrą stabilną pozycję wyjściową do ćwiczeń równoważnych i wzmacniających.

 

Czytaj więcej:

Sprawne ciało równa się sprawny umysł na długo!

Aktywność fizyczna w profilaktyce chorób wieku starszego

 

Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej zaleca:

Piramidę Zdrowego Żywienia i Aktywności Fizycznej dla osób w wieku starszym

 

  1. Kocur P, Wilk M. Nordic Walking – nowa forma ćwiczeń w rehabilitacji. [Nordic Walking – a new form of exercise in rehabilitation] Rehabilitacja Medyczna. 2006;(10)2:9-14,
  2. Saulicz M, Saulicz E, Knapik A, Medrek M, Rottermund J. Wpływ 4-tygodniowego programu treningowego nordic walking na sprawność fizyczna osób w wieku średnim. Fizjoterapia: nowe potrzeby– nowe możliwości. 2010;12:163-168,
  3. Figard-Fabre H, Fabre N, Leonardi A, Schena F. Efficacy of Nordic Walking in obesity management. Int J Sposrts Med. 2011;32(6):407-14, doi: 10.1055/s-0030-1268461,
  4. Figard-Fabre H, Fabre N, Leonardi A, Schena F. Physiological and perceptual responses to Nordic walking in obese middle-aged women in comparison with the normal walk. Eur J Appl Physiol. 2010;108(6): 1141-51.
Miażdżyca – cz. 4. Główna przyczyna – niezdrowy styl życia

Miażdżyca – cz. 4. Główna przyczyna – niezdrowy styl życia

Do wczesnego rozwoju miażdżycy dochodzi szczególnie wtedy, gdy niezdrowy styl życia prowadzony jest przez osoby z podatnością genetyczną do niektórych zaburzeń metabolicznych. W szczególności wchodzą tu w rachubę podwyższony poziom cholesterolu LDL i ewentualnie triglicerydów w surowicy, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca i otyłość brzuszna. Efektem takiego skojarzenia jest niedokrwienna choroba serca, udary mózgu, czasem niewydolność nerek, a także przewlekłe niedokrwienie kończyn dolnych. Chorobotwórcze kojarzenie się tych stanów przedstawia tabela.

SFA – nasycone kwasy tłuszczowe (występują głównie w tłuszczach zwierzęcych). PUFA – wielonienasycone kwasy tłuszczowe (głównie w olejach roślinnych i miękkich margarynach). omega 3 – kwasy tłuszczowe wielonienasycone (głównie w tłustych rybach morskich). LDL – lipoproteiny miażdżycorodne; HDL – lipoproteiny o działaniu ochronnym.

Wadliwe żywienie i mała aktywność fizyczna indukują ujawnienie się endogennych czynników ryzyka u ludzi z podatnością genetyczną. Palenie tytoniu, jak już pisałem, powoduje dysfunkcję błony wewnętrznej tętnic, ułatwiając przenikanie do niej lipoprotein. Mała aktywność fizyczna natomiast sprzyja otyłości. Otyłość z kolei, w szczególności brzuszna, jest ważnym czynnikiem rozwoju cukrzycy, nadciśnienia tętniczego, wysokich poziomów triglicerydów i niskich stężeń lipoprotein HDL. W efekcie takiego skojarzenia zagrożenie chorobami powodowanymi miażdżycą jest bardzo wysokie.

Przeczytaj też poprzednie artykuły o miażdżycy prof. Wiktora B. Szostaka.

  1. Szostak W.B., Szostak-Węgierek D., Cybulska B.: Historia badań nad miażdżycą. Wyd. I. ITEM Publishing. Warszawa 2016.