Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej logo
Wyszukiwarka
Żywność 3D – nowy trend w produkcji żywności

Żywność 3D – nowy trend w produkcji żywności

Pierwsze zgłoszenie patentowe w tej dziedzinie zostało opublikowane już w 2007 r. Potentatami w tej dziedzinie są firmy z rynku chińskiego. Na rynku pojawiły się już pierwsze drukarki czekoladowe i „deserowe”. Niektórzy pionierzy tej technologii przewidują, że żywność 3D może zrewolucjonizować sposób produkcji żywności w ciągu najbliższych 10 do 20 lat.

Jednym z pierwszych komercyjnych zastosowań druku 3D do żywności o znaczącej skali jest oferta holenderskiej sieci supermarketów (The Albert Hejin Supermarket), w których przygotowywane są na miejscu trójwymiarowe ozdoby czekoladowe do tortów. Czekolada jest środkiem spożywczym, któremu względnie łatwo można nadawać pożądane kształty w przeciwieństwie do druku wieloskładnikowych i skomplikowanych środków spożywczych jak lody, pizza, makarony, lizaki, gumy do żucia oraz wiele innych, obecnie testowanych przez entuzjastów nowych technik produkcji żywności.

Poza możliwościami nadawania nowych kształtów żywności, druk 3D oferuje potencjalne korzyści na gruncie przetwarzania żywności. W przyszłości w druku żywności upatruje się m.in. możliwości personalizowania jej wartości odżywczej pod kątem potrzeb żywieniowych szczególnych grup konsumentów, jak np. sportowcy, kobiety w ciąży, osoby starsze, czy też pacjenci, którzy ze względu na chorobę nie mogą pokryć zapotrzebowania spożywając normalną żywność.

Innowacyjność drukarek do żywności może ułatwić dostosowywanie żywności pod kątem konsystencji lub indywidualnych preferencji smakowych konsumentów (np. dzieci niejadki, pacjenci).

Jednym z obszarów zainteresowań jest również wykorzystanie żywności wytworzonej w technologii druku 3D w trudnych, a niekiedy nawet ekstremalnych warunkach (np. żywność w środkach komunikacji powietrznej, żywność dla astronautów i żołnierzy).

Branża żywności 3D może wpłynąć na rozwój alternatywnych składników żywności, w tym zarówno dodatków i substancji pomagających w przetwarzaniu żywności, jak również substancji stanowiących bazę takiej żywności i źródło zawartych w niej składników odżywczych.

W pierwszej kolejności rozwój technologii może być szczególnie interesujący dla mniejszych przedsiębiorstw ze względu na produkcję żywności na mniejszą skalę, jednak bardziej spersonalizowaną względem klientów. Oczekiwania względem zastosowań druku 3D do żywności są bardzo duże. Aby możliwe stało się tworzenie struktur i kompozycji niemożliwych lub bardzo trudnych do uzyskania na drodze tradycyjnych metod produkcji żywności – potrzeba jeszcze wielu badań. Niemniej jednak z niektórych źródeł wynika, że niedrogie drukarki żywności 3D będą powszechnie dostępne w przeciągu kilku lat.

 

Obecnie do najważniejszych wyzwań w tej gałęzi przemysłu spożywczego zalicza się np.:

  • potrzebę dopracowania technologii umożliwiających tworzenie konsystencji, zapewniających precyzyjną aplikację podczas druku i zachowanie kształtu po wydrukowaniu,
  • opracowanie systemów druku dla wieloskładnikowych środków spożywczych wymagających dodatkowej obróbki z użyciem tradycyjnych procesów przygotowywania żywności jak np. gotowanie, pieczenie,
  • dopracowanie mieszanek stosowanych w druku pod kątem cech organoleptycznych żywności 3D (głównie smaku i aromatu);
  • poprawę szybkości druku przy zachowaniu pożądanej precyzji,
  • możliwość komercjalizacji na dużą skalę ze względu na ograniczenia wynikające np. ze względnie wysokiego kosztu dla przeciętnego gospodarstwa domowego.

 

Obecnie praktyczne zastosowanie druku 3D jest szczególnie widoczne w branży cukierniczej, oferta jest adresowana zarówno do klienta indywidualnego, jak również branży HoReCa.

Druk 3D ma również pewne praktyczne zastosowanie w produkcji opakowań do żywności oraz suplementów diety. Dla wielu gałęzi przemysłu spożywczego technologia druku żywności 3D to jednak perspektywa odległej przyszłości. Przedsiębiorcy wdrażający druk 3D nie mogą zapominać, że do tego rodzaju środków spożywczych lub materiałów opakowaniowych, zastosowanie mają te same przepisy prawna unijnego jak w przypadku ich konwencjonalnych odpowiedników.

W przyszłości technologia druku żywności 3D może dostarczyć nowych, wyjątkowych pod wieloma względami produktów. Jednocześnie pomimo, że konsumenci coraz częściej poszukują innowacji, to paradoksalnie przeszkodą dla dynamicznego rozwoju żywności 3D mogą być nie tyle przeszkody technologiczne, co obecne preferencje konsumentów (żywność naturalna, niskoprzetworzona, ekologiczna) oraz obawy dotyczące wartości odżywczej czy bezpieczeństwa niektórych propozycji tego rodzaju żywności (np. mięso 3D).

  1. Internet: 3D printers poised to have major implications for food manufacturing – Institute of Food Technologists (IFT)
  2. European Commission Executive Agency for small and medium-sized enterpries – Identifying current and future application areas, existing industrial value chains and missing competences in the EU, in the area of additive manufacturing (3D-printing). Final Report; Brussels, 15th of July, 2016.
Żywność specjalnego przeznaczenia medycznego – kryteria kwalifikacji na podstawie przepisów unijnych

Żywność specjalnego przeznaczenia medycznego – kryteria kwalifikacji na podstawie przepisów unijnych

Szeroki zakres definicji środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego – do których zaliczana była żspm, był przyczyną odmiennych interpretacji na gruncie kwalifikacji produktów, zarówno wśród przedsiębiorstw branży spożywczej, jak również właściwych organów państw członkowskich. W praktyce ówczesny stan prawny umożliwiał (zależnie od kraju), kwalifikację produktów do grupy żspm, pomimo wątpliwości natury prawnej. Korzyścią wynikającą z kwalifikacji produktów do grupy żspm była na przykład możliwość ich etykietowania, prezentacji i reklamy w sposób pomijający część wymogów dotyczących stosowania oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych. Powyższe, miało nie tylko negatywny wpływ na interesy konsumentów czy swobodny przepływ towarów wewnątrz Unii, ale również na warunki konkurencji, dlatego prawodawca unijny wprowadził zasadnicze zmiany w tym obszarze prawa żywnościowego.

Z dniem 20 lipca 2016 r., dyrektywa ramowa 2009/39/WE została uchylona przepisami Rozporządzenia 609/2013 ustanawiającego ogólne ramy prawne dotyczące żywności dla szczególnych grup konsumentów. Rozporządzenie 609/2013 w sprawach składu, etykietowania, prezentacji i reklamy żspm uzupełnia Rozporządzenie 2016/128. Przepisy tego aktu delegowanego będą stosowane od 22 lutego 2019 r., z wyjątkiem tych dotyczących żspm dla niemowląt (stosowane od 22 lutego 2020 r.). Ze względu na powyższe do czasu zakończenia okresu przejściowego, na poziomie krajowym w sprawach szczegółowych nadal stosowane będą przepisy Rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego. Jednocześnie przedsiębiorcy mogą już teraz stosować przepisy nowego Rozporządzenia 2016/128 pod warunkiem zapewnienia zgodności ze wszystkimi jego postanowieniami.

Mając na uwadze dotychczasowe trudności dotyczące kwalifikacji niektórych produktów, Komisja Europejska w latach 2014 – 2017 poza pracami legislacyjnymi podjęła inicjatywy służące wypracowaniu kryteriów kwalifikacji, których stosowanie ma umożliwić jednolite egzekwowanie nowych wymagań prawnych.

 

Do najważniejszych dokumentów jakie powstały w wyniku tych prac należy zaliczyć:

  • Przewodnik naukowo–techniczny Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) w sprawie żywności specjalnego przeznaczenia medycznego z 2015 r.; oraz
  • Zawiadomienie Komisji w sprawie kwalifikacji żywności specjalnego przeznaczenia medycznego z 2017 r.

 

Podobnie jak w przypadku innych kategorii żywności, tak w odniesieniu do żspm, przedsiębiorstwa branży spożywczej są odpowiedzialne za zapewnienie zgodności z ogólnymi i szczegółowymi wymogami mającymi do niej zastosowanie. Ze względu na szczególny charakter tych produktów niezbędne jest wykazanie pełnej, a nie częściowej zgodności z definicją żspm. Przedsiębiorcy muszą udokumentować zgodności produktu z ogólną definicją żywności (środka spożywczego) oraz szczegółowymi postanowieniami definicji żspm w zakresie:

  • specjalnego składu lub sposobu wytworzenia,
  • istotnej przydatności produktu do stosowania w ramach dietetycznego odżywiania pacjentów (w tym niemowląt) pod nadzorem lekarza,
  • przeznaczenia do wyłącznego lub częściowego żywienia pacjentów oraz
  • obiektywnych uzasadnień naukowych, że stosowanie określonego produktu u pacjentów z ograniczoną, upośledzoną lub zaburzoną zdolnością przyjmowania, trawienia, wchłaniania, metabolizowania lub wydalania zwykłej żywności lub niektórych składników odżywczych zawartych w tej żywności lub jej metabolitach, lub pacjentów z innymi uzasadnionymi medycznie wymaganiami żywieniowymi, przynosi im korzyść nieporównywalną ze stosowaniem zwyczajowej diety (włącznie z tradycyjnymi modyfikacjami jej składu lub konsystencji).
 

  1. Scientific and technical guidance on foods for special medical purposes in the context of Article 3 of Regulation (EU) No 609/2013. EFSA Journal 2015;13(11):4300
  2. Zawiadomienie Komisji w sprawie klasyfikacji żywności specjalnego przeznaczenia medycznego. (2017/C 401/01)
  3. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego I Rady (UE) Nr 609/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie żywności przeznaczonej dla niemowląt i małych dzieci oraz żywności specjalnego przeznaczenia medycznego i środków spożywczych zastępujących całodzienną dietę, do kontroli masy ciała oraz uchylające dyrektywę Rady 92/52/EWG, dyrektywy Komisji 96/8/WE, 1999/21/WE, 2006/125/WE i 2006/141/WE, dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/39/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 41/2009 i (WE) nr 953/2009
Obowiązki rejestracyjne przedsiębiorstw działających na rynku środków spożywczych

Obowiązki rejestracyjne przedsiębiorstw działających na rynku środków spożywczych

Obowiązek rejestracji dotyczy każdego przedsiębiorstwa, które uczestniczy w jakimkolwiek z etapów produkcji, przetwarzania i dystrybucji żywności. Przedsiębiorcy są również zobowiązani do tego, aby właściwy organ zawsze posiadał aktualne informacje na temat zakładów będących pod ich bezpośrednią kontrolą, dlatego często wymagane jest również powiadamianie o każdej istotnej zmianie w zakresie prowadzonej działalności.

Poniżej przedstawiono wybrane obowiązki rejestracyjne, związane z działalnością podmiotów branży spożywczej, przy uwzględnieniu kompetencji inspekcji sprawujących nadzór w łańcuchu żywnościowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

 

Państwo Inspekcja Sanitarna (PIS)

Zadania realizowane przez Inspekcję dotyczą m.in. szerokorozumianego nadzoru nad warunkami zdrowotnymi żywności i żywienia. Zgodnie z prawem krajowym przedsiębiorcy, którzy:

  • produkują lub wprowadzają na rynek żywność (z wyjątkiem produktów kontrolowanych przez Inspekcję Weterynaryjną) lub
  • działają na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością (produkcja, dystrybucja, recykling),

są zobowiązani do uzyskania zezwolenia na prowadzenie tej działalności od właściwego terenowo (ze względu na siedzibę zakładu lub miejsce prowadzenia przez zakład działalności), państwowego powiatowego lub państwowego granicznego inspektora sanitarnego.

Powyższe oznacza, że każdy przedsiębiorca, który ma związek z jakimkolwiek etapem produkcji, wytwarzania, przetwarzania, przechowywania, transportu lub dystrybucji żywności (np. zakład produkcyjny, hurtownia, sklep internetowy, apteka, stołówka, automaty vendingowe, gospodarstwo agroturystyczne, środki transportu żywności, itd.), jest zobowiązany – zależnie od charakteru działalności – do uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców podlegających urzędowej kontroli, często włącznie z uzyskaniem zatwierdzenia obiektu, w którym działalność będzie prowadzona.

Czynności urzędowe związane z wpisem do rejestru lub zatwierdzeniem zakładu są wszczynane na wniosek zainteresowanego przedsiębiorcy. Wniosek musi być złożony co najmniej 14 dni przed planowanym rozpoczęciem działalności. Dopóki właściwy terenowo inspektor sanitarny nie wyrazi zgody (potwierdzonej wpisem do rejestru bądź zatwierdzeniem – również warunkowym), działalność nie może być prowadzona pod rygorem sankcji karnych. Niezależnie od powyższego należy pamiętać, że zawiadomienie Inspekcji jest wymagane również w przypadku zmiany miejsca lub zakresu prowadzonej działalności.,

 

Inspekcja Weterynaryjna (IW)

Inspekcja została powołana do realizacji wielu zadań istotnych z punktu widzenia zdrowia publicznego. Jednym z kluczowych obszarów kompetencyjnych Inspekcji jest nadzór nad bezpieczeństwem produktów pochodzenia zwierzęcego. Informacją ważną z punktu widzenia przedsiębiorcy jest to, że rozpoczęcie działalności m.in. w zakresie uboju, produkcji, przetwórstwa, konfekcjonowania i sprzedaży produktów pochodzenia zwierzęcego, musi być poprzedzone uzyskaniem wpisu do rejestru zakładów i zatwierdzeniem danego zakładu przez powiatowego lekarza weterynarii.

Co ważne, jeszcze przed złożeniem formalnego wniosku o wpis do rejestru i zatwierdzenie zakładu, przedsiębiorcy zamierzający rozpocząć działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego są zobowiązani do uzyskania zatwierdzenia projektu technologicznego od właściwego lekarza weterynarii (przed uzyskaniem pozwolenia na budowę zakładu). Czynności urzędowe związane z wpisem do rejestru i zatwierdzeniem zakładu są wszczynane na wniosek zainteresowanego przedsiębiorcy. Wnioski w sprawach rejestracyjnych przedsiębiorcy muszą złożyć w terminie co najmniej 30 dni przed dniem rozpoczęcia planowanej działalności.

 

Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno – Spożywczych (IJHARS)

Inspekcja sprawuje nadzór nad jakością handlową artykułów rolno-spożywczych. Przez artykuły rolno-spożywcze należy rozumieć produkty rolne, runo leśne, dziczyznę, organizmy morskie i słodkowodne w postaci surowców, półproduktów oraz wyrobów gotowych otrzymywanych z tych surowców i półproduktów, w tym środki spożywcze (art. 3 pkt. 1, Ustawy o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych).

Do zadań Inspekcji w dziedzinie nadzoru zalicza się w szczególności:

  • kontrolę jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych w produkcji i obrocie, w tym również kontrolę produktów wywożonych za granicę oraz sprowadzanych z państw trzecich,
  • wydawanie świadectw w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych oraz
  • kontrolę warunków składowania i transportu artykułów rolno-spożywczych.

 

Działalność gospodarcza w zakresie produkcji, składowania, konfekcjonowania i obrotu artykułami rolno-spożywczymi podlega – z kilkoma wyjątkami jak np. obrót detaliczny – obowiązkowi jej zgłoszenia do wojewódzkiego inspektora jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę zgłaszającego. W przeciwieństwie do omawianych wcześniej inspekcji, zgłoszenia dokonuje się nie później niż w dniu rozpoczęcia działalności.

Wojewódzkiemu inspektorowi jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych należy zgłosić również każdą zmianę dotyczącą zakresu działalności w stosunku do pierwotnie złożonego wniosku, jak również informację o zaprzestaniu prowadzenia działalności w terminie 7 dni od dnia dokonania zmiany.

Powyższe ma zastosowanie do artykułów rolno-spożywczych pochodzących zarówno z produkcji konwencjonalnej, jak i rolnictwa ekologicznego. Jednocześnie należy zaznaczyć, że w przypadku podjęcia działalności w zakresie żywności pochodzącej z rolnictwa ekologicznego poza zgłoszeniem, o którym mowa powyżej, przedsiębiorcy muszą dopełnić obowiązku zgłoszenia w sprawie objęcia ich nadzorem przez jedną spośród jednostek certyfikujących upoważnionych przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

 

Państwowa Inspekcja Ochrony Rośli i Nasiennictwa (PIORiN)

Zadania realizowane przez Inspekcję są ukierunkowane w głównej mierze na zmniejszanie zagrożeń na etapie produkcji pierwotnej (materiał siewny, zdrowie i ochrona roślin). Pewien obszar działalności dotyczącej nadzoru nad zdrowiem roślin może jednak być szczególnie interesujący np. dla przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie importu i eksportu wybranych rodzajów warzyw, owoców i kwiatów przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Inspekcja jest uprawniona m.in. do kontroli fitosanitarnej produktów roślinnych, ich opakowań oraz środków transportu, w miejscach ich wwozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (lotniska, porty, stacje kolejowe lub przejścia graniczne), a także do wydawania świadectw fitosanitarnych na potrzeby eksportu produktów roślinnych. W zakresie kontroli granicznych PIORiN współpracuje z organami służby celnej. Obowiązek wpisu do rejestru przedsiębiorców  – zajmujących się magazynowaniem, pakowaniem, sortowaniem lub dokonujących wprowadzania czy przemieszczania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej określonych roślin lub ich części – jest realizowany poprzez złożenie stosownego wniosku do wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa, najczęściej właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania podmiotu. Zakres rejestracji, jak również wyjątki, w których nie wymaga się wpisu do rejestru przedsiębiorców, określają przepisy Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie zapobiegania wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu się organizmów kwarantannowych.

 

Instytucje kontrolujące towary paczkowane

Towarem paczkowanym w rozumieniu przepisów krajowych jest produkt umieszczony w opakowaniu jednostkowym dowolnego rodzaju, którego ilość nominalna, jednakowa dla całej partii, odmierzona bez udziału nabywcy (nieprzekraczająca 50 kg lub 50 l), nie może zostać zmieniona bez naruszenia opakowania (art. 2 pkt 1, Ustawy o towarach paczkowanych).

Przepisom Ustawy o towarach paczkowanych podlegają m.in.: przedsiębiorcy paczkujący, zlecający paczkowanie, paczkujący na zlecenie i importerzy towarów paczkowanych. Wszystkie ww. podmioty podlegają obowiązkowemu zgłoszeniu rejestracyjnemu. Przepisy nie określają wzoru konkretnych wniosków, natomiast wiadomo jaki zbiór informacji wymagany jest w zgłoszeniu rejestracyjnym, które przekazuje się do dyrektora okręgowego urzędu miar, właściwego ze względu na miejsce planowanej działalności.

Terminy w jakich przedsiębiorcy powinni dopełnić obowiązków rejestracyjnych są zależne od charakteru działalności, np.:

  • zgłoszenie faktu rozpoczęcia paczkowania produktów należy zgłosić do Dyrektora Okręgowego Urzędu Miar nie później niż w terminie 7 dni od dnia rozpoczęcia paczkowania produktów; natomiast
  • zgłoszenie faktu rozpoczęcia produkcji lub importu butelek miarowych należy zgłosić co najmniej 14 dni przed dniem rozpoczęcia tej działalności (produkcja) lub pierwszego wprowadzenia butelek miarowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (import).

Organami administracji właściwymi w sprawach miar w Polsce są: Prezes Głównego Urzędu Miar oraz dyrektorzy urzędów okręgowych. Organy te sprawują nadzór w zakresie paczkowania produktów oraz produkcji butelek miarowych (szczególnie w zakresie systemów kontroli wewnętrznej). Towary paczkowane znajdujące się w obrocie lub przeznaczone do wprowadzenia do obrotu podlegają natomiast kontroli Inspekcji Handlowej, Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych i Inspekcji Farmaceutycznej.

  1. USTAWA z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej
  2. USTAWA z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia
  3. USTAWA z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych
  4. USTAWA z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych
  5. USTAWA z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin
  6. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie zapobiegania wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu się organizmów kwarantannowych
  7. USTAWA z dnia 7 maja 2009 r. o towarach paczkowanych