Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej logo
Wyszukiwarka
Co jeść, by mieć zdrową cerę?

Co jeść, by mieć zdrową cerę?

Codzienna dieta ma znaczenie dla zachowania odpowiedniego stanu zdrowia i utrzymania naszej skóry we właściwej kondycji.  Nieodpowiednia kompozycja diety oraz niedobory niektórych składników mogą w postaci pierwszych symptomów objawiać się problemami skórnymi. Istnieją też pewne składniki, na które powinny zwrócić szczególną uwagę osoby zmagające się z niedoskonałościami skóry. Wśród nich wymienia się witaminę C, witaminę A, witaminę E, witaminę D, witaminę PP, cynk, siarkę, miedź oraz wielonienasycone kwasy tłuszczowe.

Dieta pełna warzyw

Codzienny jadłospis powinien obfitować przede wszystkim w warzywa. Można dodawać je praktycznie do każdego posiłku. Minimalna ilość warzyw w ciągu dnia to 400 g, ale rekomenduje się nawet ich wyższe spożycie – około 700 g. W ten sposób dostarczymy wiele składników odżywczych pozytywnie wpływających na cerę bez konieczności spożywania suplementów diety. Swoje miejsce w codziennej diecie powinny mieć również owoce, spożywane nieco rzadziej niż warzywa. Należy mieć na uwadze, że warzywa i owoce są  bogatym źródłem antyoksydantów (witaminy  A, C, E, beta-karotenu, selenu oraz flawonoidów), które chronią nas przed działaniem wolnych rodników. Ważne jest urozmaicenie warzyw i owoców pod względem koloru. Każda z grup: zielone, żółte, czerwone, niebiesko-purpurowe oraz białe charakteryzuje się zawartością różnych substancji bioaktywnych cennych dla stanu naszej skóry.

 

Witamina C dla kolagenu

Witamina C oprócz swoich właściwości przeciwutleniających bierze udział w syntezie kolagenu oraz wpływa korzystnie na likwidację przebarwień skóry często występujących przy zmianach trądzikowych. By wzbogacić codzienną dietę w witaminę C  i dostarczyć jej ilość zgodnie z zapotrzebowaniem (75 mg)* wystarczy zjeść:

  • średnią paprykę (ok. 140g), lub
  • szklankę truskawek (ok. 150g), lub
  • średnią pomarańczę (ok. 200g).

Warto również sięgać po inne dobre źródła tej witaminy, które przedsatwione zostały na poniższym rysunku. Wśród tych najbogatszych źródeł witaminy C wymienia się: porzeczki, natkę pietruszki, paprykę i jarmuż.

Rys. 1

 

Nie trać witaminy C

Niektóre czynniki obniżają zawartość witaminy C w produktach. Należą do nich wysoka tempera (już 70oC powoduje straty witaminy C) oraz zaawansowana obróbka  (długotrwałe gotowanie czy obieranie warzyw i owoców ze skórki). Aby zminimalizować straty witaminy C warto:

  • skrócić czas gotowania do minimum,
  • starać się jeść surowe warzywa i owoce zamiast gotowanych,
  • gotować produkty zawsze od wrzącej wody,
  • gotować na parze -straty witaminy C w przypadku gotowania na parze są dużo mniejsze i wahają się w granicach 20 – 30%, w porównaniu do tradycyjnego gotowania w wodzie,
  • jadać większość warzyw i owoców ze skórką – zawierają one wiele składników odżywczych oraz błonnik pokarmowy poprawiający perystaltykę jelit,
  • przechowywać warzywa i owoce w zaciemnionym miejscu, tak aby nie dochodziło do utleniania się witamin pod wpływem promieni słonecznych.

 

Witamina A – doskonały koloryt skóry

Witamina A łącznie z jej prowitaminą (β-karoten) jest jedną z ważniejszych witamin wpływających na stan skóry, ponieważ odpowiada za normalizację wydzielania łoju oraz stan nawilżenia skóry. Niedobory tej witaminy mogą prowadzić do zmian skórnych, powodując suchość skóry, nieprawidłowe rogowacenie komórek i złuszczanie naskórka. Wykorzystanie witaminy A oraz jej pochodnych jest niezwykle efektywne w terapii trądziku pospolitego.

By uzyskać  pozytywne efekty działania tej witaminy i dostarczyć ilość tej witaminy zgodnie z zaleceniami (700 µg)  wystarczy spożyć dziennie (Rysunek 2):

  • 1 średnią surową marchew (ok. 45g),
  • 5-6 suszonych moreli,
  • średnią papryka (ok. 140g),
  • porcję 100g tuńczyka + 2 garście świeżego szpinaku(ok. 50g).

Rys. 2

 

Witamina D i E – nawilżenie skóry

Witamina D wpływa na stan skóry zmniejszając produkcję sebum. Wykazano, że jedną z przyczyn powstawania trądziku może być bakteria gram dodatnia – Propinibacteriumacnes. Jej rozrost może być jednak hamowany przez witaminę D. Najwięcej witaminy D pozyskujemy poprzez ekspozycję skóry na promieniowanie słoneczne. Jednocześnie ważne, by pamiętać o stosowaniu kremów z filtrem UV. Godne polecenia źródła pokarmowe witaminy D zostały przedstawione w tabeli 3. Dla osób z problemami skórnymi szczególnie polecane będą ryby (np. śledź, pstrąg, łosoś, makrela, tuńczyk), które jednocześnie będą dostarczać niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT) oraz witaminy E. Substancje te wpływają na nawilżenie skóry oraz łagodzą stany zapalne.

Zgodnie z dziennym zapotrzebowaniem na witaminę D wystarczy spożyć:

  • 80 g śledzi lub
  • 110 g pstrąga łososiowego lub
  • 115 g łososia lub
  • Pastę z makreli i jaja: 90g makreli wędzonej + 2 jaja.

 

Rys. 3

Dla zapewnienia rekomendowanej ilości witaminy E wystarczy spożyć w ciągu dnia:

  • łyżkę oleju słonecznikowego+ kilka orzechów laskowych,
  • łyżeczkę nasion słonecznika+ garść pestek dyni + garść migdałów
  • porcję 80 g węgorza+średnią paprykę (ok. 140g) + łyżeczkę oliwy z oliwek.

Rys. 4

Warto również pamiętać, że witaminy A, D, E i K są rozpuszczalne w tłuszczach, dlatego w codziennym komponowaniu posiłków istotne jest uwzględnienie kilku prostych zasad:

  • Do surówek i sałatek dodawać odrobinę jogurtu lub oleju roślinnego, np. oliwy z oliwek.
  • posypać danie garścią orzechów, pestek dyniczy nasion słonecznika.
  • Ryby będące źródłem tłuszczów oraz inne produkty białkowe łączyć z dużą ilością warzyw.

 

Witamina PP – właściwości złuszczające

Witamina PP (niacyna, witamina B3) znana również jako kwas nikotynowy czy nikotynamid posiada właściwości złuszczające i przeciwzapalne. Ponadto podobnie jak witamina D może hamować rozwój bakterii Propionibacteriumacnes. Bardzo dobre efekty dają również miejscowo stosowane maści z nikotynamidem. By dostarczyć z codzienną dietą odpowiednią ilość tej witaminy możesz spożyć na przykład:

  • ok. 100 g ryżu brązowego + 70 g tuńczyka (zamiennie 115 g makreli wędzonej lub 120g łososia) lub
  • ok. 100 g tuńczyka + łyżkę nasion słonecznika.

Dobrym źródłem tej witaminy są również ryby takie jak makrela, tuńczyk i łosoś  oraz morele suszone (rysunek 5).

 

Rys. 5

Składniki mineralne dla zdrowej cery

Składnikami mineralnymi, które mogą wspomagać leczenie trądziku są cynk, selen, krzem oraz siarka. Cynk wykazuje działanie bakteriostatyczne, absorbuje nadmiar serum wspomagając leczenie łojotoku. Selen jest substancją antyseptyczną, przeciwutleniającą oraz przeciwzapalną, a krzem i siarka przyspieszają złuszczanie naskórka. Dla zwiększenia ilości spożytych składników mineralnych pozytywnie wpływających na stan skóry, wystarczy sięgać po dobre ich źródła. Dla zapewnienia odpowiedniej ilości cynku wystarczy spożyć:

  • 2 duże kromki chleba pełnoziarnistego + 1 jajo + 2 garście pestek dyni,
  • porcja 100 g soczewicy czerwonej + garść migdałów + 1 jajo.

 Kompozycją dostarczającą zalecane ilości miedzi może być:

  • Porcja 100 g soczewicy czerwonej + łyżeczka nasion słonecznika,
  • Porcja 100 g kaszy jaglanej + 2 suszone morele, Owsianka:3 łyżki płatków owsianych + garść pestek dyni + łyżka nasion słonecznika + 3-4 suszone śliwki + 3-4 suszone morele.

Rys. 6

Tylko zdrowe tłuszcze

Dieta korzystna dla zdrowej cery powinna bazować głównie na tłuszczach pochodzenia roślinnego i źródłach pokarmowych wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Tym samym istotne jest ograniczenie spożycia źródeł nasyconych kwasów tłuszczowych zawartych głównie w wysokotłuszczowych produktach odzwierzęcych.  Dla dobrej kondycji skóry warto zjeść dziennie garść orzechów włoskich, skomponować posiłek na bazie soi czy do sałatki dodać olej lniany lub z wiesiołka. Zawarty w produktach kwas ALA (alfa linolenowy) może korzystnie wpływać na wygląd skóry regulując gospodarkę lipidową naskórka, wykazuje także działanie przeciwstarzeniowe. W celu wzbogacenia diety w kwasy tłuszczowe korzystnie wpływające na kondycję cery warto w codziennej diecie uwzględniać najbogatsze źródła wielonienasyconych kwasów tłuszczowych przedstawionych poniżej.

WNKT – Wielonienasycone kwasy tłuszczowe

Ryc. 1.Źródła pokarmowe wielonienasyconych kwasów tłuszczowych (WNKT)

 

 

  1. Divya SA, Sriharsha M, Narotham RK, Krupa SN, Siva TRK (2015) Role of Diet in Dermatological Conditions. J Nutr Food Sci 5: 400.
  2. Pullar, J.M.; Carr, A.C.; Vissers, M.C.M. The Roles of Vitamin C in Skin Health. Nutrients 2017, 9, 866.
  3. J. Dawidziak, M.Balcerkiewicz ,,Dieta jako uzupełnienie leczenia trądziku pospolitego (Acne vulgaris) część II Kwasy tłuszczowe, indeks glikemiczny, przetwory mleczne. Farmacja współczesna 2016; 9: 67-72
  4. A. Kamm, W. Barańska-Rybak ,,Wpływ żywienia jako czynnika środowiskowego na poprawę kondycji skóry wśród dorosłych kobiet z trądzikiem pospolitym’’ Żywienie a środowisko. Gdańsk 2016
Jak jemy, czyli nasze style jedzenia

Jak jemy, czyli nasze style jedzenia

Jedzenie jako rodzaj określonych zachowań

Na początku warto zaznaczyć, że spożywanie pokarmów jest to rodzaj zachowania. Decyzja o realizacji go może być przez nas podjęta w dwojaki sposób:

  • Refleksyjnie. W tym przypadku świadomie wybieramy nasze posiłki i przekąski zwracając uwagę na walory smakowe, estetykę potrawy oraz jej wartości odżywcze.
  • Bezrefleksyjnie.  W takich sytuacjach decyzję o zjedzeniu podejmujemy na podstawie naszych zwyczajów bądź nawyków (codziennie po przebudzeniu piję kawę i nie zastanawiam się dlaczego ją pije) lub pod wpływem impulsu ( to ciasto wygląda pysznie- muszę je zjeść). W zachowaniach bezrefleksyjnych działamy w sposób zautomatyzowany, często nie zastanawiając się nad tym co i po co robimy.

Sposób w jaki podejmujemy decyzję o zjedzeniu posiłku czy przekąski jest bardzo ważny. Dzięki niemu możemy kontrolować spożycie pokarmów ale też ich ilość i jakość. Ma on również ścisły związek ze stylami naszego jedzenia.

Style jedzenia – czym są?

Według Grażyny Wieczorkowskiej-Wierzbińskiej autorki książki „Psychologiczne ograniczenia”  style jedzenia pokazują sposoby jedzenia, które zostały wykształcone przez każdego z nas na przestrzeni lat i są dla nas typowe.  Style określają jakie produkty do spożycia wybieramy, w jaki sposób je przyrządzamy oraz w jakich porach jemy. Prezentowane przez nas style można zawrzeć na pewnego rodzaju kontinuum.

Obecnie wyróżniamy dwa główne style jedzenia:

  1. Styl punktowy
  2. Styl przedziałowy

Osoby, dla których charakterystyczny jest punktowy styl jedzenia wyznają konkretne reguły, dotyczące tego co oraz kiedy można zjeść. Wyznaczają one ścisłe pory posiłków, których przestrzegają, planują co dokładnie zjedzą, wybierają produkty o określonych standardach.  Nie lubią zmieniać swojego jadłospisu lub rezygnować z określonych posiłków na rzecz innych. Osoby takie mają ściśle określony jadłospis, wiedzą jakie produkty mogą zjeść na śniadanie i w sytuacjach kiedy w lodówce brakuje danego produktu, wolą nie jeść wcale niż zamienić go na coś innego. Reprezentanci tego stylu raczej nie przekąszą batona na przystanku lub nie odgrzeją wczorajszego makaronu tylko dlatego, że są głodne, a  w ich zasięgu nie ma nic innego.  Wolą poczekać i zjeść to co zaplanowały.

Styl przedziałowy jest przeciwieństwem stylu punktowego. Charakteryzuje on osoby, które nie mają określonych pór posiłków, jedzą to na co w danej chwili mają ochotę. Bez problemu mogą jeść w drodze do domu, na ulicy, podczas spaceru. Jeżeli są głodne zazwyczaj spożywają to co akurat mają pod ręką. Zupa pomidorowa na śniadanie? Dlaczego nie, jeżeli nic innego nie ma w lodówce.

Styl przedziałowy rozpatruje się na czterech wymiarach, dotyczących rodzaju motywacji, jaka sprawia, że sięgamy po pożywienie.

Pierwszy z nich mówi o motywacji zmysłowej vs  związanej z uczuciem sytości. Osoby, które sięgają po pokarm tylko po to by zaspokoić głód często nie biorą pod uwagę jakości jedzenia i jego walorów smakowych. Chodzi tylko o to by poczuć się najedzonym. Osoby te wybierają zazwyczaj jedzenie, które w danym momencie jest dla nich dostępne i atrakcyjne cenowo, ale niekoniecznie  jest zdrowe.  Na drugim biegunie znajdują się osoby, dla których jedzenie ma być przede wszystkim przyjemnością dla zmysłów.  Będą one wybierały produkty o bogatym smaku i dobrze wyglądające. Przedstawiciele grupy motywowanej zmysłowo zdecydowanie mniejszą wagę przywiązują do ceny potrawy czy produktu, tutaj na pierwszym miejscu są doznania smakowe.

Czy, wiesz, że…

  • jedzenie motywowane zmysłowo może sprzyjać większej świadomości tego, co spożywamy, pod warunkiem, że mamy wiedzę z zakresu żywienia,
  • jedzenie motywowane zmysłowo może być związane z utrzymaniem większej kontroli nad ilością spożywanych pokarmów.

Drugi wymiar odnosi się do motywacji zewnętrznej vs wewnętrznej. Z jedzeniem zewnętrznym spotkamy się gdy osoba zaczyna jeść pod wpływem dostępności pożywienia, nawet w momencie gdy niedawno zjadła posiłek. Osoby takie często na widok lubianych przez siebie produktów ( np. słodyczy czy smakołyków) nie mogą się powstrzymać, jedzą automatycznie i bezrefleksyjnie, przez co nie kontrolują ilości spożywanych przez siebie porcji. W czasach nieograniczonej dostępności do pożywienia, jedzenie zewnętrzne może okazać się niebezpieczne. Na ulicach coraz częściej spotykamy kawiarnie oraz restauracje fast- foodowe, które kuszą nas szybkim, smacznym, ale niekoniecznie zdrowym jedzeniem w coraz większych porcjach. Jedzenie wewnętrzne stoi w opozycji do jedzenia zewnętrznego. Tutaj wyzwalaczem, który sprawia, że sięgamy po jedzenie jest poczucie głodu.

Kolejny wymiar opisuje regularność spożywania posiłków i określany jest jako rytmiczność jedzenia.  Chodzi tutaj o to na ile regularnie spożywamy posiłki w ciągu dnia, czy udaje nam się nie podjadać i jeść 4- 5 posiłków dziennie. Osoby, które charakteryzują się rytmicznym podejściem do jedzenia jedzą porcje podobnej wielkości, w jednakowych odstępach czasu. Codziennie pilnują również, aby liczba posiłków była taka sama. Osoby z drugiego bieguna jedzą wówczas, gdy mają na to ochotę, nie pilnują czasu między kolejnymi posiłkami, zdarza im się nie jeść śniadania, a za to spożywać posiłki czy przekąski późno w nocy.

Czy wiesz, że….

  • nieregularne spożywanie posiłków może być przyczyną wzrostu oporności na insulinę oraz prowadzić do wzrostu cholesterolu LDL, który przyczynia się do chorób serca, nawet u ludzi szczupłych.
  • rytmiczne jedzenie jest bardzo ważne przy stosowaniu diet odchudzających. Taki typ jedzenia chroni nas przed niepohamowanymi napadami głodu.  

Ostatnim wymiarem przedziałowości jedzenia jest jedzenie emocjonalne.  W tym przypadku emocje wpływają na regulację poziomu łaknienia. U każdego przebiega ona inaczej. Jedni pod wpływem stresu jedzą mniej niż zazwyczaj, inni potrafią zajadać stres. Często jemy ponieważ się nudzimy, jesteśmy zmęczeni, bądź czujemy się smutni.

Czy wiesz, że..

  • Jedzenie emocjonalne jest niebezpieczne u osób, które mają trudności w rozpoznawaniu odczuwanych emocji (cierpią na tzw. aleksytymię). Doświadczając różnych emocji nie są w stanie ich zidentyfikować. Wiedzą, że coś się z nimi dzieje, ale nie wiedzą co jest tego źródłem. Dlatego sięgają po jedzenie, aby zmniejszyć dyskomfort.
  • Jedzenie emocjonalne często wiąże się z brakiem regularności w przyjmowaniu pokarmów, ponieważ to nie pora, a emocje są wyzwalaczem sięgania po jedzenie.

Warto znać swój styl jedzenia

Warto pamiętać, że style jedzenia nie określają naszego sposobu spożywania pokarmów w  sposób binarny. Jest to pewnego rodzaju kontinuum. Każdy z nas ma swój styl jedzenia, który mieści się na skali punktowość vs przedziałowość. Osoby bliżej przedziałowego stylu jedzenia charakteryzują się większą elastycznością odnośnie czasu i sposobu jedzenia, a  to wiąże się z mniejszą kontrolą procesu jedzenia. Osoby, które jedzą punktowo mają sztywne reguły postępowania i  wykazują się większą kontrolą nad spożywaniem pokarmów. Warto wiedzieć do jakiego stylu jedzenia jest  nam bliżej. Dzięki temu będziemy mogli bardziej skutecznie modyfikować i zastępować swoje niewłaściwe nawyki żywieniowe.

  1. Juruć, A. Wierusz-Wysocka, B. Bogdański, P. (2011) Psychologiczne aspekty jedzenia i nadmiernej masy ciała. Farmacja Współczesna. 4: 119- 126. [przeglądany: 26 września 2018 r.]  Dostępny w: http://docplayer.pl/5158175-Psychologiczne-aspekty-jedzenia-i-nadmiernej-masy-ciala-psychological-aspects-of-food-and-overweight.html
  2. Wieczorkowska – Wierzbińska G., Psychologiczne ograniczenia. Warszawa; 2011. [przeglądany: 26 września 2018 r.]