Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej logo
Wyszukiwarka
Jaka dieta w celiakii? Zalecenia i jadłospis do pobrania

Jaka dieta w celiakii? Zalecenia i jadłospis do pobrania

Co to jest gluten?

Gluten to mieszanina białek roślinnych występujących w ziarnach zbóż, tj. pszenica, jęczmień i żyto. Ze względu na swoje właściwości jest powszechnie stosowany w produkcji żywności jako substancja wiążąca wodę, emulgująca, stabilizująca oraz nośnik aromatów i przypraw.

Najważniejsze zalecenia dietetyczne w celiakii:

  • Stosuj się do zasad diety bezglutenowej.
  • Wyklucz z diety wszystkie produkty spożywcze zawierające gluten (nawet śladowe jego ilości).
  • Bezpośrednio po rozpoznaniu celiakii stosuj dietę bezglutenową łatwostrawną, w zależności od stopnia uszkodzenia kosmków jelitowych.
  • Przed dokonaniem zakupu żywności szczegółowo przeanalizuj skład danego produktu oraz upewnij się, że nie zawiera on glutenu.
  • Kiedy artykuł spożywczy zawiera np. białko roślinne bądź błonnik roślinny niewiadomego pochodzenia i nie masz pewności, czy produkt zawiera gluten, zrezygnuj z jego zakupu.
  • Nawet jeśli stale kupujesz konkretny produkt i masz pewność, że nie zawiera on glutenu, raz na jakiś czas sprawdź jego skład, ponieważ producenci zmieniają receptury swoich wyrobów.
  • Zwróć szczególną uwagę na zawarte na opakowaniach informacje typu „może zawierać śladowe ilości glutenu”, „może zawierać zboża zawierające gluten”, „w zakładzie pakowane są produkty zawierające gluten” czy „na terenie zakładu stosowany jest gluten”. Bezwzględnie unikaj spożywania takiej żywności.

Chcesz wiedzieć więcej? Pobierz bezpłatny poradnik dietetyczny przygotowany przez ekspertów Centrum Dietetycznego Online! Znajdziesz w nim zalecenia żywieniowe, listę produktów zalecanych i przeciwwskazanych w diecie osób chorych oraz przykładowy jadłospis w celiakii.

Materiały do pobrania:

Zalecenia dietetyczne – celiakia

Wiosenne alergie na pyłki drzew i żywność – reakcje krzyżowe

Wiosenne alergie na pyłki drzew i żywność – reakcje krzyżowe

Od lat obserwuje się zwiększenie liczby osób cierpiących na różne postaci alergii: pokarmowe, pyłkowe, kontaktowe. Z informacji NFZ wynika, że około 12 mln osób w Polsce choruje na alergię, a ponad 4 mln walczy z astmą. To narastające zjawisko stanowi coraz poważniejszy problem, gdyż powoduje znaczne ograniczenia przez co pogarsza jakość życia.

Alergia na pyłki

Wśród osób reagujących sezonowo na alergeny wziewne, objawy ze strony układu oddechowego są zbieżne z kalendarzem pylenia roślin. Już pod koniec stycznia rozpoczyna się sezon pylenia leszczyny, choć to jeszcze środek zimy, a potem przychodzi czas pylenia olszy (luty/marzec) i brzozy (kwiecień/maj). Często objawy alergii (pyłkowicy) są mylone z przeziębieniem czy infekcjami, dlatego jeśli cyklicznie, co roku pojawiają się te same problemy zdrowotne, warto skonsultować się z lekarzem alergologiem.

Objawy uczulenia (opisane powyżej) mogą powodować zarówno alergeny pyłku roślin jak również alergeny obecne w żywności. Mówimy wówczas o reakcjach krzyżowych, gdy jedno przeciwciało reaguje z co najmniej dwoma alergenami. Może to dotyczyć np. jednej grupy alergenów – w przypadku pyłku traw, jak również między różnymi grupami np. pyłkiem drzew i owocami, warzywami (kontakt z alergenem wziewnym powoduje nadwrażliwość na alergen pochodzący z żywności). W przypadku alergenu pyłku leszczyny obserwuje się u 15-20% chorych nadwrażliwość na niektóre owoce jak: jabłko, brzoskwinię, gruszkę, orzechy laskowe. Podobną zależność obserwuje się też u osób z alergią na pyłek olszy i brzozy. U części pacjentów z alergią na pyłek brzozy, z czasem obserwuje się nadwrażliwość nie tylko na jabłko, ale także na seler i/lub marchew.

Reakcje krzyżowe pomiędzy zbliżonymi pod względem budowy chemicznej alergenami inicjują rozwój Zespołu alergii jamy ustnej OAS (ang. oral allergy syndrome). W Polsce pyłek brzozy jest alergenem, który najczęściej powoduje OAS, a także pyłek olszy, leszczyny, dębu i buku. U chorych pojawiają się charakterystyczne zmiany w postaci pokrzywki kontaktowej oraz obrzęku w obrębie jamy ustnej, łzawienie i zapalenie spojówek, chrypka. Może pojawiać się również duszność wywołana obrzękiem krtani. Opisane objawy mogą występować pojedynczo, a więc nietypowo np. tylko zapalenie spojówek, bądź jedynie świąd jamy ustnej i palców, gdzie nastąpił bezpośredni kontakt z alergenem. Zaleca się, aby chorzy na OAS przed zjedzeniem nowego owocu lub warzywa trzymali go w palcach przez pewien czas. Jeśli w przeciągu pół godziny nie wystąpią objawy, wówczas można wziąć do ust mały kęs i trzymać go przez kilkanaście minut nie połykając. Stosowanie takiej techniki jest pomocne w prostym diagnozowaniu nietolerancji na dany owoc, warzywo przez pacjenta. Zaobserwowano, że nietolerancja na owoce i warzywa związana z OAS w przeciwieństwie do alergii pokarmowych, występuje zwłaszcza u osób dorosłych niż dzieci.

Na podstawie badań (1) nad alergiami krzyżowymi wiemy, że wśród pacjentów uczulonych na alergeny pyłku brzozy, objawy OAS (Ustny zespół uczuleniowy)  występowały najczęściej po zjedzeniu jabłka; rzadziej marchwi i selera. W przypadku konsumpcji jabłka i marchwi objawy dotyczyły głównie jamy ustnej (świąt, obrzęk w obrębie jamy ustnej, pieczenie), natomiast po spożyciu selera częściej występowały niepożądane objawy ze strony przewodu pokarmowego (nudności, zgaga).

Osoby uczulone na alergeny pyłków drzew mogą być narażone na nietolerancję niektórych owoców, warzyw, co jest następstwem reakcji krzyżowych pomiędzy alergenami wziewnymi
i pokarmowymi. Z tego powodu warto obserwować reakcję organizmu i konsultować wszystkie niepokojące objawy ze specjalistami z zakresu alergologii
.   

Piśmiennictwo:

  1. K. Napórkowska, M. Żbikowska-Gotz, Z. Bartuzi, E. Gawrońska-Ukleja, J. Mućka. Alergia krzyżowa pyłku brzozy z alergenami jabłka, selera oraz marchwi przy użyciu dostępnych metod diagnostycznych. Alergologia Info, 2009, IV, 2, 52-57
  2. W.E. Walsh. Alergie pokarmowe. Wyd. Amber 2001
  3. P. Rapiejko. Rekacje krzyżowe u chorych z uczuleniem na alergeny pyłku roślin. Medycyna Praktyczna 2011
  4. Alergie, nietolerancje pokarmowe – Materiały z konferencji Ogólnopolskiego Centrum Dietetyki Instytutu Żywności i Żywienia, 30 marca 2017r.
  5. E. Rudzki. Brzoza i jabłko. www. alergia.org.pl
  6. S. Vieths, S. Scheurer, B. Ballmer-Weber. Current Understanding of Cross-Reactivity of Food Allergens and Pollen. Ann N.Y. Acad. Sci. 2002, 964: 47-68. New York Academy of Sciences.
  7. S. Sicherer. Clinical implications of cross-reactive food allergens. J.Allergy Clin. Immunol. Dec 2001, vol.108, number6.
  8. B.E. Garcia, M.T. Lizaso. Cross-reactivity Syndromes In Food Allergy. J.Investig Allergol.Clin. Immunol. 2011, vol.21 (3): 162-170
  9. Scientific Opinion on the evaluation of allergenic foods and food ingredients for labeling purposes. EFSA Panel on Dietetic Products, Nutrition and Allergies. EFSA Journal 2014 http://www.efsa.europa.eu/en/efsajournal/pub/3894
  10. R. Rajesh Kashyap, R. Shanker Kashyap. Oral Allergy Syndrome: An update for Stomatologists. Journal of Allergy. Vol 2015. Article ID 543928, p.6
Leczenie żywieniowe dzieci

Leczenie żywieniowe dzieci

W przypadku dzieci konsekwencją może być upośledzenie czy brak przyrostu masy i wysokości ciała, a nawet postępujące, prowadzące do niedożywienia tracenie kilogramów. Dlatego najczęstszym wskazaniem do leczenia żywieniowego może być wcześniactwo, zaburzenia neurologiczne (np. ciężka postać padaczki, mózgowe porażenie dziecięce), zespoły przebiegające z zaburzonym wchłanianiem (np. zespół krótkiego jelita, choroba Leśniowskiego-Crohna), mukowiscydoza, okres okołooperacyjny, przewlekłe choroby wątroby lub nerek, choroby nowotworowe lub wrodzone wady metabolizmu.

W praktyce u każdego pacjenta ocenia się aktualny stan kliniczny oraz stan odżywienia. Ważny jest wpływ występującej choroby lub chorób na możliwość wzbogacenia diety dotychczasowej, dobór drogi żywienia, rodzaj i porcje jedzenia oraz jego częstotliwość. Leczenie żywieniowe może stanowić wspomaganie czasowe lub, jeśli wymaga tego sytuacja, być stosowane na stałe. Najprostszą jego formą jest wzbogacenie stosowanej przez pacjenta diety w specjalne preparaty farmaceutyczne w postaci proszku lub gotowego do wypicia płynu. Jeśli żywienie doustne jest niewystarczające, wybiera się karmienie drogą „przewodu pokarmowego”, czyli bezpośrednio do żołądka lub jelita. Ostatecznym rozwiązaniem może być zastosowanie zaawansowanego żywienia dożylnego.

W leczeniu żywieniowym chodzi o jak najmniejszą, ale efektywną interwencję. Jeśli niemożliwe jest dostarczenie składników odżywczych doustnie, można rozważać założenie pacjentowi sondy nosowo-żołądkowej (tzw. zgłębnika). Jest to cienka rurka przeprowadzona przez nos do żołądka. Ta metoda żywienia może być wybrana w przypadku wspomagania krótkotrwałego, trwającego do 6 tygodni. Jeśli żywienie drogą sztuczną miałoby trwać dłużej, wtedy bierze się pod uwagę wyłonienie na brzuchu pacjenta gastrostomii odżywczej. Odbywa się to podczas zabiegu endoskopowego przez gardło (co w skrócie nazwano PEG) lub operacyjnie w znieczuleniu ogólnym. W praktyce gastrostomia jest małym otworem, przez który założona jest rurka prosto do żołądka. Całość przemyślana jest w taki sposób, żeby do żołądka nie dostało się nic niepożądanego i nic się z niego nie wydostało.

Przez sondę lub gastrostomię odżywczą dziecko może być karmione gotową dietą przemysłową, która w składzie ma odpowiednią zawartość składników odżywczych. W zależności od potrzeb mieszanka taka może być wysokokaloryczna, wzbogacona w błonnik lub oparta o białko pod postacią peptydów, stosowana w przypadku alergii na białko mleka. Są też gotowe preparaty dostosowane składem do chorób wymagających ograniczeń żywieniowych, np. choroby nerek lub cukrzycy. Można zdecydować się też na żywienie domową dietą na bazie dziecięcych mieszanek mlecznych, a także dobrze zmiksowaną zupą lub deserem owocowym. Rodzaj pokarmu dostosowuje się idealnie do potrzeb i możliwości każdego pacjenta. Bardzo ważna jest odpowiednia podaż płynów. Żywienie dożylne prowadzone jest tylko przy użyciu sterylnie przygotowanych w aptece mieszanek, o składzie dostosowanym do najbardziej aktualnych wyników badań pacjenta.

Pacjenci leczeni żywieniowo powinni być pod stałą opieką poradni żywieniowej i podlegać regularnej kontroli lekarskiej i dietetycznej. Jeśli trzeba powinna być zapewniona opieka psychologa, fizjoterapeuty czy pracownika socjalnego. Bardzo ważne jest przestrzeganie zasad higieny podczas karmienia i pielęgnacja gastrostomii. Jeśli nie ma przeciwwskazań pacjent może jeść doustnie, a jeśli istnieje taka możliwość dąży się do usunięcia gastrostomii.

Książyk J. [red.]: Standardy leczenia żywieniowego w pediatrii. PZWL. Warszawa; 2017.